سلامت نیوز :حدود یک تا سه درصد کودکان به عفونت ادراری مبتلا می‌شوند. عامل عفونت معمولا باکتری‌ روده است البته در سنین مختلف نشانه‌های عفونت متفاوت است.اگر عفونت به کلیه ها رسیده باشد، در اصطلاح «پیلونفریت» نامیده می شود که با درد شکم یا پهلو، تب، حالت تهوع و استفراغ و گاهی اسهال نمایان می شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم ؛ در نوزادان علائم به صورت کاهش اشتها، تحریک پذیری، زردی و کاهش وزن بروز می کند اگر عفونت تنها مثانه را درگیر کند «سیستیت» نامیده می شود که با علائم خفیف تر و متفاوتی مانند سوزش و تکرر ادرار، فوریت در دفع ادرار، درد زیر ناف، بی اختیاری و بوی بد ادرار همراه است البته بوی بد ادرار از علائم اختصاصی عفونت نیست و نکته دیگر این که در سیستیت تب وجود ندارد.

گاهی سیستیت با دفع حاد خون از مثانه همراه است که حدود چهار روز به طول می انجامد. برخی موارد نیز دفع باکتری در ادرار وجود دارد که در آزمایش های غربالگری ادرار مشخص می شود.

عوامل خطر

شرایطی وجود دارد که در افزایش احتمال عفونت ادراری موثر است و شامل موارد زیر می شود: جنسیت دختر، پسران ختنه نشده، رفلاکس ادراری، اختلال در دفع ادرار، انسداد مجاری ادراری، شستن ناحیه تناسلی از سمت مقعد به سمت جلو، پوشیدن لباس تنگ، وجود بیماری انگلی و دفع کرمک، یبوست، اختلال آناتومیک، چسبندگی ورودی واژن و اختلال اعصاب مثانه.

باید تاکید کرد هنگام شستن کودک پس از دفع ادرار یا مدفوع باید وی را از سمت مجرای ادراری به سمت مقعد تمیز کرد تا از ورود باکتری های مدفوع به داخل سیستم ادراری یا تناسلی جلوگیری شود.

تشخیص

برای تشخیص قطعی، بررسی میکروسکوپی و کشت ادرار ضروری است، اما نکته مهم در گرفتن نمونه مناسب از کودک است.ابتدا باید ناحیه اطراف مجاری ادراری را شستشو دهید تا نمونه با باکتری های روی پوست مجاور آلوده نشود.

اگر کودک پسری است که هنوز ختنه نشده، هنگام نمونه گیری باید پوست اضافی روی آلت به عقب رانده و اطراف آن تمیز و سپس نمونه گرفته شود. اگر کودک آموزش ادرار کردن دیده باشد، می توانید از ظرف استریلی که از آزمایشگاه دریافت کرده اید، برای این کار استفاده کنید.

درمان

براساس نوع عفونت، داروی مناسب انتخاب می شود. در صورت عفونت شدید، سن پایین، استفراغ مکرر و تحمل نکردن یا موثر نبودن داروی خوراکی بهتر است درمان در بیمارستان و با داروی تزریقی انجام شود.