پنجشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۸:۲۲
کد خبر: 106101

بروز پدیده بسیار خطرناک نشست زمین به میزان 36سانتی‌متر در سال در جنوب پایتخت، رشد فزاینده شاخص‌های آلاینده هوا، اتلاف سالانه 200‌میلیارددقیقه از عمر شهروندان تهرانی توسط غولی به نام «ترافیک»، افت کیفیت آب شرب و جیره‌بندی آن، تنها بخشی از مشکلات فزاینده این «کلانشهر» ایرانی است که از منظر بدهکاری بوم‌شناختی (اکولوژیکی)، آسیب‌پذیر‌ترین سکونتگاه کشور هم محسوب می‌شود.

هم‌افزایی علیه آلودگی «کلانشهر»

سلامت نیوز:‌ تهران به‌کلافی سردرگم و درهم‌تنیده از مشکلات، چالش‌ها و مباحث محیط‌زیستی، اجتماعی، فرهنگی، بهداشتی و... بدل شده است. این در حالی است که میزان سرمایه‌گذاری، انباشت نیروی انسانی متخصص و توجه ملی به بزرگ‌ترین کلانشهر کشور، هرگز قابل مقایسه با هیچ سکونتگاه کوچک و بزرگ دیگری در ایران نبوده است.

بروز پدیده بسیار خطرناک نشست زمین به میزان 36سانتی‌متر در سال  در جنوب پایتخت، رشد فزاینده شاخص‌های آلاینده هوا، اتلاف سالانه 200‌میلیارددقیقه از عمر شهروندان تهرانی توسط غولی به نام «ترافیک»، افت کیفیت آب شرب و جیره‌بندی آن، تنها بخشی از مشکلات فزاینده این «کلانشهر» ایرانی است که از منظر بدهکاری بوم‌شناختی (اکولوژیکی)، آسیب‌پذیر‌ترین سکونتگاه کشور هم محسوب می‌شود.


در چنین شرایطی، خبر می‌رسد که ظاهرا پس از یک‌دهه، دیروز قفل کابینه‌ که از اواسط دولت هشتم روی شهردار تهران ناگشوده مانده بود، با «کلید» مشهور حسن روحانی در دولت یازدهم گشوده شد تا فصلی جدید از آغاز همراهی، هم‌افزایی و مدیریت هماهنگ در کابینه «تدبیر و امید» رقم بخورد؛ اقدام بایسته‌ای که هرچند می‌توانست خیلی زودتر محقق شود اما به هر حال نشان از یک واقعیت امیدبخش دارد: اینکه دوران نگاه جناحی برای درمان دردهای جامعه سپری شده و دولت یازدهم می‌خواهد از تمامی ظرفیت‌های حاکمیت و سرمایه‌های اجتماعی کشور بر بنیاد پندارینه مدیریت یکپارچه برای مهار بحران‌های پیش‌رو بهره برد.


در تبیین ضرورت وجود یک مدیریت هماهنگ و یکپارچه، کافی است به موضوع تورم قیمت تمام‌شده تولید در کلانشهر تهران نگاهی دوباره بیندازیم تا دریابیم که چگونه با وجود آنکه در«فرآیند یا فرهنگ تولید» انتظار این است که وقتی ظرفیت‌ها افزایش می‌یابد و تولید انبوه (Mass Production) جایگزین تولید سنتی می‌شود، به‌طور طبیعی هزینه‌ها کاهش یابد اما اینک با شگفتی شاهد این هستیم که در زندگی شهری در اغلب موارد، خلاف این موضوع رخ می‌دهد! چرا؟ چه مصداقی از این گویاتر که ضرورت هماهنگی و وجود برنامه‌های همگرا و همسو با برنامه‌های توسعه و دیگر برنامه‌های شهری یا کشوری همچون برنامه چشم‌انداز 20ساله ایران 1404 را نمایان کند؟ در حقیقت، با وجود شعارها و سخنان جمع‌گرایانه، عملا چند دولت قبلی آنگونه که باید از ظرفیت شوراهای شهر و شهرداران منتخب ایشان نه‌تنها به درستی و سزاوارانه استفاده نکردند، بلکه این حس غالب بود که انگار بدنه اجرایی دولت و کارگزاران ارشد آن، به نمایندگان مردم در ساختمان «بهشت» و منتخبان آنان در تهران و دیگر همتایان‌شان در کلانشهرهای کشور به چشم «رقیب» نگاه می‌کردند که باید در مسابقه شکست بخورند!!


چنین است که نگارنده به سهم خود، دعوت رییس شورای شهر و شهردار تهران به جلسه دیروز هیات دولت یازدهم را به فال نیک گرفته و امیدوار است این حضور منجر به هم‌افزایی بیشتر و مدیریتی انسجام‌یافته‌تر برای خروج از بحران‌هایی شود که روزبه‌روز، تنگی نفس را بر شهروندان تهرانی تحمیل می‌کند.
 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha