بررسی‌ها نشان می‌دهد: كودكان و خردسالانی كه در سالهای نخست زندگی در معرض استرس و تنش‌های خانوادگی هستند، ‌در دوران نوجوانی بیشتر به علایم اضطراب و افسردگی دچار می‌شوند.

نتایج یك پژوهش تخصصی در انستیتو بهداشت عمومی نروژ نشان داد: وقتی كودكان در خانواده‌هایی بزرگ می‌شوند كه مادر خانواده دچار اختلال روانی است، یا خانواده در معرض استرس بوده و یا با فقدان حمایت اجتماعی مواجه است، این كودكان بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشكلات احساسی هستند.


براساس این تحقیقات؛ دختران در این شرایط بیشتر از پسران و كودكان ترسو و خجالتی نیز بیش از سایر همسالان خود آسیب پذیر هستند.

اضطراب و افسردگی دو مورد از شایعترین مشكلات روانی برای كودكان و نوجوانان هستند.

مطالعات دكتر ایوالیل كارولد در این زمینه نشان می‌دهد: 10 تا 20 درصد از كل كودكان و نوجوانان در روند رشد تا حدی علایم اضطراب و افسردگی را بروز می‌دهند كه برای تشخیص بیماری كافی است.

در این مطالعات كارولد كودكان بیش از 900 خانواده را مورد بررسی قرار داده و وضعیت این اطفال را تا دوران نوجوانی دنبال كردند.

این یافته‌ها بر اساس گزارش مادر و خود كودك از علایم اضطراب و افسردگی در كودك به علاوه گزارش‌های بدست آمده از مادر درباره فاكتورهای خطرزا و حفاظتی در محیط خانواده به دست آمده‌اند.


نتیجه اصلی این تحقیقات بر روی اهمیت فاكتورهای محیطی برای خانواده‌هایی كه كودكان زیر پنج سال دارند، ‌تاكید می‌كند.

به گفته متخصصان؛ علایم اختلالات و آشفتگی‌های روانی مادر، تنش خانوادگی و فقدان حمایت اجتماعی در محیط رشد كودكان در سالهای پیش از مدرسه خطر بروز علایم اضطراب و افسردگی را وقتی این كودكان به سن 12 و 13 سالگی می‌رسند در آنها تشدید می‌كند. بعلاوه دختران بیش از پسران در معرض ابتلا به مشكلات احساسی در سنین 12 و 13 سالگی هستند كه این وضعیت در مراحل اولیه بلوغ دختران حتی وخیم‌تر است و در این مرحله از زندگی دختران نوجوان بسیار آسیب پذیرتر هستند.


استرس یا تنش،‌ نیروهایی هستند كه از دنیای بیرون به فرد وارد می‌شوند. هر فردی در برابر استرس به شیوه‌ای واكنش نشان می‌دهد كه هم روی وی و هم روی محیط تاثیر می‌گذارد.


به گفته متخصصان؛ در واقع تنش یك بخش طبیعی و عادی از زندگی است كه هم می‌تواند به ما كمك كند كه یاد بگیریم و رشد كنیم و یا می‌تواند برای ما مشكلات مهمی به بار آورد. استرس باعث آزاد شدن مواد نور و شیمیایی قدرتمند و هورمونهای خاص در بدن می‌شود كه ما را برای اقداماتی چون مبارزه یا فرار آماده می‌كند. اگر ما نتوانیم عملی انجام دهیم واكنش استرس زا می‌تواند باعث بروز مشكلات سلامتی شده و یا حتی آنها را تشدید كند. استرس‌های طولانی مدت، پیوسته، غیرقابل پیش بینی و یا غیرقابل كنترل مخرب‌ترین انواع استرس هستند.

این مشكل را می‌توان با ورزش كردن منظم، مدیتیشن و سایر تكنیك‌های آرام كننده، ‌توقف‌های زمانی سازمان دهی شده و یا یادگیری راه كارهای جدید غلبه بر استرس با ایجاد موقعیت‌های قابل پیش بینی در زندگی در كنترل درآورد.

برخی فعالیت‌ها مانند مصرف مواد مخدر، الكل، كشیدن سیگار و یا خوردن در واقع می‌تواند استرس را تشدید كرده و واكنش‌های ما را در برابر شرایط تنش زا حساس‌تر كند.

هرچند راه‌های مطمئنی برای درمان استرس وجود دارد اما كنترل آن عمدتا بستگی به تمایل فرد برای ایجاد تغییرات ضروری در نحوه زندگی دارد.

 

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha