سلامت نیوز: یک کارشناس ارشد میکروب شناسی با اشاره به اینکه ابتلا به بیماری‌های قارچی در افرادی که دچار نقص سیستم ایمنی هستند شایع است، گفت: دیابت (کتواسیدوز) و نوتروپنیا از عوامل مستعد کننده رشد "موکورمایکوزیس" هستند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، پیام بهزادی با بیان اینکه موکورمایکوزیس به بیماری‌های عفونی متعددی اطلاق می‌شود، گفت: این بیماری‌ها توسط قارچ‌های راسته موراکلز (Mucorales) ایجاد می‌شود.

وی با اشاره به اینکه عفونت قارچی موکورمایکوزیز برای انسان مهلک است و در بیشتر موارد منجر به مرگ افراد می‌شود، گفت: از عوامل مستعد کننده این عفونت می‌توان به دیابت (کتواسیدوز) و نوتروپنیا اشاره کرد و از حادترین اشکال عفونت، آلوده شدن سینوس‌های صورت است که می‌تواند بافت مغز را نیز درگیر کند.

بهزادی گفت: مطالعات نشان می‌دهند که برای درمان موکورمایکوزیز باید عامل و یا عوامل مستعد کننده را درمان کرد و به موازات آن از داروهای ضدقارچی مانند آمفوتریسین B و عمل جراحی یاری گرفت.

وی افزود: بر اساس گزارش‌های ارائه شده، میزان ابتلا به موکورمایکوزیز در جهان بسیار پایین ولی میزان مرگ و میر در افراد مبتلا بین 50 تا 85 درصد بوده که رقم بسیار قابل توجهی است. همچنین، نژاد خاصی نسبت به این عفونت مستعد نیستند و اغلب ابتلا به موکورمایکوزیز در بین مردان و زنان یکسان است. سن افراد مبتلا نیز کاملا متفاوت است.

این کارشناس ارشد میکروب شناسی گفت: قارچ‌های اعضای خانواده موراسه آ (Mucoraceae) در همه جا انتشار دارند و این قارچ‌ها را می‌توان به راحتی از خاک و مواد در حال تجزیه جدا کرد. به علاوه، قارچ ریزوپوس (Rhizopus) که کپک نان نیز خوانده می‌شود به راحتی از نان بیات و کپک زده جدا می‌شود.

افراد دچار نقص سیستم ایمنی، به موکورمایکوزیس مبتلا می‌شوند

بهزادی با اشاره به اینکه انسان همواره در معرض قارچ‌های خانواده موراسه آ قرار دارد، گفت: به دلیل بیماری‌زایی پایین این گروه از قارچ‌ها، فقط افرادی که دارای نقص سیستم ایمنی هستند به این عفونت مبتلا می‌شوند. از جمله موارد نقص در سیستم ایمنی می‌توان به دیابت ملیتوس (بویژه به همراه کتواسیدوز)، مصرف گلوکوکورتیکواستروییدها، نوتروپنیا، انجام پیوند اعضا و سوختگی‌های بدن اشاره کرد.

وی با تاکید بر اینکه مهمترین راه ابتلا به موکورمایکوزیس، استنشاق کنیدیوم‌های قارچی است، گفت: بلع و ضربه و جراحات از دیگر روش‌های آلودگی به این عفونت هستند. اعضای خانواده موراسه آ در بافت بدن انسان، از طریق هیف‌های خود رشد می‌کنند.

بهزادی یادآور شد: بررسی‌ها نشان می‌دهند که با گسترش اسپورهای قارچی در بافت‌های زنده بدن آدمی، هیف‌ها به رگ‌های خونی حمله می کنند و مرگ بافتی، نکروز و انسداد رگ‌های خونی را که در نتیجه لخته شدن خون صورت می‌گیرد، سبب می‌شوند.

این کارشناس ارشد میکروب شناسی گفت: از آنجایی که نوتروفیل‌ها مهمترین عامل دفاعی بدن علیه این قارچ‌ها هستند، افراد مبتلا به نوتروپنیا یا انواع دیابت و نیز آنهایی که از داروهای استروییدی استفاده می‌کنند، نوتروفیل‌های آنها غیرفعال می شود و در معرض ابتلا به عفونت موکورمایکوزیز قرار می گیرند. به ندرت، این عفونت در افراد مبتلا به ایدز نیز مشاهده شده است.

وی با اشاره به اینکه تظاهرات بالینی موکورمایکوزیس به جایگاه آناتومی بدن بستگی دارد، گفت: شایع‌ترین نوع آن موکورمایکوزیس بینی – مغزی است که در این حالت، نشانه‌های بالینی به صورت علایم یک طرفه تظاهر می‌کنند که شامل سردرد، درد عصب صورت، بی حسی، تب، حجیم شدن بینی نمایان می شود و به مرور موجب سیاه شدن بینی می‌شود.

دوبینی از علایم ثانویه ابتلا به موکورمایکوزیس

بهزادی خاطرنشان کرد: در ابتدا عفونت موکورمایکوزیز به صورت سینوزیت تظاهر می‌کند، اما به تدریج که هیف‌های قارچی به اعصاب چشم و رگ‌ها حمله می‌ کنند، نشانه‌های بالینی آن در قالب دوبینی و از دست دادن کامل بینایی ظاهر می‌شوند. بروز علائم مرحله پایانی عفونت در بیمار، نشان دهنده تشخیص ضعیف نخستین متخصص است.

وی بیشتر موارد، بیماران مبتلا به این گروه از موکورمایکوزیس را دیابتی‌ها عنوان کرد و افزود: سایر مبتلایان را افراد مبتلا به نوتروپنیای بدخیم و یا افراد مصرف کننده آنتی بیوتیک‌های با دامنه اثر گسترده تشکیل می‌دهند.

این کارشناس ارشد میکروب شناسی با اشاره به اینکه تشخیص موکورمایکوزیس با بررسی نمونه‌های بیوپسی از بافت‌های آلوده امکان پذیر است، گفت: نمونه برداری از بافت‌های آلوده به کمک سواب و یا تخلیه محتویات آنها برای تشخیص آزمایشگاهی مناسب نیستند.

بهزادی افزود: شمارش کامل سلول‌های خونی برای شناسایی نوتروپنیا باید انجام شود. استفاده از نوارهای آماده که به صورت همزمان گلوکز خون، بی کربنات و الکترولیت‌ها را نشان می‌دهند برای شناسایی هموستازی و اسیدوز بسیار سودمند است.

وی یادآور شد: بررسی میزان آهن، برای تعیین مقدار بیش از حد آهن که به صورت سطح بالای فریتین و ظرفیت پایین کل آهن متصل‌ شده قابل تشخیص هستند، از اهمیت بالایی برخوردار است.

وی در پایان تصریح کرد: آنچه که بیش از هر نکته اهمیت دارد پیشگیری از ابتلا به عفونت و یا تشخیص سریع عفونت در افراد است.