متاسفانه بسیاری از خانواده های ایرانی بعد از تجاوز جنسی به فرزندان شان به دلیل آبرو داری از درمان و بازپروری روانی آنها خودداری كرده و در بعضی از موارد حتی حاضر به شكایت نمی شوند، برای اطلاع این دسته از افراد باید گفته شود عدم درمان فرزندان در این گونه موارد مانند نگه داشتن آتش زیر خاكستر و آماده كردن یك متجاوز دیگر برای آینده است.

آموزش به قربانیان از تجاوز های آتی جلوگیری می كند

سلامت نیوز:متاسفانه بسیاری از خانواده های ایرانی بعد از تجاوز جنسی به فرزندان شان به دلیل آبرو داری از درمان و بازپروری روانی آنها خودداری كرده و در بعضی از موارد حتی حاضر به شكایت نمی شوند، برای اطلاع این دسته از افراد باید گفته شود عدم درمان فرزندان در این گونه موارد مانند نگه داشتن آتش زیر خاكستر و آماده كردن یك متجاوز دیگر برای آینده است.

به گزارش سلامت نیوز، دکتر مجید ابهری رفتارشناس و آسیب شناس اجتماعی در روزنامه اعتماد نوشت: آزار و اذیت های جنسی به عنوان یكی از ناهنجاری هایی كه امنیت زبانی جامعه را به مخاطره می اندازد باید مورد بررسی قرار بگیرد. از نگاه رفتارشناسی آزار جنسی در محور تعرض ناشی از تربیت خانوادگی غلط، دوران كودكی خطرناك و آسیب دیده و عدم روانكاوی و درمان بعد از عبور از دوران كودكی و نوجوانی و وجود زمینه های تحریك جنسی این افراد بیمار است. معمولاتعرض جنسی زمانی خطرناك تر و هشدار دهنده است كه در مورد كودكان چه پسر و چه دختر اتفاق می افتد. بیش از 90 درصد از متجاوزان جنسی به كودكان سازومازوخیسم هستند یعنی از آزار دادن دیگران به طرز دلخراش لذت می برند و دچار احساس لذت جنسی مضاعف می شوند. در این میان باید به خانواده ها نكته یی را یادآوری كنم و آن این است كه بر اساس تجربه 30 ساله اینجانب آسیب های اجتماعی به ما یادآوری می كند كه بی مبالاتی خانواده های قربانیان، بستر مناسب تجاوز را فراهم می كند. متاسفانه بسیاری از خانواده های ایرانی بعد از تجاوز جنسی به فرزندان شان به دلیل آبرو داری از درمان و بازپروری روانی آنها خودداری كرده و در بعضی از موارد حتی حاضر به شكایت نمی شوند، برای اطلاع این دسته از افراد باید گفته شود عدم درمان فرزندان در این گونه موارد مانند نگه داشتن آتش زیر خاكستر و آماده كردن یك متجاوز دیگر برای آینده است.


    اینجانب حدود 50 ساعت با بیجه، قاتل پاكدشتی صحبت كردم. وی در دوران كودكی سه بار مورد تجاوز قرار گرفته بود و اگر ابتدا درمان می شد شاید از مرگ 18 كودك جلوگیری می شد. در مورد قربانیان خشونت جنسی باید درمان آنها در اولویت برنامه ها قرار گیرد، عدم انعكاس تصویر آنها در رسانه ها كار بسیار پسندیده یی بوده كه در كشور ما انجام داده شده است اما به عنوان یك رفتارشناس باید بگویم حادثه شومی مانند تجاوز هیچگاه از ذهن قربانی پاك نخواهد شد و همیشه در قالب یك كابوس شبانه، اضطراب، استرس، انزوا و اعتیاد در سال های بعد خودنمایی می كند فقط مجازات این گونه افراد به عنوان عوامل تجاوز كافی نیست. قاضی باید یك گروه متشكل از رفتارشناسان و آسیب شناسان اجتماعی تعیین كند تا آنها این گونه بیماران را مورد تجزیه و تحلیل روانی قرار داده و نتایج به دست آمده را تحت عنوان برنامه های آموزشی در دستور كار خود قرار دهند.


    در این زمینه آموزش رسانه ها به ویژه صدا و سیما و خانواده ها به كودكان در جهت مقاومت در مقابل این جانیان و ایجاد زمینه مساعد برای بازگو كردن حادثه برای والدین همراه با آموزش های رفتاری لازم است. موضوع دیگر حمل اشیای قیمتی با كودكان است: در بسیاری از موارد بزهكاران به طمع زینت آلات كودكان اقدام به ربودن آنها می كنند و با فشار و زور این اشیا را از آنها به سرقت می برند كه اضطراب ناشی از این فشار و زور به كودكان كمتر از تجاوز نیست.
    اجازه ندادن به كودكان برای حضور تنها در خیابان ها و مراكز بازی، عامل دیگری است كه بایدتوسط خانواده ها به كودكان آموزش داده شود و در این میان رسالت رسانه ها در بیان و كالبد شكافی این مسائل غیرقابل انكار است.
   

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha