سلامت نیوز : یک روانشناس بالینی گفت:‌ اختلال شخصیت «مرزی» از جمله اختلالات شخصیتی است که هیجانی بودن،‌ لاابالی‌گری،‌ خُلق ناپابدار و هویت نامنسجم از ویژگی‌های آن است.

عبدالله امیدی در گفت‌وگو با فارس،‌ اظهار داشت:‌ شخصیت مرزی نوعی اختلال است که ویژگی اصلی آن هیجانی و دراماتیک بودن است.

وی افزود: مبتلایان به این اختلال از نظر هیجانی و شخصیت ناپایدار هستند و مشکلات جدی در هویت خود دارند.

این متخصص بهداشت روانی گفت: ارتباط مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی به گونه‌ای است که افراد را به 2 دسته خوب و بد تقسیم می‌کنند که بر اساس آن دیگران در 2 طیف باارزش و بی ارزش قرار داده می‌شوند.

 وی افزود: این افراد با کوچکترین مسئله‌ای طرف مقابل را بی‌ارزش می‌کنند و بر اثر اتفاقی جزیی، فرد را مهم جلوه می‌دهند؛ بنابراین باید گفت تکلیف این افراد با دیگران معلوم نیست.

امیدی اظهار داشت: رفتارهای لاابالی‌گری در این افراد دیده می‌شود که مصرف مواد مخدر، مشروبات الکلی و رفتارهای بی‌محابای جنسی از آن جمله است.

وی ادامه داد: تکانش‌گری ویژگی دیگری است که در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی دیده می شود؛ ویژگی که منجر به تصمیمات آنی در زندگی فرد شده و موجب شکست‌های پی در پی می‌شود.

عضو هئیت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان تصریح کرد: از طرفی رفتارهای آسیب‌رسان مانند خودزنی در مبتلایان به این اختلال مشاهده می‌شود.

امیدی گفت: برخی از این افراد ژست‌های خودکشی به خود می‌گیرند که ناشی از همان ویژگی‌های هیجانی بودن و تکانش‌گری است.

وی افزود: مبتلایان به این اختلال، خلق و هیجان ناپایدار و بی‌ثبات دارند و دمدمی مزاج هستند.

این متخصص بهداشت روانی ادامه داد: معمولاً برقراری ارتباط با این افراد دشوار است؛ در حالی که در نگاه اول گرم و صمیمی به نظر می‌رسند اما، ممکن است با یک رفتار کوچک که از طرف مقابل سر می‌زند‌، او را بی ارزش تلقی کنند.

امیدی تصریح کرد: رابطه با مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی همیشه پرآشوب و پر چالش است و اطرافیان تکلیف خودشان را با این افراد نمی‌دانند.

وی افزود: هویت نامنسجم این مبتلایان موجب می‌شود تا آنها در نقش‌های جنسیتی خود سردرگم باشند.

این متخصص بهداشت روانی گفت: در علت شناسی اختلال شخصیت مرزی به عوامل سرشتی و زیستی اشاره می‌شود؛ مبتلایان معمولاً در خانواده هایی زندگی می‌کنند که اعضای آن زمینه‌های این اختلال یا خلق ناپایدار را دارند که بعدها در تعامل با خانواده به شکل شخصیت تثبیت شده خود را نشان می‌دهد.

امیدی گفت: شروع این اختلال از اوایل دوران نوجوانی است اما برای تشخیص گذاری فرد مبتلا باید سن 18 سالگی را تمام کرده باشد تا بتوان او را به این اختلال مبتلا دانست.

امیدی خاطر نشان کرد: تقریباً همه نوجوانان در این دوران با رگه‌هایی از شخصیت مرزی مواجه هستند اما آنچه موجب تشخیص گذاری اختلال می‌شود،‌ ادامه آن و ثبات ویژگی مبتلایان است.