سلامت نیوز : یکی از برنامهها و رسمهایی که همهساله در روزهای پایانی سال شاهد برپایی پر آب و رنگ آن هستیم، موضوع درختکاری و کاشت نهال است. البته این موضوع به عنوان یک اقدام مثبت زیستمحیطی بسیار حائز اهمیت است و از این منظر باید بیشتر هم مورد توجه قرار گیرد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه وطن امروز ؛ اما نکتهای که درباره منابع طبیعی و بویژه جنگلها به عنوان ریههای تنفسی زمین به ذهن میرسد، این است که آیا نباید با تلاشی مضاعف برای نگهداری همین منابع موجود تلاش کرد و با نگاهی دغدغهمند منابع موجود را غنیمت شمرد؟
چرا که همه روزه در لابهلای اخبار گوناگون حوزه محیطزیست و کشاورزی شاهد انتشار مطالبی هستیم که حاکی از نابودی قسمتی از جنگلها و مراتع به دلیل آتشسوزی یا تغییر کاربری و احداث جاده و هزاران بهانه کمارزشتر از محیطزیست است.
600 هزار هکتار جنگل دود شد
این در حالی است که در خبری که به تازگی درباره میزان تخریب جنگلهای کشور اعلام شده است عدد 600هزار هکتار خودنمایی میکند. عددی که به نوبه خود بسیار عظیم است و خبر از وقوع فاجعهای میدهد. محمدرضا امیری، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی در اینباره به تسنیم گفته است: «در سالهای گذشته به موضوع درختکاری و جنگلها توجه جدی نداشتیم و نتیجه این امر باعث شد تا 600 هزار هکتار از جنگلها به دلیل تخریب، آتشسوزی و تغییر کاربری از میان رفته و جایگزینی نداشته باشد در حالی که هر سال باید افزایش جنگل داشته باشیم اما جنگلها هر سال کاهش یافته است».
ضعف در بخش کنترل و نظارت
امیری در بخش دیگری از اظهاراتش به دلایل از بین رفتن این وسعت از جنگلها پرداخت و بیان داشت: در بحث حفاظت و حراست از جنگلها ضعف داریم چرا که نیروی انسانی در این بخش فوقالعاده کم است و باید برنامهای تدوین شود تا افرادی که در راستای حفاظت از جنگلها تلاش میکنند تعدادشان افزایش یابد و امکانات و تجهیزات لازم در اختیارشان قرار بگیرد.
پس از روز درختکاری سری به نهالمان بزنیم
به باور امیری، به دلیل اینکه ضرورت وجود فضای سبز و جنگل را باور نداریم چندان به این موضوع اهمیت نمیدهیم و به همین دلیل است که بعد از کاشت نهال در هفته درختکاری دوباره به محل کاشت نهال سر نمیزنیم و متاسفانه بیشتر این نهالها بعد از چند هفته خشک میشود.
ایراد کار در کجاست؟
این در حالی است که با وجود همه هشدارهایی که از سوی بسیاری از کارشناسان اعلام میشود، سازمان محیط زیست چنان که باید به این موضوع نپرداخته و حفظ و بقا جنگلها را جزو اولویتهای اول خود قرار نداده است چرا که به باور بسیاری از کارشناسان، کمبود نیروی انسانی برای حفظ و پاسداری از این منابع عامل اصلی نابودی جنگلهاست.
جنگل را باید در عمل دوست داشت
در همین باره هدایت میرمرادزهی، عضو کمیسیون کشاورزی مجلس به «وطنامروز» میگوید: همه ما از نظر تئوری جنگل را برای تولید اکسیژن مهم قلمداد میکنیم اما در عمل رفتاری متفاوت نشان میدهیم.
بنا بر اظهارات این نماینده مجلس، این موضوع هنگام بازدید از جنگلها و مراتع بهخوبی نمایان است که سازمان منابع طبیعی از نبود امکانات و تجهیزات لازم برای حفظ جنگل رنج میبرد و امکانات چندانی در اختیار ندارد تا بتواند ماموریت خود را انجام دهد.
دولت به محیطزیست اهمیت نمیدهد
میر مرادزهی با تاکید بر وظیفه دولت برای حفظ و احیای جنگلها میافزاید: متاسفانه دولت توجه لازم به این امر مهم را ندارد و این موضوع را میتوان از میزان امکاناتی که در اختیار سازمانهای مربوطه میگذارد متوجه شد. به گفته وی، مقایسه عملکرد شرکتهای خصوصی که به صورت قانونی اجازه بهرهبرداری و نگهداری از منابع طبیعی را پیدا کردهاند با عملکرد سازمانهای دولتی بهخوبی میتواند ضعف در بخش دولتی را نمایان کند. علی ایرانپور، یکی دیگر از اعضای کمیسیون کشاورزی مجلس نیز در این باره به «وطنامروز» میگوید: در همه جای دنیا هیچ چیز با اهمیتتر از محیط زیست نیست و همه قوانین و تصمیمگیری ها را طوری انجام میدهند که اولویت با حفظ محیطزیست باشد اما متاسفانه در کشور ما چندان به این موضوع اهمیت داده نمیشود.
سازمان محیطزیست جدیتر باشد
علی ایرانپور نقش دولت در حفظ و بقای محیطزیست و منابع طبیعی را بسیار مهم دانست و تاکید کرد: دولت از دو منظر میتواند برای حفظ جنگل و منابع طبیعی گام بردارد؛ اول اینکه دولت باید مجری خوبی برای اجرای قانونهای مصوب شده در این باره باشد و دوم اینکه به دلیل نقش نظارتی که بر سازمانهای مرتبط با این مهم دارد، مانند وزارت جهادکشاورزی و سازمان محیط زیست باید بیشتر بر نقش نظارتی خود اهتمام ورزد. به باور این عضو کمیسیون کشاورزی مجلس، باید سازمان محیطزیست هم این موضوع را بیشتر مورد توجه قرار دهد و کشور را به جایی برساند که انجام همه تصمیمگیریها با در نظر گرفتن اولویت محیطزیست باشد.
نظر شما