سلامت نیوز : هرچند فروش لوازم و مواد آرایشی و بهداشتی در داروخانهها جا افتاده است اما، بعضا این سوال مطرح میشود که آیا داروخانه محل فروش این لوازم و مواد است یا شهروندان باید از مغازههایی مخصوص این کار این لوازم و مواد را تهیه کنند؟ از طرف دیگر گاهی عنوان میشود که داروخانهها درآمد لازم را ندارند و با فروش لوازم و مواد بهداشتی و آرایشی قصد دارند درآمدزایی کنند. پیش از هر چیز باید گفته شود فروش لوازم و مواد آرایشی و بهداشتی در داروخانهها غیرقانونی و حتی غیرمعمول نیست.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه آرمان ؛ در آئیننامهای که برای داروخانهها تدوین شده، به فروش این مواد و لوازم نیز اشاره شده است و داروخانهها میتوانند در کنار فروش دارو، مکملهای غذایی و لوازم پزشکی، لوازم و مواد آرایشی و بهداشتی نیز بفروشند. از طرف دیگر، نه در ایران که در سایر کشورها اعم از کشورهای پیشرفته و کشورهای کمتر توسعهیافته این کار معمول است و اشکالی دیده نشده است. با این وجود، باید عنوان شود اینکه در داروخانهها لوازم و مواد آرایشی و بهداشتی به فروش میرسد برای کسب درآمد نیست. با وجود اینکه، در قیمتها و فاکتورهای داروخانهها به نسبت دیگر مشاغل شفافیت بیشتری وجود دارد اما، این کار هرگز کار شستهرفته و درآمدزایی نیست.
درنظر بگیرید در کلانشهری مانند تهران ما شاهد هستیم به مرور داروخانهها از کنار خیابانهای اصلی به کوچهها یا خیابانهای فرعی میروند. این نشان میدهد درآمد داروخانهها آنقدر بالا نیست و داروخانهدارها مجبور میشوند در هزینههای خود صرفهجویی کنند. واقعیت این است که قیمت داروها و دیگر لوازمی که در داروخانهها فروخته میشود شدیدا تحت کنترل است. افزایش قیمت داروها با نرخ تورم یکی نبوده است و در مواردی ما شاهد کاهش قیمت داروها نیز بودهایم. با این وجود اگر داروخانهدارها اقدام به فروش مواد و لوازم آرایشی میکنند برای این نیست که کسب درآمد بیشتری داشته باشند. اتفاقا فروش این مواد و لوازم نیز آنچنان درآمدزا نیست. اگر در داروخانهها لوازم بهداشتی و مواد آرایشی عرضه میشود بیشتر بهدلیل تمایلی است که شهروندان به خرید این لوازم و مواد از داروخانهها دارند. واقعیت این است که مرز مشخصی میان برخی مواد آرایشی و داروها وجود ندارد.
برخی مواد که آرایشی محسوب میشوند در نسخه پزشکان نیز وجود دارد. برای مثال کرمهای ضدآفتاب، کرمهای دورچشم و... موادی هستند که گاه پزشکان پوست آنها را تجویز میکنند. از طرف دیگر، فردی که قصد تهیه مواد آرایشی نظیر همین کرمها را دارد، میتواند از اطلاعات داروخانهدارها استفاده کند. بهجز پزشکان، این تنها داروخانهدارها هستند که در واحدهای درسی خود، اطلاعاتی درباره لوازم آرایشی به دست میآورند. شهروندان اگر بهجای اینکه یک کرم ضد آفتاب را از مغازه آرایشی بخرند، علاقهمند به خرید آن از داروخانه هستند، بیشتر به این دلیل است که داروخانهدار میتواند اطلاعاتی در اختیار او قرار دهد و او را راهنمایی کند. این درست است که عرضه مواد و لوازم آرایشی اکنون تنها با نسخه انجام نمیشود اما، نظر ما این است که در بسیاری از موارد این مواد را پزشکان تجویز کنند و داروخانهها آنها را به فروش برسانند.
ما در سالهای اخیر گاه با این مشکل روبهرو بودهایم که استفاده نادرست از لوازم آرایشی عارضهزا شده است. میتوان با نظارت بیشتر و دقیقتر جلو این عوارض را گرفت. اگر از این نقطهنظر به ماجرا نگاه کنیم، فروش لوازم و مواد آرایشی در داروخانهها نهتنها نابهجا نیست که باید چنین کاری را توصیه کرد. بازهم باید تاکید کرد که فروش این مواد و لوازم بیشتر از آنکه جنبه درآمدزایی داشته باشد، جنبه بهداشتی دارد. برای همین است که در سراسر جهان در داروخانهها قسمتی به این مواد و لوازم اختصاص داده شده است. کمکم دارد این فرهنگ درست جا میافتد که لوازم آرایشی و حتی لوازمی مانند مسواک و دستمال کاغذی را نیز بهتر است از داروخانهها تهیه کرد. تهیه این مواد و لوازم از داروخانهها مطمئنتر است چون علاوه بر اینکه نظارت دقیقی بر قیمتهای داروخانهها وجود دارد، داروخانهها از نظر بهداشتی نیز بررسی و ارزیابی میشوند. در این صورت شهروندان میتوانند به آنچه میخرند، اعتماد کامل داشته باشند.
نظر شما