پژوهشگران توصیه میكنند؛ بهترین كاری كه میتوان برای یك عضو خانواده، یا دوست افسرده انجام داد، كمك به تشخیص صحیح و درمان است.
برای این كار تشویق فرد به پیگیری درمان تا كاهش علایم بیماری ضروری است. در صورتی كه فرد بهبود نیافت باید به دنبال راههای درمان متفاوتی باشید.
گاهی لازم است وقتی برای ملاقات از پزشك بگیرید و همراه بیمار به مطب دكتر بروید.
هم چنین دوستتان را تشویق كنید تا از دستورات پزشكی طی دارو درمانی پیروی كند.
دومین اقدام مهم، نشان دادن حمایت عاطفی است. این كار مستلزم همدلی، شكیبایی، محبت و ترغیب است. با فرد افسرده صحبت كنید و با دقت به حرفهای او گوش دهید. احساساتی را كه بیان میكند تحقیر نكنید اما واقعیتها را تذكر دهید و به وی امید دهید.
از علایم خودكشی غفلت نكنید و آنها را به درمانگر او گزارش دهید. دوستتان را به پیاده روی، گردش، سینما و فعالیتها دعوت كنید. اگر دعوت شما را رد كرد با ملایمت اصرار كنید.
وی را در فعالیتهایی شركت دهید كه از آنها لذت میبرد. مثل فعالیتهای ورزشی، مذهبی، فرهنگی و اجتماعی. اما بیش از حد و به یكباره مسوولیت برعهدهاش نگذارید.
دوست یا عضو خانواده شما به سرگرمی و مصاحبت نیاز دارد، اما تقاضاهای بسیار چه بسا حس شكست را در وی تقویت كند.
دوستتان را به تعارض و یا تنبلی متهم نسازید. از وی انتظار دست برداشتن از این حالت را نیز نداشته باشید.
این را در نظر داشته باشید كه سرانجام بیشتر افراد با درمان بهبود مییابند و به او اطمینان دهید كه با گذشت زمان و كمك گرفتن بهتر خواهد شد.
اگر نمیدانید از چه كسی كمك بگیرید میتوانید به دفترچه راهنمای تلفن مراجعه كنید و به دنبال عناوین سلامت روان، سلامت خدمات اجتماعی، پیشگیری از خودكشی، خدمات مداخله در بحران، خطوط ارتباط مستقیم، بیمارستانها یا روانشناسان بگردید حتی در وب سایتها نیز میتوانید تلفن و آدرسی از این دست را پیدا كنید تا به شما كمك كنند.
نظر شما