25 ماه آوارگی
«علی یوسفی» می‌گوید روستانشینان منطقه آبماهیک که 11 روستا می‌شوند تا قبل از آبگیری سد گتوند داشتند زندگی خود را می‌کردند. خانه و کاشانه داشتند. درآمد داشتند. زمین کشاورزی و باغ داشتند. دامپروری می‌کردند، اما سد همه چیز را از آنها گرفت. بعضی از اهالی حاشیه‌نشین شدند. مدرسه و بهداشت روستاها تعطیل شد. آب و برق قطع شد. همه امکانات از آنها گرفته شد تا آنها خانه آبا و اجدادی خود را ترک کنند، اما کسی به آنها نگفت کجا بروند. چه کار کنند؟ چه بخورند؟ کجا بخوابند؟ زندگی را از راه کدام کار و شغل بگذرانند؟ روستاییانی که با قطع آب و برق گرمای بیش از 50 درجه گتوند را تحمل نکردند، اما با سرد شدن هوا دوباره به روستاها برگشتند. چون جایی برای ماندن نداشتند. به روستاهایی برگشتند که حالا زیر آب رفته‌اند. کوچه پس کوچه‌های روستای گلزاری که یک سال پیش شاهد حضور خبرنگاران تهرانی برای تهیه گزارش از وضعیت روستانشینان سد زده بود حالا پر از آب شده و تمام خاطرات خانه‌های کاهگلی آن را شسته و رفته است. حالا روستاییان به مناطق بالادست رفته‌اند. زمین‌ها را کشته‌اند اما برداشت همیشه را ندارند. البته نه همه.

پیرزنی که خود سرپرست خانواده است و یک بچه معلول دارد تا پیش از آبگیری سد با دوشیدن شیر دو گاوش و چیدن میوه «کنار»های منطقه و فروختن آن در شهر زندگی می‌گذراند اما حالا نمی‌داند با پولی که آب نیرو به او می‌دهد و در نهایت 10 میلیون می‌شود چه کند؟ خانه‌ای بخرد؟ مگر می‌شود با این پول خانه خرید یا  رهن کرد؟ زندگی را چگونه بگذراند؟ یکی از پیرمردهای  روستا هم از کشاورزی خود در سال گذشته می‌گوید که هم انبار خودش را پر می‌کرد و هم به شهر می‌فروخت، اما حالا تنها راه ارتباطی قطع شده و زمین کشاورزی‌اش را هم موج‌های دریاچه با خود برده است، با همه خاطره‌هایش. پلی که به گفته یوسفی نزدیک به 20 سال تلاش برد تا برای اهالی  منطقه آبماهیک ساخته شود اما حالا آنهم زیر آب رفته است. از قایق وعده داده شده توسط مسئولان برای عبور و مرور مردم هم خبری نیست. روستاییانی که از پس پرداخت کرایه قایق‌های شخصی هم برنمی آیند. قایقی که البته چیزی نمانده بود 8 نفر از اهالی را در روز 13 فروردین سال‌جاری به کام مرگ بفرستد.

به گفته علی یوسفی در روز سیزده فروردین امسال 16 نفر از روستاییان آبماهیک بوسیله قایق قصد رفتن به روستا را داشتند که در ابتدا هشت نفر از روستاییان شامل سه مرد و پنج زن و کودک برای عبور از دریاچه سد سوار قایق می‌شوند که در میانه راه به دلیل فرسودگی، قایق حمل روستاییان سوراخ شده و با وجودی که آب تمامی قایق را فرا گرفته بود روستاییان به شکل معجزه‌آسایی توانستند خود را به ساحل دریاچه رسانده و از مرگ نجات پیدا کنند. او نجات روستاییان از دریاچه سد گتوند را  معجزه‌ای از سوی خداوند می‌داند که باعث شد تا بار دیگر حادثه تلخ سد کارون3 تکرار نشود. حادثه‌ای تلخ که در آن 12 نفر از اهالی پشت سد کارون3 دریاچه غرق شدند و جان باختند. روستاییانی که آبگیری سد کارون3 بین آنها و دنیای بیرون فاصله انداخته بود و آنها مجبورند برای ارتباط با شهرهای دیگر از دریاچه سد بگذرند. در منطقه آبماهیک هم  در نهایت گرانی و هزینه بالای رفت و آمد با قایق، اهالی را مجبور می‌کند تا  دست به دامان تیوپ هایشان شوند. تیوپ‌هایی که  ممکن است جان آنها را بگیرد. آنها روی تیوپ‌ها دراز می‌کشند و تمام دریاچه را شنا می‌کنند. تمام راهی که ممکن است هیچ وقت به پایان نرسد. به گفته علی یوسفی کار به جایی رسیده که افراد با بستن چند تیوپ به هم پیرزنان، پیرمردان، زنان و بچه‌ها را از دریاچه عبور می‌دهند. عبوری که باعث شده تا خبرنگاران محلی از آن فیلم تهیه کنند و در شبکه استانی خوزستان هم پخش کنند شاید از این رهگذر طلسم مشکلات پشت سد هم باز شود.

«هاشم بالدی» مدیرکل مدیریت بحران استانداری خوزستان به روستاییان که بدلیل اعتراض به قیمت اراضی همچنان از دریافت بهای زمین هایشان خودداری می‌کنند خبر می‌دهد که قیمت زمین‌های روستاییان آبماهیک سد گتوند بر اساس نظر کارشناسی به نرخ روز تا نیمه اردیبهشت ماه جاری محاسبه و به روستاییان پرداخت می‌شود. صحبت‌های او ماحصل تلاش‌های بسیار زیاد روستاییان و برگزاری جلسات بی‌شمار است.  به گفته او  در جلسه‌ای که با حضور مسئولان سد گتوند، برخی از مسئولان استانی و نماینده روستاییان آبماهیک برگزار شد، معین شد که در مسأله حل مشکل روستاییان دو برآورد ریالی از سوی روستاییان و همچنین کارشناس سد گتوند انجام شود و ظرف 15 روز آینده با تشکیل جلسه‌ای در استانداری خوزستان آخرین تصمیم درباره قیمت زمین‌های روستاییان آبماهیک اتخاذ شود.  او همچنین می‌گوید با توجه به این‌که به علت آبگیری سد گتوند تنها پل ارتباطی روستاییان به زیر آب رفته  معین شد که یک قایق برای عبور از دریاچه سد در اختیار روستاییان قرار داده شود، قولی که پیشتر  هم از سوی فرمانداری شهر لالی  به روستاییان داده شده اما تا به امروز خبری از وفای به عهد آن نشده است.