یک روانشناس با اشاره به شعار هفته سلامت با عنوان «یک عمر سلامت با خود مراقبتی» ارزیابی فرد از خود و شناسایی افکار را نوعی خودمراقبتی روانی دانست که در سلامت روان او موثر دانست.

سلامت نیوز: یک روانشناس با اشاره به شعار هفته سلامت با عنوان «یک عمر سلامت با خود مراقبتی» ارزیابی فرد از خود و شناسایی افکار را نوعی خودمراقبتی روانی دانست که در سلامت روان او موثر دانست.

به گزارش سلامت نیوزبه نقل از خبرگزاری فارس، عبدالله امیدی اظهار داشت: برای خودمراقبتی اول باید باورهای مربوط به آن وجود داشته باشد. این باور با دیگر باورهای سلامت در ارتباط است. کسی از خود مراقبت می‌کند که به آن اعتقاد داشته باشد.

وی افزود: «نظارت خود» شامل ارزیابی وضعیت موجود فرد از خود است. انسان سیستم پویایی دارد و از ارزیابی خودمراقبتی بازخورد می‌گیرد. خودمراقبتی شامل؛ خودمراقبتی جسمی، روانی، معنوی و اخلاقی است و فرد بر اساس شرایط موجود هدفگذاری و تصمیم‌گیری می‌کند.

امیدی افزود: در طول این مرحله نیز ارزیابی و نظارت وجود دارد و فرد می‌تواند رفتارهای خود را تنظیم کند. یکی از رفتارهای خود مراقبتی در حوزه سلامت روان شامل شناسایی افکار است، فرد با شناسایی افکار خود می‌تواند چگونگی برخورد با افکار ناکارآمد را یاد بگیرد و از مکانیزم‌های مقابله‌ای مانند آرام‌سازی عضلانی استفاده کند.

این متخصص حوزه بهداشت روان، استفاده از مهارت‌های دهگانه زندگی را جزء رفتارهای خود مراقبتی عنوان کرد و افزود: این مهارتهای دهگانه در خدمت مراقبت فرد است و هر چه فرد مهارت بیشتری داشته باشد بهتر می‌تواند از خود مراقبت کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان گفت: افراد برای ارزیابی خود باید تا حدودی اختلالات روانی را بشناسند در این صورت می‌توانند با آنها مقابله کنند و دنبال درمانشان باشند.

وی افزود: وضعیت فعلی فرد مانند خواب، اشتها، توان فیزیکی، میزان انرژی و میزان کارآمدی از اهمیت زیادی برخوردار است. هر فردی در هر سنی کارایی دارد. مهمترین شاخصه‌ای که برای اندازه‌گیری وضعیت سلامت روان از آن استفاده می‌کنیم میزان کارآیی فرد است.

امیدی ادامه داد: خانم خانه‌داری که استرس یا افسردگی داشته باشد نمی‌تواند فعالیت‌های روزانه خود را انجام دهد، میزان کارآیی بر اساس شدت متغیر است، مثلاً اگر فرد کمی افسرده باشد با افزایش میزان فعالیت‌های اجتماعی می‌تواند آن را برطرف کند اما در صورتی که افسردگی شدید داشته باشد که مشخصه آن عدم احساس لذت از زندگی است، فرد باید برای درمان دارویی به روانپزشک مراجعه کند.

وی افزود: این خود فرد است که تشخیص می‌دهد سلامت روانش در چه حد است البته اگر بینش داشته باشد می‌تواند تشخیص دهد اما در صورتی که بینش نداشته باشد سخت می‌توان او را متقاعد کرد که در مورد مبتلایان به اختلالات روان‌پریشی دیده می‌شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان اظهار داشت: وقتی فرد سرما می‌خورد می‌داند که باید آن را درمان کند اما در مواردی که بیماری روانی دارد یا به اختلال شخصیت مبتلا است نمی‌داند یا قبول نمی‌کند که بیمار است، همچنین ممکن است دیگران را مقصر این اتفاق بدانند، با فرض قبول کردن بیماری، فرد نمی‌داند که باید به کجا مراجعه کند.

امیدی افزود: شناخت اینکه کدام متخصص حوزه بهداشت روان می‌تواند به فرد کمک کند اهمیت زیادی دارد. در صورتی که افراد احساس می‌کنند وضعیتشان در خواب، خوراک و فعالیتهای لذت بخش کاهش شدید پیدا کرده باید جهت درمان دارویی به روانپزشک و برای روان درمانی به روانشناس بالینی مراجعه کنند.

 

وی گفت: چنانچه افراد در زمینه شغلی، خانوادگی و اجتماعی به مشاوره نیاز دارند باید به مشاور خانواده مراجعه کنند، استفاده از مشاوره تحصیلی نیز برای برنامه‌ریزی درسی و انتخاب رشته تحصیلی است.

این روانشناس خاطر نشان کرد: ترس از «انگ زدن» دیگران به فرد موجب می‌شود تا فرد یا برای درمان مراجعه نکند یا دیر به فکر درمان بیفتد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha