به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر ؛ غلامحسین پور تقی اظهار كرد: مخاطرات اسکلتی - عضلانی پرستاران از مشكلات رایج در بیمارستان‌هاست و برآورد می‌شود که پرستارانی که از بیماران مراقبت می‌کنند 2 برابر بیش از دیگر پرستاران در معرض آسیبهای اسکلتی - عضلانی باشند.

وی افزود: در پرستاران و کمک پرستارانی که وظیفه‌ حمل و جابجایی بیماران را برعهده دارند، عوارضی چون کشیدگی عضلانی، کشیدگی تاندون‌ها، التهاب تاندون‌ها و مفاصل، دردهای عصبی، فتق دیسک کمری از مخاطرات شغلی رایج است.

این دكترای بهداشت حرفه‌ای ادامه داد: بیشترین مخاطرات متوجه پرستارانی است که از بیماران ناتوان یا مسن مراقبت می‌کنند (مثلا در بخشهای سی. سی. یو و ای. سی. یو)، چون این گروه از پرستاران در فعالیت‌های روزانه به بیمار کمک می‌کنند، در معرض ریسک ناشی از حمل و جابجایی دستی بیمارهستند. این فعالیت‌ها درصورت عدم کنترل به آسیب‌های اسکلتی - عضلانی منجر می‌شود.

وی افزود: این افراد حتی ممکن است دچار حوادثی مثل افتادن و لیز خوردن شوند که خود منجر به بروز آسیبهای اسکلتی - عضلانی می شود. همچنین پوسچرهای نادرستی که خواسته یا ناخواسته متحمل می‌شوند حتی در برخی گزارش‌ها و مطالعات استرس‌های روحی و نوبت‌کاری نیز می‌تواند دردهای اسکلتی–عضلانی را افزایش دهد.

پورتقی با اشاره به هزینه‌های ناشی از آسیبهای اسکلتی - عضلانی که به سیستم و فرد شاغل تحمیل می‌شود، گفت: هزینه‌های درمانی، هزینه‌های جابجایی و تغییرشغل، افزایش تعداد روزهای از دست رفته‌ کاری به علت مرخصی استعلاجی و کمبود نیروی انسانی ناشی از آن جمله است.

وی با اشاره به راهکار قانونی برای کنترل و کاهش آسیبهای اسکلتی - عضلانی، ادامه داد: طبق مصوبه‌ سال 1970سازمان OSHA در آمریکا، هر کارفرما موظف است شرایط و تسهیلاتی برای شاغلان خود درمحیط کار ایجاد کند تا هیچ یک از آنها در معرض خطرات شغلی که به بیماری - جراحت ومرگ منجر می‌شود، نباشند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)، درباره‌ راهکارهای ارگونومیکی برای کنترل و کاهش آسیب‌های اسکلتی - عضلانی، گفت: سازمان OSHA به عنوان یکی از سازمانهای مرجع در انجام تحقیقات بهداشت حرفه‌ای در جهان در این زمینه چند پیشنهاد ارائه می‌کند که با کمی بررسی در تمام بیمارستانها قابل اجراست.

وی ادامه داد: از آن جمله کاهش و محدود کردن حمل دستی بیمار، برگزاری برنامه‌های آموزش نحوه حمل ایمن بیمار، استفاده از تجهیزات و تسهیلات مکانی برای حمل بیمار است هر چند این اقدامات فقط پس از شناسایی مخاطرات ارگونومیکی محیط کار قابل اجرا است.

این دكترای بهداشت حرفه‌ای خاطر نشان كرد: پیشنهادهای OSHA برای کنترل و مدیریت مخاطرات ارگونومیکی بیمارستان شامل تشکیل کمیته‌ بررسی مخاطرات ارگونومیکی، شناسائی، تجزیه و تحلیل مخاطرات محیط کار توسط کمیته، شناسایی، تجزیه و تحلیل حوادث شغلی و بررسی گزارشهای موجود توسط کمیته، اجرای راهکارهای کنترل و پیشگیری از مخاطرات توسط کمیته است.