مدل لباس یا آرایش مو انعکاسی از شخصیت و تصویری است که ما از خود داریم و می‌کوشیم تا دیگران را با آن تحت تأثیر قرار دهیم. تا از این طریق خود را به دنیا و محیط پیرامون معرفی کنیم.

بنابراین مد لباس روشی است که از طریق آن دیگران ما را آن‌گونه که می‌خواهیم تصور کنند می‌بینند. افراد مختلف به انواع متفاوتی لباس می‌پوشند و در دسته‌های گوناگونی قرار می‌گیرند.

 دسته اول افرادی هستند که تحت عنوان لباس پوشان سنتی معروف هستند و این افراد در بیان ساده‌تر برای محیط و براساس سنت‌ها لباس خود را انتخاب می‌کنند طرز لباس پوشیدن آن‌ها هیچ جنبه شخصی ندارد و شخصیت آن‌ها معمولاً سنتی است و با دیدگاهی سنتی تفکر می‌کنند.این افراد از خطر و ریسک کردن اجتناب می‌کنند و ممکن است اعتماد به نفس پایینی داشته باشند و در نظر دیگران کسالت آور به نظر می‌رسند. افراد با پوشش سنتی تمایل به درون‌گرایی دارند و دوست دارند به سادگی در اجتماع ظاهر شوند.

دسته دوم لباس پوشان شلخته یا نامرتب هستند که ظاهرشان نامتناسب است و همیشه آشفته و بی‌نظم ظاهر می‌شوند لباس هایشان تناسبی با موقعیت اجتماعی‌شان ندارد و کسانی هستند که نرم‌ها و هنجارهای اجتماعی را در نظر نمی‌گیرند این افراد از نظر شخصیتی نابالغ، ناپخته و بی‌انگیزه هستند و برایشان مهم نیست که دیگران نسبت به سر و وضع آشفته آن‌ها چه نظری می‌دهند از نظر سبک زندگی و اخلاق کاری، شغلی و ارتباط با افراد دیگر هم بی‌نظم هستند و سبک لباس پوشیدن شان بازنمودی از بی‌اعتنا بودن به امور پذیرفته شده جامعه است.

گروه سوم که تحت عنوان شیک پوش‌ها معرفی می‌شوند تقریباً مشابه افراد سنتی هستند از این جهت که به تناسب محل و موقعیت لباس متناسبی را انتخاب می‌کنند ولی در یک جنبه با آن‌ها متفاوت هستند این افراد در لباس پوشیدن ابتکار و سلیقه به خرج می‌دهند و نسبت به نظم لباس‌هایشان و مرتب بودن لباس‌ها حساسیت دارند و تناسب رنگی برایشان مهم است.این افراد شیک پوش در نگاه اجتماعی افرادی با اعتماد به نفس بالا هستند و موفق و جذاب به نظر می‌رسند.

یکی از گروه‌هایی که همیشه افراط گونه در نوع انتخاب لباس و هزینه رفتار می‌کنند مدگراها هستند.این افراد در هر شرایط و موقعیتی که شده باید جدیدترین، گران‌ترین و خاص‌ترین لباس‌ها را از مراکز خاص خریداری کنند زیرا آن‌ها نیاز دارند با نوع لباس خود از دیگران متمایز باشند گاهی اوقات دیده می‌شود حتی در لباسی که به تن دارند هیچ گونه آرامش و راحتی احساس نمی‌کنند و تنها معیارشان برای انتخاب لباس خاص بودن و متمایز بودن است.
این افراد از نظر روانشناسی حس بی‌اعتمادی، نامطمئن بودن در خصوص هویت شخصی و سطحی بودن افکار داشته و شدیداً مادی گرایانه فکر می‌کنند.

 افراد مد‌گرا خلأ درونی و احساس پایین بودن اعتماد به نفس خود را از این طریق پر می‌کنند و شخصیت شکل یافته محکمی ندارند احساس «من بودن» آن‌ها خیلی قوی نیست و می‌خواهند با یک مسأله بیرونی این احساس خلأ را پنهان کنند.
این افراد تصور می‌کنند که دیگران خود واقعی شان را دوست ندارند و از طریق مد لباس می‌خواهند من واقعی خود را جذاب نشان دهند زیرا من واقعی یکی از اجزای تشکیل دهنده اعتماد به نفس است و این فاکتور در این افراد ساخته نشده است و تصویر واقعی از خود ندارند.

بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که اگر مد،‌لباس خاص و شرایط ویژه مدگرایان فراهم نباشد وجود خود را بی‌ارزش دانسته و تصور این‌که با ویژگی‌های رفتاری می‌توانند منحصر به فرد باشند را از دست می‌دهند.