دكتر میترا حكیم شوشتری در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: روابطی كه والدین با كودك برقرار می‌كنند از جمله عوامل محیطی است كه در ایجاد و بروز علایم اضطراب موثر است.
وی با اشاره به دلبستگی ناایمن در كودك و عواقب آن در دوران بزرگسالی گفت: دلبستگی ناایمن در كودكان به این ترتیب است كه كودك با دور شدن از والدین ابراز نگرانی كرده و زمانی كه دوباره با والدین تماس پیدا می‌كند، نمی‌تواند ابراز خوشحالی كند. در صورتی كه كودك در الگوی ارتباطی اولیه كه دلبستگی او را شكل می‌دهد دچار مشكل شود، در دوران بزرگسالی به اضطراب مبتلا می‌شود.
دكتر حكیم شوشتری با بیان این مطلب كه حس اعتماد به اطرافیان و محیط، اغلب در سال‌های اول زندگی شكل می‌گیرد، ادامه داد: اگر كودك در سال‌های اولیه زندگی احساس كند كه موجود ارزشمندی است و اطرافیانش نیز قابل اعتماد هستند در دوره‌های بعدی زندگی كمتر دچار اضطراب شده و توانایی مقابله با آن را به دست می‌آورد. بنابراین یكی از عواملی موثر در مهار اضطراب این است كه در سال اول زندگی، كودكان نباید هیچ گونه تنشی را تجربه كنند.
این روانپزشك كودك با اشاره به عواقب حمایت بیش از حد مادر از كودك گفت: حمایت زیاد مادر از كودك این حس را به كودك القا می‌كند كه محیط ناامن است و به این ترتیب زمینه‌های ایجاد اضطراب را در كودك تقویت می‌كند. همچنین مادرانی كه هیچ گونه استقلالی به كودك نمی‌دهند، حس بی‌كفایتی را در وی ایجاد كرده و با كنترل شدید وی می‌توانند عامل ایجاد اضطراب در كودك باشند.
وی در این باره ادامه داد: كودكانی كه مهار رفتاری بالایی دارند زمانی كه در موقعیت‌های جدید قرار می‌گیرند تمایلی به كشف آن موقعیت ندارند و از نظر جسمی علایم كامل اضطراب را از خود بروز می‌دهند. به عنوان مثال، مردمك‌ها اتصاع پیدا كرده و قند خون آنها افزایش می‌یابد. این علایم نشان دهنده این موضوع است كه بخش مهمی از اضطراب ژنتیكی است.
دكتر حكیم شوشتری گفت: همه افرادی كه مستعد بروز اضطراب هستند نمی‌توانند دچار اضطراب شوند؛ چرا كه محیط در نشان دادن واكنش و یا تعدیل واكنش اضطرابی نقش مهمی دارد.
وی با اشاره به علایم اضطراب خاطرنشان كرد: اضطراب بیشتر از طریق علایم جسمی خود را نشان می‌دهد. در صورتی كه علت جسمی برای كابوس‌های شبانه، تهوع، استفراغ، سردرد و دل درد تشخیص داده نشود، ریشه آن اضطراب و افسردگی است. همچنین ترس از جدایی از والدین از دیگر علایم اضطراب است.
این روانپزشك كودك با اشاره به نقش والدین مضطرب در كودكان و نوجوانان گفت: با توجه به این كه ژنتیك نقش مهمی در اضطراب دارد، كودكان دارای والدین مضطرب هم از نظر الگوبرداری و هم از نظر ژنتیكی مستعد ابتلا به اضطراب هستند. همچنین در صورتی كه والدین از نظر ارتباطی با كودك مشكل داشته باشند، كودك بیشتر در معرض اضطراب قرار می‌گیرد.
دكتر حكیم شوشتری در پایان درمان اضطراب در كودكان و نوجوانان را وابسته به شدت علایم آن دانست و گفت: ممكن است برای درمان اضطراب درمان دارویی نیاز باشد. همچنین تعارضاتی كه بین اعضای خانواده وجود دارد در درمان مهم است. اصلاح و تعدیل روش‌های ارتباطی كودك با والدین نیز در نظر گرفته می‌شود.
نظر شما