سلامت نیوز : هر بیماری، غیر از درد، هزینه هم دارد. اینجا بیماری تنها یک بخش از درد است. درد به چندین بخش تقسیم می‌شود که گذر از هر بخشی هم برای خود، هفت‌خوانی است پرماجرا و قصه‌ای پرسوزوگداز: تحریم، کمبود دارو، هزینه‌های سرسام‌آور، نبود پوشش کامل بیمه‌ای حتی برای بیماران صعب‌العلاج، حمایت‌نکردن سازمان‌های بیمه‌گر و از همه مهم‌تر پرداخت‌نشدن سهم بخش سلامت از نخستین مرحله هدفمندی یارانه‌ها که شاهکاری دیگر از دولت احمدی‌نژاد بود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه شرق ؛ شاهد مثال هم انتقاد عضو هیات‌رییسه کمیسیون بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مجلس در دی‌ماه سال گذشته نسبت به پرداخت‌نشدن سهم بخش سلامت از هدفمندی یارانه‌هاست: «بر اساس قانون، دولت موظف است شش‌هزارمیلیاردتومان از محل درآمدهای هدفمندی یارانه‌ها را به بخش سلامت اختصاص دهد، اما تاکنون حتی یک ریال هم به این بخش تعلق نگرفته و مشکلات بسیاری هم بر این اساس به‌وجود آمده است و در شرایطی که بخش سلامت نیاز به کمک ویژه دارد، شاهد بی‌توجهی دولت به آن هستیم.»
سرانجام «سهم سلامت» پرداخت نشد...
دولت گذشته با وجود هشدار کارشناسان و حتی نمایندگان مجلس، سهم شش‌هزارمیلیاردتومانی بخش سلامت را پرداخت نکرد تا ضربه نهایی را بر پیکره نیمه‌جان حوزه سلامت کشور وارد کرده باشد. سرانجام هم سر بخش سلامت در نخستین مرحله هدفمندی یارانه‌ها بی‌کلاه ماند و نتیجه هم گرفتاری هزاران بیمار در چنبره درد و هزینه بود که شنیدن قصه دردشان، لرزه بر اندام آدمی می‌اندازد. حمیده بهرامی، حدود شش‌سال است که به سرطان سینه مبتلاست. سال 86 جراحی شده و شیمی‌درمانی می‌کند و پزشک معالجش سلامتی‌اش را تایید کرده، اما بعد از گذشت دوسال‌ونیم، زمانی که برای انجام عمل پروتز سینه مراجعه کرده و آزمایش داده، متوجه بروز متاستاز در قسمت نخاع و به‌دنبال آن ریه شده و دوباره درمان را شروع کرده است.
او علاوه بر نارضایتی از پزشک معالجش که اطمینان صددرصدی برای سلامتی‌اش داده و هیچ‌گونه آزمایش و عکسبرداری را لازم ندانسته، از گرانی داروهایش هم خسته و گله‌مند است: «در سه‌سال گذشته، هرماه یک‌بار داروی اوستین را که به صورت آمپول است تهیه می‌کنم. ماهی چهار آمپول و هربار 5/5میلیون‌تومان که به‌همراه داروهای جانبی‌اش به شش‌میلیون‌تومان می‌رسد. قبلا هزینه درمان من ماهی 1/5 تا دومیلیون‌تومان می‌شد. سخت بود ولی خیلی بهتر از الان بود.»از خانم بهرامی سوال می‌کنم که آیا در مورد ارتباط قانون هدفمندی با بخش دارو و درمان اطلاعی دارد یا خیر؟ و جواب می‌دهد: «تا آنجا که می‌دانم، دولت قرار بود بعد از اجرای هدفمندی، به بخش بهداشت و دارو کمک کند. اما در همان زمان شنیدم که پول به این بخش پرداخت نشد و حتی وزیر بهداشت دولت قبل نیز به خاطر اعتراض به همین وضعیت، از کار برکنار شد.
من امیدوارم که دولت فعلی به همین سرنوشت دچار نشود و واقعا به این بخش کمک کند. ادامه وضعیت فعلی از عهده خیلی‌ها برنمی‌آید. در عین حال خوشبین هستم که دولت با تدبیر مناسبی، اوضاع را بهتر کند.»بیمار دیگری که نخواست نامش را در این گزارش ذکر کنیم، از اینکه هرماه برای تهیه پول داروهایش باید به هر دری بزند، حسابی ناامید و خسته شده است. او گفت: «اگر به خاطر نگرانی‌های همسر و دخترم نبود حاضر بودم درمان را کنار بگذارم و به انتظار مرگ بنشینم. این ماه از یک موسسه 50هزارتومان، از هلال‌احمر 400هزارتومان و 180هزارتومان از هیات امنا در خیابان طالقانی تهیه کردم. اما حدود 4/5میلیون‌تومان دیگر کم دارم. کمک‌هزینه‌ای هم که بیمه تکمیلی می‌دهد سالی پنج‌میلیون‌تومان است که فقط برای یک‌ماه صرف می‌شود. مدتی داروهای جدید نداشتند و از موجودی قبلی‌شان می‌دادند ولی چندماهی است که همیشه دارو دارند منتها قیمتش به حدی زیاد شده که توان پرداختش را نداریم.»
خانم فراهانی پنج‌سال است که مبتلا به ام‌اس شده. داروی سینووکس اصلی‌ترین داروی این بیماری است که بدون بیمه 55هزارتومان برایش هزینه دارد. او می‌گوید: «با بیمه تامین‌اجتماعی هر بار 18هزارو500تومان پرداخت می‌کنم. غیر از داروها هرچند وقت یک‌بار لازم است که ام‌آرآی انجام بدهم که آن هم با بیمه حدود 155هزارتومان می‌شود. گاهی هم نیاز به بستری‌شدن پیدا می‌کنم که هر بار سه‌تا پنج‌روز طول می‌کشد و بسته به میزان عود این بیماری است. با تمام این احوال، ام‌اس جزو بیماری‌های خاص نیست و با وجود مصرف مداوم این داروها و هزینه‌های ام‌آرآی و بستری، هیچ کمکی از مراکز کمک به بیماران خاص به ما نمی‌شود. باز خدا را شکر در این چند ماه اخیر، قیمت داروها تقریبا نصف شده و مثل گذشته نایاب هم نیست.»
درد، درد است
یاسر برای تهیه داروهای پدر 60 ساله‌اش به داروخانه 13آبان مراجعه کرده است؛ پدری که از هشت‌سال پیش دچار بیماری دیابت شده: «شش‌سال پیش چشم‌هایش را از دست داد، چهار سال بعد کلیه‌هایش از کار افتاد و دوسال بعد هم یکی از پاهایش قطع شد. در طول چهارسالی که پیوند کلیه انجام داده و دیالیز هم می‌شود تا جایی که می‌توانستیم برایش هزینه کردیم ولی الان به جایی رسیده‌ایم که برای تهیه داروهایش چاره‌ای جز کمک گرفتن از بهزیستی و کمیته امداد نداریم. چند ماهی است که هزینه داروهایش را که یک‌میلیون‌تومان است و هر دو ماه یک بار می‌گیریم، این دو نهاد می‌دهند. پدرم یک روز در میان دیالیز می‌شود.»از یاسر سوال می‌شود که آیا چیزی در مورد رابطه بین هدفمندی یارانه‌ها و بخش بهداشت و درمان می‌داند یا نه؟ جواب می‌دهد: «فقط همین را می‌دانم که دولت احمدی‌نژاد قرار بود بعد از هدفمندی، به بخش بهداشت و درمان کمک مالی کند اما در همان زمان از رسانه‌ها شنیدم که دولت پول این بخش را نداده و به جای آن اقدام به واردات برخی کالاها کرده است.»
نظر شما