سلامت نیوز: چند دهه پیش که احداث ساختمان های مرتفع اندک اندک در تهران رایج می شد سازندگان موظف می شدند پله فرار را نیز در نظر بگیرند. مشهور ترین آنها ساختمان مرکزی فروشگاه قدس مرکزی است. منتها بعدتر به دو دلیل پله فرار در بیرون از ساختمان ها حذف شد.
در حادثه دو روز پیش آتش سوزی در خیابان جمهوری تهران متاسفانه دو زن کارگر که روز تعطیل در حال کارکردن بودند، به ناچار خود را از طبقه پنجم ساختمانی که طعمه حریق شده بود به بیرون انداختند و در پی این سقوط جان باختند.
به گواه دوربین خبرنگاران که لحظه سقوط قربانیان را ثبت کرده این حادثه یکی از تلخ ترین حوادثی است که در گوشه و کنار شهر وکشورمان شاهد وقوع آنها بوده ایم و هستیم.
به این بهانه می توان به نکاتی اشاره کرد که چنانچه به آنها توجه شود چه بسا در آینده به کار آید:
1- سخنگوی سازمان آتش نشانی تهران درباره این حادثه چنین توضیح داده است:
"نخستین گروه آتش نشانان 3 دقیقه بعد خود را به محل حادثه رسانده و بعد از مشاهده گستردگی حریق چند ایستگاه آتش نشانی همراه تشک نجات و دو دستگاه نردبام هیدرولیکی در محل حاضر شدند...
زمانی که آتش نشانان خود را به محل آتش سوزی رساندند دو زن خود را از پنجره آویزان کرده و بدون توجه به هشدار ها و تذکر آتش نشانان قصد پرتاب خود به پایین را داشتند.
در همان لحظه یکی از نردبام های هیدرولیکی در پایین ساختمان مستقر و جک نردبام زده شد اما به دلیل اشکالات فنی در قطعات کامپیوتری متاسفانه پله های نردبام باز نشد.
جایگزین کردن نردبام دیگر حدود 2 دقیقه زمان نیاز داشت و در همین حین یکی از زنها خود را به پایین پرتاب کرد. آتش نشانان بلافاصله نردبام را باز کرده اما نفر دوم نیز خود را به پایین انداخت .
اگر این دو زن 2 دقیقه صبر می کردند نردبام دوم باز شده و آنها به پایین منتقل می شدند. 2 دقیقه پس از سقوط این افراد آتش نشانان با باز کردن نردبام دوم 5 نفر از محبوس شدگان در ساختمان را به پایین انتقال دادند..."
ضمن قدردانی از زحمات و تلاش های نیروهای فداکار آتش نشانی که گاه جان خود را در راه نجات هموطنان در حوادث مختلف قربانی می کنند می توان پرسید مگر نردبام هیدرولیکی به طور طبیعی برای استفاده در لحظاتی ساخته نشده که ثانیه به ثانیه آن برای نجات حادثه دیدگان اهمیت دارد؟ عمل نکردن در هنگام نیاز با نبود آن چه تفاوتی دارد؟
آیا پرتاب شدن عجولانه دو زن بیچاره که می خواستند زنده زنده در آتش نسوزند علت اصلی مرگ آنها شد یا عمل نکردن به موقع نردبام هیدرولیکی؟ و مسئولیت باز نشدن به موقع نردبام هیدرولیکی به دلیل نقص فنی بر عهده کیست؟ اگر نردبام هیدرولیکی درست عمل می کرد آیا دو زن قربانی حادثه خود را از ساختمان پرتاب می کردند؟ و آیا اگر به آنها این اطمینان داده می شد که در صورت تحمل دو یا سه دقیقه، نردبام هیدرولیکی دوم آماده خواهد شد، آنها خود را از ساختمان پرتاب می کردند؟
آیا دستگاه خدوم آتش نشانی در این زمینه مسئولیتی را متوجه خود نمی داند؟ و آیا در صورت درست کار کردن نردبام [نردبان] هیدرولیکی اکنون آن دو زن کارگر زنده نبودند؟ این شایعه را نیز نمی توان ناشنیده انگاشت که شدت فشار آب شاید موجب پرتاب یکی شده باشد. در این باره البته با قاطعیت نمی توان نظر داد.اما به هر حال گفته و شنیده شده است.
2- تقریبا تمام روزنامه های روز دوشنبه هیچ یک عکسی از این حادثه دلخراش را در صفحه نخست خود منتشر نکردند مگر روزنامه "شهروند" که رویکرد اجتماعی و دقت حرفه ای خود را با بها دادن به این حادثه نشان داد. هیچ روزنامه دیگری اما آن گونه که بایسته بود به این حادثه نپرداخت. حال آن که در موارد مشابه در کشورهای دیگر رسانه ها عموما نسبت به وقوع چنین حوادثی بسیار حساس اند چون جان انسان ها و شهروندان در میان است!
آیا با واکنش دیروز اکثر قریب به اتفاق روزنامه های تهران به حادثه سقوط مرگبار دو زن از ساختمان که به نحوی مساله ضعف در امداد رسانی نیز یکی از عوامل آن بوده است، نباید چنین برداشت کرد که وقتی رسانه های کشورمان که زبان گویا و ذره بین نظارت و آیینه تمام نمای افکار عمومی کشور هستند نسبت به جان دو همشهری و دو هموطن چنین بی تفاوت اند، دستگاه های مسئول نیز به طور طبیعی در همین حد نسبت به جان مردم احساس وظیفه و مسئولیت می کنند؟
3- کافی است تنها تجسم کنیم که در ابر شهر میلیونی تهران زلزله ای به بزرگی 6 ریشتر یا بیشتر به وقوع بپیوندد . آیا با این گونه امدادرسانی همراه با نقص فنی می توان جان صدها هزار و یا شاید – خدای ناکرده- میلیون ها شهروند زیر آوار مانده و نیازمند امداد را نجات داد؟!
4- چند دهه پیش که احداث ساختمان های مرتفع اندک اندک در تهران رایج می شد سازندگان موظف می شدند پله فرار را نیز در نظر بگیرند. مشهور ترین آنها ساختمان مرکزی فروشگاه قدس مرکزی است. منتها بعدتر به دو دلیل پله فرار در بیرون از ساختمان ها حذف شد. یکی به خاطر استفاده بیشتر از زیر بنا و منفعت بیشتر اقتصادی ودیگری نگرانی از دسترسی سارقان. به نظر می رسد با توجه به این که هنگام آتش سوزی از آسانسور و پلکان نمی توان استفاده کرد تعبیه دوباره پله فرار یک راهکار باشد. هر چند که اگر قرار باشد از بیم سرقت قفل های محکم بر آنها بزنند معلوم نیست هنگام حادثه چگونه می توان قفل ها را گشود و در این باره باید تدابیری اندیشید. اما پله فرار در همه جای دنیا یک راهکار است.
بار دیگر تجسم کنیم هنگام زلزله که به خاطر شبکه وسیع گاز رسانی توام با آتش سوزی خواهد بود چگونه می خواهیم از لهیب آتش نجات پیدا کنیم. تامین تجهیزات سازمان آتش نشانی و آموزش نیروهای داوطلب برای یاری به آنان در روز واقعه را از همین امروز در دستور کار قرار دهید.
منبع: عصرایران
نظر شما