سلامت نیوز : یک دکترای داروسازی با اشاره به اینکه بیسفوسفونیت‌ها جهت پیشگیری از تسریع روند پوکی استخوان باید توسط پزشک تجویز شود، گفت: مدت مصرف این دارو بر اساس شرایط بیمار و میزان پوکی استخوان است.

دکتر هوشنگ سلطان‌زاده در گفت وگو با ایسنا ، با بیان اینکه طول مدت مصرف داروهای استئوپروز به نوع دارو و شرایط فردی بیمار بستگی دارد، گفت: در بعضی انواع داروهای پوکی استخوان مانند استروژن، کلسیتونین ماهی سالمون و رالوکسیفن (raloxifene) وقتی مصرف دارو قطع می‌شود، تمام منافع آن نیز از بین می‌رود.

وی با اشاره به اینکه بیس‌فسفونیت‌ها (bisphosphonate) که نوعی دیگر از داروهای پوکی‌استخوان هستند نیز باید به ‌صورت نامحدود مورد استفاده قرار‌ گیرند، یادآور شد: ولی همیشه هم این ‌طور نیست، مدت مصرف دارو بر اساس صلاحدید پزشک و نوع داروی مصرفی است. داروهای این دسته شامل ایباندرونیت Boniva)ibandronate)، آلندرونیت (Fosamax)، ریزدرونیت Actonel) risedronate) و زولدرونیک اسید(Reclast) هستند.

سلطان زاده تصریح کرد: برای آن که مشخص شود آیا شخصی برای تمام عمر به درمان با بیس فسفونیت‌ نیاز دارد، ضرورت دارد پزشک سه عامل اولیه احتمال شکستگی مرتبط با پوکی استخوان، تاثیر داروی مصرفی پس از قطع مصرف و بروز عوارض احتمالی در دراز مدت را در نظر داشته باشد.

این دکترای داروسازی در خصوص مصرف بیس فسفونات ها و احتمال شکستگی مرتبط با پوکی استخوان، گفت: بنیاد ملی پوکی استخوان آمریکا برای سنجش احتمال شکستگی و تعیین کاندیدهای درمان با دارو رهنمودهایی تهیه کرده ‌است. بر اساس این رهنمود، در صورت وجود شکستگی مرتبط با پوکی‌استخوان، بیمار از نظر بروز شکستگی در آینده پرخطر تلقی می‌شود و کاندید مناسبی برای ادامه‌ درمان دارویی است، اما در ‌صورتی‌ که احتمال بروز شکستگی چندان بالا نباشد، می‌توان قطع درمان با بیس‌فسفونات را در نظر داشت.

وی با تاکید بر اینکه همواره این پرسش مطرح است که آیا داروی مصرفی پس ‌از قطع مصرف نیز از عوارض استخوانی پیشگیری می‌کند، گفت: به مقادیر متغیر، بیس‌فسفونیت‌ها حتی پس ‌از قطع به پیشگیری از خطرات استخوان کمک می‌کنند.

سلطان زاده افزود: داده‌های موجود در مورد یکی ‌از این داروها، یعنی آلندرونیت حاکی از آن است که در‌ صورت مصرف این دارو به مدت پنج‌ سال یا بیشتر، می‌توان درمان را تا مدت 5 سال قطع کرد و این در صورتی است که بیمار از نظر شکستگی‌ در گروه کم خطر باشد و تراکم استخوان خود را از دست نداده باشد. در صورتی که سایر بیس فسفونیت ها نیز قطع شوند به ویژه وقتی احتمال شکستگی‌ تا حدودی پایین است تأثیر خود را از دست می‌دهند.

این دکترای داروسازی خاطرنشان کرد: با این وجود، تا زمانی که اطلاعات اختصاصی در مورد هر دارو به دست آید مسایل مربوط به‌ مقدار دارویی که نیاز است و مدت زمان لازم برای مصرف بدون پاسخ باقی می ماند.

وی با اشاره به اینکه در برخی مطالعات، احتمال تحلیل استخوان آرواره پس از مصرف طولانی مدت بیس فسفونیت ها ذکر شده است، گفت:‌ احتمال بروز آثار ناگوار درمان درازمدت با بیس‌فسفونیت‌ها بسیار نادر است. به ‌ندرت، درمان با بیس‌فسفونیت‌ به استئونکروز آرواره منتهی می‌شود.

سلطان زاده یادآور شد: این بیماری استخوانی سبب درد، تورم یا عفونت آرواره می‌شود. انجام رویه‌های تهاجمی دندان مانند دندان‌کشیدن، این احتمال را افزایش می‌دهد، بنابراین پیش از انجام اعمال دندانپزشکی باید از پزشک در ‌مورد قطع دارو نظر خواست.

این دکترای داروسازی با اشاره به تحقیقات انجام شده گفت: در صورت درمان درازمدت با بیس‌فسفونیت‌ها، یک نوع نادر شکستگی‌ استخوان ران گزارش شده که گاهی همزمان در هر‌ دو ران بروز می‌کند. این آزردگی را به ‌نام شکستگی‌ آتیپیک استخوان ران می‌شناسد و مشابه شکستگی‌ استرسی (شکستگی در اثر فشار) است و سبب ایجاد دردی می‌شود که به‌صورت فریبنده آغاز می‌شود و به‌تدریج وخیم می‌شود.

وی افزود: محل درد در ناحیه ران یا زهار است. در صورت عدم‌ درمان، شکستگی آتیپیک فمور (استخوان ران) در‌ طول استخوان گسترش می‌یابد و استخوان به‌طور کامل می‌شکند. برای محدود کردن احتمال بروز این دو اثر ناگوار در‌ صورتی‌ که از این داروها به‌مدت 5‌ سال یا بیشتر استفاده می‌شود و بیمار از نظر شکستگی‌ کم خطر است، می‌توان درمان با بیس فسفونیت‌ را قطع کرد.

سلطان زاده تصریح کرد: باید به‌ خاطر‌ داشت که تصمیم‌ برای ادامه یا قطع درمان با بیسفسفونیت، یک تصمیم فردی است. برای مشخص کردن مضرات و منافع ادامه‌ مصرف این داروها باید با پزشک مشورت کرد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha