محمد جواد نصر اصفهانی مجری طرح در گفتگو با مهر با بیان اینکه فریتها اکسیدهایی هستند که مولفه اصلی آنها اکسید آهن است، گفت: برای نانویی کردن فریت ها معمولا مخلوطی از اکسیدهای آهن، منگنز و روی استفاده می شود ولی در این طرح به جای آن از مخلوط 2 فریت روی و منگنز به عنوان ماده اولیه استفاده شد.

وی با بیان اینکه این مواد در زمانهای متفاوت آسیاب شدند، ادامه داد: برای تفکیک این مواد نیاز به آزمایشهای "بیناب سنجی موسبائر" بود که به دلیل نبودن تجهیزات لازم در این زمینه، نمونه ها به  دانشگاه "برانشونگ" آلمان ارسال و پس از انجام تست های لازم و ارسال نمونه ها در نهایت موفق به تولید نانو پودر فریت منگنز شدیم.

مجری طرح نمونه های بالک فریت منگنز را قابل استفاده در تولبد صافی، لامپها و هدهای ضبط مغناطیسی ذکر کرد و اظهار داشت: با نانو کردن این ماده، توانستیم در حوزه علوم پزشکی با رویکرد دارو رسانی هدفدار قابل استفاده کنیم.

وی توضیح داد: این ماده ابزاری است که دارو بر روی آن سوار و از طریق رگ وارد بدن می شود و با استفاده از میدانهای مغناطیسی دارو به نقطه مورد نظرارسال می شود.

نصر اصفهانی با تاکید بر اینکه این فناوری در ایران نوپا است، خاطرنشان کرد: به دلیل اینکه کامپوزیتها راحت تر تجاری سازی می شوند و در صنایع اولویت دار مانند صنایع دفاعی، نفت، گاز، پتروشیمی، خودرو و محیط زیست کاربردهای وسیعی دادند، تمایل برای سرمایه گذاری بر روی این ماده بیشتر از فریت ها است.

وی کاربردی کردن این فناوری در کشور را منوط به تامین تجهیزات لازم در این زمینه دانست و ادامه داد: برای انجام مراحل آزمایشگاهی نیاز به دستگاههایی مانند "اسکوید"(Squid) و "HR TEM " است که متاسفانه این تجهیزات در ایران موجود نیست و ما مجبوریم این تستها را در خارج از کشور انجام دهیم.

به گفته مجری طرح این پروژه به صورت مقاله در مجله (journal of alloys and compounds) به چاپ رسیده است.