به گزارش سلامت نیوز به نقل ازمهر، "زنگ سلامت" چند سالی است که در آغاز روزهای سال جدید با حضور مسئولان ارشد وزارتخانه های بهداشت و آموزش و پرورش در یکی از مدارس تهران نواخته می شود و همزمان نیز برنامه هایی در سایر مدارس کشور برگزار می شود تا دانش آموزان بیش از پیش بر اهمیت سلامت بهداشت و روان پی برده باشند اما آنچه همواره مورد بی مهری و کم توجهی قرار می گیرد، نیازهای دانش آموزان برای داشتن سلامت جسم و روح است.

شاید بدیهی ترین مشکل در این زمینه ، کمبود مربی بهداشت در مدارس کشور باشد. موضوعی که چند سالی است همواره از سوی مسئولان وزارت آموزش و پرورش مورد اشاره قرار می گیرد اما تا کنون هیچ اقدام عاجلی در این خصوص صورت نگرفته است.

بر اساس استانداردهایی که برای داشتن مربی بهداشت در مدارس تعریف شده، مدارس کشورمان با کمبود 20 هزار مربی بهداشت مواجه اند و این یعنی اینکه چند میلیون دانش آموز هیچ آشنایی با مسائل بهداشتی نداشته و همین مسئله آنها را در مواجهه با مسائلی که می تواند از این طریق، سلامت آنها را به خطر بیندازد، دچار مشکل می سازد.

به گفته دکتر علی عباسپور تهرانی فرد (رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس هفتم)، در حال حاضر 14 میلیون دانش آموز داریم که 20 هزار مراقب بهداشت نیاز دارند.

این در حالی است که گفته می شود تعداد مربیان بهداشت در مدارس کشور کمتر از 4 هزار نفر است.

براساس استانداردهای جهانی بهداشت، باید به ازای هر 700 دانش آموز یک مراقب بهداشتی وجود داشته باشد و این حداقل تعداد مطلوب مربی است در حالی که وضعیت کشورمان در این زمینه بسیار وخیم بوده و برای هر 3500 دانش آموز یک مراقب بهداشت داریم.

از سوی دیگر، دکتر حسن ضیاءالدینی (مدیرکل دفتر سلامت و پیشگیری از آسیبهای اجتماعی وزارت آموزش و پرورش)، در آخرین اظهارنظر در خصوص تامین مربی بهداشت مدارس، به قانون "مراقبین بهداشت برای دانش آموزان" اشاره کرد و گفت: به رغم اینکه قانون مذکور مصوب سال 84 مجلس شورای اسلامی است اما تا کنون امکان اجرایی شدن کامل آن به دلیل کمبود نیرو فراهم نشده است.

موضوع دیگر که مدارس همواره با آن دست به گریبان بوده و از آن رنج می برند، سرانه دانش آموزی است که می بایست طی دو نوبت در طول سال تحصیلی به مدارس پرداخت شود اما همواره با بدقولی های مسئولان وزارت آموزش و پرورش مواجه بوده اند، به طوری که بعد از گذشت 9 ماه از سال تحصیلی 87-86 ، مدارس هنوز نوبت اول سرانه را دریافت نکرده اند و معلوم نیست که نوبت دوم این سرانه چه زمانی پرداخت خواهد شد.

خرابی آبخوری ها، دستشویی ها و...، از جمله مشکلات اغلب مدارس دولتی است که اصولا از محل تامین این سرانه حل و فصل می شود اما آنچه را شاهد هستیم اینکه برخی مدارس هنوز از آبخوری ها و دسستشویی های مشترک برخوردارند و این موضوع می تواند سلامت دانش آموزان را تهدید کند.

آغاز فصل بهار و گرم شدن هوا، دانش آموزان را مجاب می سازد که از آب خنک استفاده کنند در صورتی که کمتر مدرسه ای به دستگاههای آب سردکن مجهز هستند و لاجرم دانش آموزان مجبورند برای رفع عطش، از آبخوری ها استفاده کنند.

تراکم دانش آموزی با توجه به دو نوبته بودن اغلب مدارس، در روزهای گرم سال و نبود کولر و پنکه نیز، از دیگر مشکلات مدارس به ویژه در نوبت بعدازظهر است که متاسفانه این مسئله نیز می تواند زمینه بروز انواع بیماریها را فراهم سازد...

توزیع مسواک و... در یک مراسم نمادین هرگز نمی تواند ما را در تامین سلامت دانش آموزان یاری دهد، زیرا تا زمانی که نحوه مسواک زدن و مراقبت از دندانها را به دانش آموزان آموزش ندهیم، نمی توانیم دلخوش باشیم که سلامت بچه ها تضمین شده است.

این کاری است که مربی بهداشت با حضور مداوم و همیشگی در مدرسه می تواند عهده دار شود اما وقتی کمبود مربی داریم، پرداختن به چنین مقوله هایی فقط در حد یک مراسم نمادین است!!

وقتی این کمبودها را کنار هم می بینیم، قطعا به این نتیجه می رسیم که سلامت میلیونها دانش آموز در معرض تهدید قرار دارد که هزینه پیشگیری از آن به مراتب کمتر از پولی خواهد بود که بابت درمان بیماری می بایست پرداخت شود. لذا، مسئولان قبل از اینکه به نواختن زنگ سلامت دلخوش باشند، می بایست به فکر تامین امکانات مورد نیاز مدارس و دانش آموزان باشند تا بتوان از بروز مشکلاتی که در نهایت به تهدید سلامت نوجوانان و جوانان منجر می شود، جلوگیری کرد.