سلامت نیوز : واقعه تلخ زلزله بم، از زوایای مختلف مورد توجه قرار میگیرد. وقتی از خبر وقوع زلزله مطلع شدیم، ابتدا به عمق فاجعه اشراف نداشتیم. پس از مشخصشدن ابعاد ماجرا، آنچه به ذهن نگارنده رسید این بود که در وهله نخست بهعنوان یک وظیفه وجدانی و انسانی و سپس بهعنوان یک مسوول در حوزه اطلاعرسانی، چگونه میتوان به پوشش خبری فاجعه پرداخت. با توجه به ابعاد بینالمللی و سیل تقاضای اصحاب رسانه در داخل و خارج برای حضور در منطقه، با همکاری اداره کل ارشاد کرمان، یک ستاد خبری در منطقه برپا شد. تلاش شد تا با توجه به امکانات محدود منطقه، حداقلهای لازم برای انعکاس گوشهای از آلام مردم رنجیده بم، فراهم شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ؛ عمق فاجعه انسانی بهگونهای بود که اصحاب رسانه، دشواریهای اسکان در چادرهای صحرایی بدون حداقل امکانات برای برطرفکردن نیازهای طبیعی انسان را با جان و دل پذیرا شدند و سرمای گزنده شب کویر را به جان خریدند. نوع فعالیتی که انجام شد را میتوان در حوزه «خبرنگاری بحران» دستهبندی کرد و در این مسیر، تجربه عزیزانی که دوران جنگ را سپری کرده بودند، بسیار راهگشا بود. مردم سوگمندانه مشغول بیرونآوردن اجساد خانواده خود بودند و نیروهای امدادی با همه ظرفیت در کنار آنان، این مهم را برعهده داشتند. تلاش شد با فرستندههای «اسانجی» امکان گزارش زنده برای خبرنگاران رسانههای تصویری داخلی و خارجی، ایجاد شود. رسانههای مکتوب و مجازی نیز در قالب عکس و گزارشهای توصیفی، خلاقانه به ایفای رسالت خود پرداختند تا وجدان حرفهای خود را تسکین دهند.
همین تلاشها بود که در کنار حضور رییسجمهور دوران اصلاحات، وزرای کشور و فرهنگ و ارشاد اسلامی (آقایان خاتمی، موسویلاری و مسجدجامعی)، سیل کمکهای داخلی و خارجی را بههمراه داشت. بهتدریج هنرمندان انساندوست ایرانی مانند استاد شجریان و دیگران هم به منطقه آمده و هرکدام به اندازه وسع خود به کمک به هموطنان همت گماشتند. به این ترتیب، «بم» به تابلو زیبایی از تعاون و نوعدوستی ایرانیان تبدیل شد و در این میان، اصحاب رسانه مانند همیشه، نقش بیبدیل خود را ایفا کردند.