به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر،در دو روز متوالی چند تن از جانبازان دفاع مقدس که دارای عارضه هایی در مجاری ادراری خود شده اند بوسیله یک پزشک متخصص انگلیسی و همراهی تیم جراحی ارولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تحت عمل جراحی قرار گرفتند.

پشت درب های بسته اتاق عمل منتظر اجازه ورود هستیم که پروفسور ریچارد ماندی با لباس جراحی سبز و ماسک آبی با لبخندی کوتاه سلام دست و پا شکسته انگلیسی ما را پاسخ می گوید.

به همراه دکتر سید جلیل حسینی رئیس بخش ارولوژی مردان بیمارستان که همزمان معاونت آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی را هم بر عهده دارد وارد بخش ابتدایی اتاق عمل (پشت ریکاوری) می شویم.

در اتاق اساتید تلویزیون مدار بسته ای قرار دارد که می توان با اتاق عمل ارتباط مستقیم برقرار کرد. سعی در روشن کردن آن بی نتیجه می ماند اما صحبت های دکتر حسینی به اندازه کافی می تواند فضای درد آور اتفاقاتی که برای جانبازان رخ داده و آنها را دچار ضایعه مجاری ادراری کرده است را ترسیم کند.

دکتر حسینی در سال 94 میلادی به عنوان دستیار ارولوژی در دانشگاه لندن تحصیل می کرده است و در آن زمان با حضور جانبازانی که برای درمان ضایعه مجاری ادراری به لندن آمده بود، مواجه می شود. حضور جانبازان او را وا می دارد که پس از بازگشت به ایران زمینه درمان جانبازان را در کشور فراهم کند.

حسینی می گوید: جانبازان بیماری های مختلفی دارند که این بیماری ها عوارض متعددی هم دارد. نشستن بر روی ویلچر عضلات را لاغر می کند به مجرای ادراری فشار وارد می کند. این عارضه ها می تواند بزرگ شدگی مجرا را به دنبال داشته باشد و یا در برخی مواقع که این بیماران مجبور هستند به دلیل اینکه مثانه عصبی شده و خوب تخلیه نمی شود به خودشان سوند وصل کنند و سوندها باعث می شود که گاهاً تنگی مجرا پیدا کنند. جانبازان در بهترین وضعیت حداقل به مدت 15 سال است که با این موضوع درگیر هستند.

در شرایطی که بیشتر جانبازان آشنایی کافی به زبان انگلیسی نداشته اند، مراقبت های دوران نقاهت طولانی شده بود و دردسرهای زندگی در دوری از وطن به آنها اضافه شده بود، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی را مجاب می کند که زمینه حضور پروفسور ریچارد ماندی عضو انستیتو ارولوژی دانشگاه لندن را در ایران فراهم کنند تا جانبازان در فضای راحت تری درمان شوند.

این متخصص جراحی ارولوژی ادامه می دهد: پرسنل بیمارستان های کشور انگلستان هم نمی توانستند آنچنان که جایگاه واقعی یک جانباز است موقعیت جانباز را از نظر فرهنگی درک کنند. در همین زمان بنیاد جانبازان اعلام کرده بود که به طور متوسط هزینه اعزام هر جانباز حدود 30 هزار پوند برآورد شده است، بنابراین تصمیم گرفته شد زمینه ای فراهم شود تا آنها در وطن خود درمان شوند.

پروفسور ماندی برای بار پنجم است که به ایران می آید و هر بار پیش از آمدن او جانبازانی که در طول سال از سوی متخصصین این رشته برای عمل جراحی مناسب تشخیص داده می شوند، برای سه روز در بیمارستان شهدای تجریش بستری می شوند.

دکتر حسینی پروژه تعریف شده برای درمان جانبازان در کشور را موفق ارزیابی می کند و معتقد است محیط فرهنگی مناسب تری برای درمان جانبازان در ایران فراهم می شود و ملاقات های بستگان پس از جراحی نیز در روحیه و بهبود سریع تر آنها موثر است.

نزدیک به 30 بیمار در اتاق عمل ویزیت شدند و 4 عمل جراحی در روز اول، 5 عمل جراحی در روز دوم و 3 عمل جراحی در روز سوم انجام شده است و تقریباً بیشتر این بیماران سال گذشته نیز از سوی پروفسور ماندی ویزیت شده اند.

دکتر حسینی نقش مترجم گروه را هم بر عهده می گیرد و پروفسور ماندی که پس از 8 ساعت جراحی برای استراحت کوتاهی میان اعمال جراحی در اتاق اساتید ریکاوری بسر می برد میزبان ما می شود.

"آنتونی ریچارد ماندی" عضو هیئت علمی دانشگاه لندن و عضو انستیتو ارولوژی دانشگاه لندن، خودش را این گونه معرفی می کند و چشم های آبی اش را به دهان ما می دوزد؛. تا کنون بیش از 60 مقاله و 10 کتاب به چاپ رسانده و نزدیک به 20 سال است که سابقه کار در اعمال ارولوژی ترمیمی دارد.

پروفسور ماندی می گوید: دایره اعمال جراحی ارولوژی ترمیمی بسیار گسترده است و تاکنون اعمال جراحی زیادی روی مثانه انجام شده، از مخاط دهان در ساخت مجرا استفاده شده و استنکفر مصنوعی در مردان و زنانی که بی اختیار ادراری در اثر از دست دادن استنکفر ادراری داشته اند هم کار گذاشته شده است.

او نزدیک به 15 سال است که با جانبازان آشنا است و از زمانی که آنها را برای درمان به لندن می فرستاده اند با دردهای توان فرسای آنها آشنا است.

دکتر ماندی می گوید: پیش از آن در لندن اما در چند سال اخیر در تهران به درمان جانبازان پرداخته ام و این پروژه جراحی در یک بیمارستان دانشگاهی را موفق می دانم چراکه از نظر صرفه جویی هزینه ای نزدیک به 90 درصد صرفه جویی ارزی برای سازمانی که جانبازان را در این پروژه قرار داده است، دارد.

پروفسور ماندی برای ورود به اتاق عمل عجله دارد و ما را با سئوالات دیگر بی پاسخ تنها می گذارد، شاید وقت بهتری برای طرح سئوالاتمان لازم باشد.

سراغ جانبازان عمل شده را می گیریم، آدرس بخش ارولوژی مردان را می دهند. نماینده بنیاد جانبازان قرار است ما را راهنمایی کند از او می خواهیم ما را با جانبازان تنها بگذارد، اتاق را بدون گفتگو ترک می کند.

لهجه شمالی علی نیا، یاد سبزه زارها و جنگل های گیلان را زنده می کند. بیش از 30 بار عمل شده است. در سال 59 در جبهه دهلران مجروح شده و پیش از این مقداری! از عملکرد بنیاد گله مند بوده اما اکنون وضعیت را بهتر شده می داند.

معتقد است بهتر بود در بیمارستان مخصوص جانبازان این اعمال جراحی انجام می شد و ادامه می دهد: زمانی که برای درمان به تهران می آیم به طور طبیعی 4 خانواده درگیر این سفر می شوند.

دست و پایش به نوعی آسیب دیده و از فرم طبیعی خارج شده است، می گوید: اگر در همان سال های دور بلافاصله پس از مجروحیت های چندباره بهتر درمان می شد، اکنون عوارض کمتری را تحمل می کرد.

علی نیا شنیده است که خدمات دهی در بیمارستان های خارج از داخل بهتر است اما می گوید حال که می خواهند کاری انجام دهند همین آوردن خارجی ها به ایران هم خوب است.

محسن خلیلی از اصفهان آمده، 29 شهریور سال 66 بعد از عملیات کربلای پنج مجروح شده است و یک پایش از زیر زانو مصنوعی است دو بار عمل کرده و به دلیل سوند زدن در زمان مجروحیت مجرای ادراری اش آسیب دیده است.

خلیلی می گوید: وضعیت جسمانی ام پس از عمل کمی بهتر شده و عمل شدن در بیمارستان شهدای تجریش بهتر از خارج رفتن است چون اینجا اگر دردمان شدید شود پرستاران زبان ما را می فهمند.

از یکی از پرستاران در بعد از ظهر آرام زمستانی در ایستگاه پرستاری نشسته است سراغ دیگر جانبازان را می گیریم، می گوید برخی ها را تازه امروز عمل کرده اند و نمی توانید با همه آنها صحبت کنید، هنوز حالشان کاملاً بهبود نیافته است.

یکی از پرستاران از همراه بیمار جعفری می خواهد ما را به اتاق محمود جعفری از مشهد راهنمایی کند. برادر جعفری با روی خوش از ما پذیرایی می کند و می گوید محمود قوی است زود از عمل جراحی بلند می شود.!

جعفری 28 آذر سال 61 در جبهه مجروح شده و به دلیل قطع نخاع بودن، زخم بستر گرفته و تنها 8 بار در مشهد عمل شده است. می گوید: پس از دو سال پیگیری در ناحیه تحتانی غده ای بوجود آمده بود که پروفسور ماندی سال گذشته از آن نمونه برداری کرد و امسال پیش از عمل هم به من گفت که عمل سختی در پیش دارم.

این جانباز ادامه می دهد: به هر حال از نظر هزینه خوب است و خوشبختانه پرسنل زحمتکش هم ما را خوب تحویل گرفته اند. او با خنده اضافه می کند: وگرنه ما که از سفر بدمان نمی آید. چشم های محجوب اش را پائین می اندازد و از ما که به بهانه ای به ملاقاتش آمده ایم تشکر می کند.

غروب سرد و نمناک عصر زمستان 85 یادمان می آورد که نزدیک دو دهه از پایان جنگ تحمیلی می گذرد و دنیای بیرون از میله های سبزرنگ بیمارستان شهدای تجریش دیگر تحمل خود را از دست داده است و دیوانه وار و به سرعت سر در گریبان خود فرو کرده است.

دنیایی که نمی داند همین چند لحظه پیش زخم های سال های دور یک نفر که آن روزها بی هیچ چشمداشتی تنها به خاطر وطن پایش روی مین رفته، دستش ترکش خورده و .... به دست پزشکی از سرزمین های شمالی بهبود یافته است.

راستی ! یادمان خواهد ماند که انگلیسی ها هم پیمان اصلی صدام بودند.