سلامت نیوز : مهرداد بائوج‌لاهوتی نیز در مورد تصادف‌های جاده‌ای به تهران امروز می‌گوید: واقعیت قضیه این است كه تصادف‌ها و حادثه‌ها به دلیل عوامل مختلفی است كه به صورت زنجیره به هم پیوسته است. اگر جدا جدا آن را ببینیم باید منتظر همین حادثه‌ها باشیم. عامل مهم این حوادث به دلیل سهم زیاد جاده در حمل‌ونقل است. حمل‌ونقل ما 10 درصد بین هوا و ریل تقسیم شده است. ما باید 26 هزار كیلومتر راه‌آهن داشته باشیم كه در حال حاضر 10 هزار كیلومتر داریم. بنابراین ما باید 16 هزار ریل راه‌آهن در كشور بسازیم. نقص فنی كه عامل تصادف بشود باید پیش‌بینی كنیم.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه تهران امروز ؛ نكته مهم دیگر عمر ناوگان است كه در قانون مشخص شده است. عمر آن باید زیر 10 سال باشد در حالی كه عمر اتوبوس‌های ما متوسط 14 سال است، پس از ایمنی لازم برخوردار نیست. اگر 40 نفر آدم را سوار آن می‌كنیم هر لحظه باید احتمال دهیم كه این اتوبوس دچار حادثه شود. عمر كامیون‌هایی كه در بسیاری از موارد عامل تصادف هستند هم حدود 19 سال است. سخنگو كمیسیون عمران مجلس در ادامه به نقاط حادثه‌خیز نیز اشاره كرده و می‌افزاید: ما وقتی می‌گوییم نقطه حادثه خیز یعنی در بررسی‌ها به این جمع‌بندی رسیده‌ایم كه باید مشكل آن برطرف شود زیرا هر ثانیه احتمال دارد فرد یا افرادی جان خود را در آن از دست دهند. هنوز 50 درصد نقاط حادثه‌خیز كشور ما وجود دارند و رفع مشكل نشده است. باز هم در همین حمل‌ونقل جاده‌ای ما تصویب كردیم 50 درصد آزادراه‌ها و بزرگراه‌های متصل ساخته شود كه هنوز 40 درصد آن تحقق پیدا كرده است.

به گفته این نماینده مجلس خطاهای انسانی هم به آموزش‌ها برمی‌گردد. وقتی یك شركت جان افرادی را در دست می‌گیرد باید از مبدا تا مقصد وسیله نقلیه خود را تحت كنترل بگیرد و اگر احساس كند راننده خطایی را مرتكب شده به او تذكر می‌دهد. مهرداد بائوج‌لاهوتی درمورد تعداد تلفات در تصادف‌های ایران می‌گوید: بالاخره جان 20 هزار انسان از دست می‌رود و بحث ساده‌ای نیست. اگر تعداد شهدا را به 8 سال تقسیم كنیم ما تلفات كمتری داشتیم. در واقع تعدادی بالاتر از جنگ هر سال جان خود را در جاده از دست می‌دهند. به جز تبعات اجتماعی و مسائل دیگری كه در پی خواهد داشت. سخنگوی كمیسیون عمران مجلس با بیان اینكه اگر رویكرد و نگاه برای حل این مسائل فقط منابع محدود دولت باشد، داستان همین خواهد بود، می‌گوید: حالا حالاها با این منابع محدود، دولت قادر نخواهد بود این داستان‌ها را جمع كند. بخش خصوصی را باید به عنوان یك عامل مهم باور كنیم و وارد این صحنه‌ها كنیم. در حال حاضر چیزی حدود 600هزار میلیارد تومان نقدینگی در جامعه داریم.

این استعداد به جای آن كه به طرف دلالی و جاهای دیگر برود می‌تواند جهت نیاز جامعه‌ سوق داده شود. امیدواریم با ردیف بودجه‌ای كه برای بخش حمل‌ونقل دیده‌ایم، مسئولان و متولیان حمل‌ونقل بتوانند از آن خوب استفاده كنند و بخش عمده‌ای از این مسائل حل شود.