به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ سرب، نیکل و کادمیم ازجمله فلزات سنگینی هستند که از منابع و مصارف گوناگون به آب، خاک، گیاه و نهایتا به زنجیره غذایی انسان و حیوان راه مییابند و خسارتهای جدی بهبار میآورند. آلودگی هوای تهران باعث شده است که کمتر به آلودگی خاک آن توجه شود. اما، واقعیت این است که خاک تهران نیز آلوده است. اما، مسئولان کمتر در این ارتباط از خود واکنش نشان داده اند. با این وجود، اگر به فکر نباشیم زمانی خواهد رسید که مانند آلودگی هوا همه دستگاهها درگیر آلودگی خاک میشوند که هزینه آن بهمراتب بیشتر از آلودگی هواست.
حداقل شش منبع آلودهکننده خاک در تهران وجود دارد: 1- صنایع پراکنده و غیرهمگن 2- وجود لولههای فرسوده شریان نفت، گازوئیل و مخازن ذخیره این مواد 3- جایگاههای عرضه سوخت خودرو با مخازن فرسوده آنها 4- پالایشگاه یک و دو تهران 5- مرکز زباله شهر تهران (کهریزک) 6- اراضی کشاورزی جنوب تهران 7- بارانهای اسیدی. موارد 4، 5 و 6 از عمدهترین منابع آلودگی خاک شهر تهران هستند. منبع شماره 4 فضایی به میزان چهار تا پنج هزار هکتار از خاک جنوب تهران را به مواد نفتی آلوده کرده و باعث خالی از سکنه شدن آن منطقه شده است. در همین محیط چاههای آب، آغشته به مواد نفتی و مشتقات آن شده است. بهطوری که روزانه حدودا 20 الی 30 هزار لیتر مواد نفتی از چاهها خارج میکنند. منبع شماره 5 خاک را تا عمق 100 متری زمین آلوده کرده است و وسعتی در حدود 800 هکتار را به خود اختصاص داده است. بررسیها نشان میدهد شدیدترین آلودگی خاک مربوط به مرکز دفن زباله است. آلودگی این مرکز چاههای آب منطقه را تا شعاع چهار کیلومتری آلوده کرده است.
منبع شماره 6 فضایی به میزان دو الی چهار هزار هکتار از اراضی کشاورزی جنوب تهران که در محدوده نهر فیروزآباد قرار دارد را به خود اختصاص داده است. این اراضی از این کانال آبیاری میشوند. میزان بالای فلزات در این نهر و آبیاری محصولات منطقه با این آب باعث تجمع فلزات در محصولات شده و در زنجیره غذایی شهروندان قرار دارد. میزان سرب در بعضی مواقع هفت تا هشت و نیکل سه الی چهار برابر حد استاندارد است. آلودگی خاک شهر تهران و همینطور بهبود وضعیت آلودگی را میتوان با اجرای یک برنامه منظم چهارساله و پروژههای کاربردی متعدد تا حدی رفع کرد. نباید فعالیتهای محیط زیستی محدود به آلودگی هوا باشد و آلودگی خاک هم باید مورد توجه قرار گیرد.
نظر شما