دكتر عباس نعمتی، فوق تخصص ریه، در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این كه آمبولی ریه با لخته شدن خون در قسمت‌های پایین بدن و وارد شدن آن به ریه ایجاد می‌شود، گفت: بی‌حركتی از شایع‌ترین علل ایجاد آمبولی ریه است. به دنبال شكستگی اندام‌های تحتانی و پس از آن قرار گرفتن پاها در گچ، ماهیچه‌های پا منقبض نمی‌شود و ممكن است باعث لخته شدن خون در پا شده كه جدا شدن این لخته خونی و رسیدن آن به ریه منجر به ایجاد آمبولی ریه می‌شود.

وی در این باره ادامه داد: چاقی مفرط، فرد را مستعد لخته شدن خون در پا می‌كند. همچنین بیماری‌های زمینه‌ای دیگر مانند بیماری‌های قلبی، سرطان‌ها و همچنین برخی بیماری‌های ارثی كه باعث انتقال خون در رگ‌ها می‌شوند، می‌توانند ازعوامل ایجاد آمبولی ریه باشند.

این فوق تخصص ریه گفت: بعد از این كه خون در پا لخته شد این ریسك وجود دارد كه لخته خونی‌ از سیاهرگ‌های پا جدا شده و به ریه برسد كه ممكن است علامت خاصی نداشته باشد یا با علامت‌های بسیار شدید تنفسی همراه باشد كه منجر به مرگ شود.

دكتر نعمتی با اشاره به مشخصه‌های آمبولی ریه گفت: تنگی نفس شدید، درد شدید قفسه‌ سینه كه با نفس كشیدن شدیدتر می‌شود، كبودی لب‌ها و در نهایت كمبود اكسیژن از مهم‌ترین علایم آمبولی ریه است. در صورتی كه این علایم خیلی شدید باشد آمبولی منجر به مرگ می‌شود.

وی با بیان این كه بیشترین خطر آمبولی ریه در دو ساعت اول اتفاق می‌افتد، افزود: چنانچه فرد بتواند دو ساعت مقاومت كند، احتمال زنده ماندن بیشتر می‌شود كه در این صورت درمان‌هایی كه امروزه متداول است به كار گرفته می‌شود.

دكتر نعمتی در رابطه با عوامل تشدید كننده آمبولی ریه گفت: بیماری‌های زمینه‌ای ریوی یا قلبی باعث می‌شوند كه آمبولی ریه شدیدتر ظاهر شود.

وی با اشاره به روش‌های تشخیص آمبولی گفت: امروزه راه‌های تشخیص آمبولی بسیار متنوع است. بررسی پاها برای كشف لخته در پا و سونوگرافی‌های وریدهای پا امروزه بسیار شایع است. همچنین بوسیله‌ آزمایش‌ها و عكسبرداری‌های مختلف و روش‌های جدید و كامل‌تری به نام سی تی آی‌توگرافی تقریبا تشخیص آمبولی ریه امكان‌پذیر است.

وی با بیان این كه بهترین درمان در مورد این بیماری مانند سایر بیماری‌ها پیشگیری است، ادامه داد: در صورتی كه فرد ناچار باشد مدتی بدون حركت بوده و یا به علت شكستگی پا اندام‌ها در گچ باشند، بهترین روش استفاده از درمان‌های پیشگیری كننده ضد انعقادی با دوز كم است كه امروزه در سراسر دنیا مرسوم و متداول است. همچنین تا حد امكان باید اندام‌ها را حركت داد تا ماهیچه‌های پشت پا منقبض شده و از ایجاد آمبولی جلوگیری به عمل آید.

دكتر نعمتی ادامه داد: چنانچه علایم آمبولی در بیمار ایجاد شد بلافاصله به بیمارستان مراجعه كرده و بیمار تحت درمان ضد انعقادی‌ها یا داروهای دیگر قرار گیرد. همچنین بعد از مدتی باید درمان‌های خوراكی ضد انعقادی به مدت طولانی صورت گیرد.

این متخصص ریه با اشاره به مدت زمان لازم برای درمان آمبولی ریه گفت: در صورتی كه عامل ایجاد كننده‌ آمبولی از بین رفتنی باشد، درمان حداقل یك سال به طول می‌انجامد. چنانچه آن علت از بین نرود، درمان باید تمام عمر ادامه یابد.

دكتر نعمتی در پایان با اشاره به نحوه‌ فعالیت بیمار مبتلا به آمبولی ریه گفت: هنگامی كه لخته در پا ایجاد می‌شود به منظور جلوگیری از جدا شدن لخته و رسیدن آن به ریه، فرد باید استراحت كامل داشته باشد و پزشك مسوول با معاینه‌ پای درگیر و بر اساس دردناك بودن پا، ورم پا و كم و زیاد شدن آن به بیمار اجازه‌ حركت ‌دهد. چنانچه بیمار مبتلا به آمبولی ریه شد، بر اساس حال عمومی، زجر تنفسی و میزان اكسیژن خون بیمار، راه رفتن و فعالیت تجویز می‌شود.