سلامت نیوز : چند روز پیش مشاور دفتر سلامت جمعیت و خانواده وزارت بهداشت اعلام کرد؛ در کشور ۱۵ میلیون نفر در معرض ازدواج وجود دارند که با تأخیر در ازدواج مواجه شده اند. وی افزود: در این شرایط مداخله ای برای تشویق ازدواج این افراد نداریم و طی دو سال گذشته میزان ازدواج ها کمتر شده است! فراگیر بودن ازدواج یکی از ویژگی های جامعه ایران است. یعنی برخلاف بسیاری از کشورهای صنعتی که عده زیادی همه عمر خود را به صورت تجرد سپری می کنند در ایران درصد بسیار ناچیزی ممکن است تا پایان عمر، مجرد بمانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان ؛ ولی با این وجود در دهه اخیر برخی مسائل اجتماعی و اقتصادی سبب بروز مسئله ای جدید در تشکیل خانواده با عنوان تأخیر در سن ازدواج شده است. وقتی به سن بلوغ و ازدواج تحت عنوان مقوله ای اجتماعی نگریسته می شود، گویا کلاف در هم تنیده ای را می کاویم که تارها و رشته های متعدد آن به هم پیچیده شده است. بسیاری از کارشناسان علت اصلی این مسئله را تغییر سبک زندگی یا بازنگری نقش های سنتی جوانان ایرانی عنوان می‌کنند. آمارها، سن متوسط ازدواج برای پسران را ۲۵ تا ۳۵ و برای دختران ۲۴ تا ۳۰ سال اعلام می کنند. این میانگین، نشان دهنده ۵ سال افزایش در ده سال گذشته است. «سن ازدواج» متغیری کمّی است که می توان به وسیله آن تأثیر عوامل کمی و کیفی دیگر را بر رخداد ازدواج بررسی کرد.

زمانی که افراد یک جامعه برای ازدواج خود در نظر می گیرند آینه تمام نمایی از باورها، وضعیت اقتصادی، سیاست های مربوط به کنترل جمعیت، توقعات و انتظارات افراد جامعه، گرایش به تحصیلات عالی و ده ها متغیر تأثیرگذار دیگر است. برای مثال بررسی و تحلیل داده های آماری حاکی از آن است که وضعیت اقتصادی، گرایش به تحصیلات عالی، تغییرات در سبک زندگی، میل به استقلال مالی، میزان پایبندی به سنت ها و آموزه های دینی، سیاست های دولت و ده ها عنصر اجتماعی دیگر، ازدواج را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر چه این روزها اشتغال، مسکن، تحصیلات و... موانعی جدی بر سر راه ازدواج جوانان و سبب بروز تأخیر در آن محسوب می شود، ولی اینها تنها موانع نیستند.

به بیان دیگر هر چند جامعه و مسئولان وظیفه دارند به بهترین نحو ممکن این مشکلات را از پیش روی جوانان بردارند، اما بد نیست نگاهی نیز به اطراف خود بیندازیم و کمی هم به تار و پودهایی بیندیشیم که خودمان تنیده ایم. سختگیری ها، قید و بندها، رسوم و بدعت های دست و پا گیر که روز به روز بر آنها افزوده می شود، هریک موانع جدیدی برای ازدواج ایجاد می کنند که جوان باید آنها را پشت سرگذارد. اغلب این رسوم را خانواده هایی ایجاد می کنند که از لحاظ اقتصادی مشکلات چندانی ندارند و جزو طبقات مرفه جامعه محسوب می شوند، سپس طبقات میانی نیز به تبع آنها درگیر همان رسوم می شوند که زندگی را برای جوانان شان مشکل و مشکل تر می کند.

بسیاری از این آداب و رسوم، ازدواج را که قرار است بهترین و شیرین ترین واقعه زندگی انسان باشد، به تلخکامی مبدل می سازد. انتظار از جوان برای خریدهای آن چنانی، برگزاری مراسم در فلان تالار، خودروی مدل بالا و نصب گل های گران قیمت و... پیرایه هایی است که ازدواج را هر روز بیش از پیش مشکل تر ساخته و به تأخیر می اندازد.