بررسی‌های دکتر«واسری سانگ» و همکارانش در بیمارستان نشان می‌دهد که به طور کلی مشکل خواب بدون استفاده از دارو، قابل درمان است و تدابیری که برای مدیریت موثر خواب به کار می‌رود به صورت بالقوه می‌تواند تاثیراتی که در نتیجه ADHD ایجاد می‌شود را کاهش دهد.

در این تحقیق 239 خانواده دارای فرزند مدرسه‌ای بین 5 تا 18 سال با کامل کردن پرسش نامه مورد بررسی قرار گرفتند كه مشخص شد: مشکل خواب روی 175 نفر در اثر ADHD ایجاد شده بود؛ به طوری که در 107 نفر به صورت متوسط تا وخیم و در 68نفر به صورت ملایم این مشکل دیده می‌شود.

مشکل معمول این افراد عبارت بود از دشواری در به خواب رفتن، مقاومت در برابر به رختخواب رفتن و خستگی به هنگام بیداری.

مشکلات خواب متوسط تا شدید با میزان ضعف روانی در خانواده و اعمال روزمره با دوران کودکی مرتبط است. در مقایسه با کودکان بدون مشکل خواب، این افراد بیشتر در مدرسه غیبت یا تاخیر داشتند.

دکتر سانگ و همکارانش می‌گویند: مراقبت‌های اولیه از کودکان مبتلا به ADHD که مشکل متوسط تا شدید خواب دارند به طور معمول سلامت روانی کمتری نسبت به مراقبت‌های کودکان بدون مشکل خواب دارند. همچنین این افراد و همسرانشان معمولا با تاخیر سر کار می روند.

مشکل خواب به صورت متوسط تا شدید با عملکرد ضعیف خانوادگی نیز مرتبط است.

دکتر سانگ طی یک مصاحبه در یک نشریه اظهار داشت: اجرای یک برنامه مداخله در خواب کودکان مبتلا به ADHD ، می‌تواند نتایجی فراتر از درمان ADHD به تنهایی داشته باشد. همچنین این برنامه می‌تواند از میزان مصرف دارو در این کودکان بکاهد.

وی در این حال از پزشکانی که کودکان مبتلا به ADHD را درمان می‌کنند، می‌خواهد درباره خوابشان از کودکان تحقیق کنند.