یکشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۱:۳۱
کد خبر: 107789

عید آمد بهار آمد، خانه دل را بتکان!

سلامت نیوز : چند روزی بیشتر به سال نو نمانده و در این ایام، شکل خیلی از رفتارها و ارتباطات افراد نسبت به یکدیگر تغییر می‌کند. مثلا افرادی که به نوعی در تعاملات بین فردی خود از یک رابطه قوی برخوردار هستند، رابطه قوی خود را در سال جدید هم با تحول و پویایی طبیعت و شروع فصل بهار، ادامه می‌دهند. افرادی هم که دچار مشکلات روان‌شناختی هستند، سعی می‌کنند که با تغییر رفتار خود کاری کنند که بیشتر مورد قبول خود و مورد رضایت اطرافیانشان قرار بگیرند.

دکتر پرویز رزاقی، روان‌شناس، در این باره به «سلامانه» می‌گوید:‌ «معمولا با شروع فصل بهار، دید و بازدیدهای درون خانواده و میان دوستان هم بیشتر می‌شود. یعنی افراد مختلف سعی می‌کنند با وقت گذاشتن برای دید و بازدید از اطرافیانشان، سلامت روانی خود را ارتقا دهند و به پویایی و شادابی لازم در زندگی دست پیدا کنند. با این حساب می‌توان گفت که در زندگی‌های صنعتی و ماشینی امروزی، همین ملاقات‌ها و دیدار‌های بهاره و عیدانه با افرادی که برای ما دارای ارزش و اعتبار هستند و ما دوستشان داریم هم می‌تواند حس خوبی از نظر روانی به ما بدهد، ناراحتی‌ها و افسردگی‌ها را از ما دور کند و انرژی مثبتی برای شروع سال جدید برایمان محسوب شود. گاهی برخی از ملاقات‌ها و دیدارها هم با خویشاوندان و بزرگان یک خانواده یا فامیل صورت می‌گیرد. یعنی ایام عید زمان مناسبی برای کوچک‌ترها فراهم می‌کند تا با دیدار از بزرگ‌ترها، به نوعی حس احترام و وظیفه‌شناسی خود را به آنها نشان دهند.»

این عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی تاکید می‌کند که متاسفانه گاهی در این ارتباط‌ها و دیدارها، رفتارهایی انجام می‌شود که آزار و اذیت برخی افراد را به دنبال دارد. یکی از این ناراحتی‌ها در مورد افرادی اتفاق می‌افتد که می‌گویند ما هرسال به دیدن برخی اقوام یا آشنایان خود می‌رویم اما آنها برای پس دادن بازدید ما به منزلمان نمی‌آیند. در چنین شرایطی فرد سعی می‌کند که خودش را از آن رابطه دور کند. «این فاصله گرفتن برای کسب هویت و ایجاد حس ارزشمندی برای خود اتفاق می‌افتد.»

وی می‌افزاید: «مورد دیگر ناراحتی برای افرادی پیش می‌آید که وقتی به دیدار یک خانواده یا بزرگ‌تر می‌روند، احساس می‌کنند که بین آنها و مهمان یا مهمان‌های دیگر، فرقی گذاشته شده است. در این صورت، آزار و کینه‌ای در دل فرد بنا نهاده می‌شود و او نمی‌تواند به راحتی دل خود را از این ناراحتی بتکاند و به سادگی تصمیم بگیرد که آیا بازهم به ملاقات افرادی که او را ناراحت کرده‌اند برود یا نه؟»

دکتر رزاقی ادامه می‌دهد: «توصیه ما به چنین افرادی این است که همراه با تکاندن غبار خانه در ایام نزدیک به بهار، دل‌های خود را هم از کینه و ناراحتی بتکانند و سعی کنند که نوع ارتباط‌ها و دیدارهای‌شان را تازه کنند. چنین افرادی باید به این فکر کنند که دنیا فانی است و امکان دارد افرادی که در اطراف ما هستند، سال‌ها و ماه‌های دیگر نباشند و به همین دلیل نباید این زندگی فانی را با دوری و دشمنی و کینه به کام خود و دیگران تلخ کنیم.»

وی معتقد است: «البته ما از نظر روان‌شناختی به افرادی که این‌چنین آزرده خاطر شده‌اند هم حق می‌دهیم که نتوانند به راحتی دل‌تکانی کنند، مخصوصا افرادی که چندین بار گذشت و مثبت‌اندیشی کرده‌اند و خودشان را راضی به ادامه دیدارهای یک‌طرفه کرده‌اند و بازهم با بی‌مهری مواجه شده‌اند. به همین دلیل به تمام افرادی هم که مورد بازدید قرار می‌گیرند، توصیه می‌شود که بازنگری درستی در رفتار و اعمال خود داشته باشند و سعی کنند با تغییر رفتار در سال جدید، دلجویی مناسبی از کسانی که آنها را آزار داده‌اند، انجام دهند. بد نیست تمام افراد به این موضوع هم فکر کنند که بعضی‌ها به دلیل بالا بودن سن، بیماری یا شرایط زندگی خاص، امکان پس دادن بازدید همه را ندارند اما واقعا از دیدن مهمان خوشحال می‌شوند و نباید با آنها قطع رابطه کرد. در این مورد به کسانی که امکان یا توانایی پس دادن بازدید همه را ندارند هم توصیه می‌کنیم که در ایام عید یا حتی بعد از آن با تلفن زدن، تشکر و احوال‌پرسی کردن، دلیل عدم توانایی برای پس ندادن بازدید را بیان و از مهمان‌های عید خود بابت این موضوع عذرخواهی و دلجویی کنند. در این صورت،‌ رفت‌وآمدها هم در فضایی سالم‌تر، مثبت‌تر و با شرایط روانی بهتری شکل خواهد گرفت.»

وقتی از این روان‌شناس پرسیدیم که آیا همیشه کوچک‌ترها باید کوتاه بیایند؟ پاسخ داد: «گاهی اوقات گروهی از افراد شایسته دل‌تکانی، ایثار و بخشش از سوی دیگران نیستند. یعنی با بخشیده شدن از طرف اطرافیان و نادیده گرفتن کارهایشان، بازهم رفتارهای غلط در آنها ادامه پیدا خواهد کرد و چه بسا چنین اعمال اشتباهی با شدت بیشتری از سوی آنها صورت گیرد. اینها همان کسانی هستند که فکر می‌کنند همه باید در برابر آنها کوتاه بیایند و خودشان هیچ وظیفه‌ای در قبال دیگران ندارند. معمولا دیدار چنین افرادی با ایجاد حس حقارت و ضعف در مهمان همراه است. البته کسانی که چنین رفتاری دارند، به مرور زمان به دیگران ثابت می‌کنند که لیاقت گذشت و بخشش آنها را نداشته‌اند و همه باید با آنها دوری یا قطع رابطه کنند. در چنین شرایطی توصیه می‌شود که بزرگ‌ترها برای بهتر کردن اوضاع، کمتر به کوچک‌ترها بگویند که بازهم تو کوتاه بیا یا بازهم تو ببخش چون او خواهر یا برادر بزرگ‌تر تو است. در این وضعیت باید با فردی که موجب دلخوری دیگران می‌شود صحبت کنیم و متوجه شویم که مشکل او چیست و با حل مشکلات احتمالی، جلوی قطع رابطه او با دیگران را بگیریم تا رابطه‌ها و بازدیدها منجر به ایجاد کینه و دشمنی بیشتر نشود». با این حساب می‌توان اینطور نتیجه گرفت که نباید همیشه بخشش و ایثار یک‌طرفه باشد و در یک رابطه، همیشه افراد کوچک‌تر در برابر افراد بزرگ‌تری که شاید بیش از اندازه به ناحق رفتار می‌کنند، کوتاه بیایند.

«به هر حال، گاهی بزرگ‌ترها هم باید در رفتار خود تجدیدنظر کنند تا حس کرامت و بخشندگی در کوچک‌ترها از بین نرود. البته به کوچک‌ترها هم توصیه می‌شود وقتی بزرگ‌تری که آنها را آزار داده، عذرخواهی کرد، دیگر کینه‌ها را با کرامت خود کنار بگذارند و بدون مرور گذشته، او را ببخشند؛ چون او با تمام غرورش دل‌تکانی کرده و متوجه رفتار اشتباه خود شده است.»

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha