سلامت نیوز: مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی چگونگی مالیات های زیست محیطی و سیاستگذاری در بخش حمل و نقل جاده ای با توجه به تجربیات کشورهای منتخب را بررسی کرد.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی،سهم بخش حمل و نقل از انتشار دی اکسید کربن در ایران ، بیش از متوسط جهانی است که با توجه به افزایش بیش از 15 برابری انتشار دی اکسید کربن توسط ایران ضرورت توجه بیشتر به سیاستگذاری در بخش حمل و نقل با هدف حمایت از محیط زیست را بیش از پیش نمایان می سازد.

 در این راستا دفترمطالعات برنامه و بودجه مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی چگونگی مالیات های زیست محیطی و سیاستگذاری در بخش حمل و نقل جاده ای را با توجه به تجربیات کشورهای منتخب بررسی کرد.

بر اساس این مطالعات، با توجه به سهم قابل ملاحظه بخش حمل و نقل از انتشار دی اکسید کربن ، برخی کشورهای توسعه یافته اروپایی طی سال های اخیر تلاش کرده اند تا اصلاحاتی در حوزه حمل و نقل و حفاظت از محیط زیست انجام دهند و بدین منظور از سه نوع اقدام متفاوت بهره گرفته اند که عبارتند از: مالیات بر خرید وسایط نقلیه، عوارض سالیانه و مالیات بر استفاده از خودرو.

بر اساس مطالعات موجود ، هزینه کرد درآمدهای مربوط به این نوع از مالیات ها یا صرف تعمیر و نگهداری جاده ها و بزرگراه ها شده است و  یا به عنوان یکی از درآمدهای عمومی دولت به حساب آمده و هزینه کرد مشخصی برای آن در نظر گرفته نشده است.

 آمارهای منتشر شده از سوی بانک جهانی حاکی از آن است؛ کشورهایی نظیر انگلیس ، آلمان و فرانسه   که با جدیت بیشتری ، از ابزارهای مالیات سبز به منظور کاهش انتشار دی اکسید کربن استفاده کرده اند موفق شده اند سرانه انتشار دی اکسید کربن را تثبیت کرده و در مواردی کاهش دهند.

در خصوص ایران، حداقل دو حقیقت از آمارهای زیست محیطی بانک جهانی قابل استخراج است. نخست آن که ، نرخ رشد انتشار دی اکسید کربن در ایران بیش از نرخ رشد متوسط جهانی است، به طوری که انتشار جهانی دی اکسید کربن در خلال دوره 50 ساله اخیر حدود 6/3 برابر شده است حال آنکه افزایش بیش از 15 برابری انتشار دی اکسید کربن توسط ایران مشاهده می شود.

این موضوع سبب شده است تا سهم ایران از انتشار جهانی دی اکسید کربن از 4/0 درصد در سال 1960 به بیش از 7/1 درصد در سال 2010 میلادی افزایش یابد.

دوم آن که ، سهم بخش حمل و نقل از انتشار دی اکسید کربن در ایران ، بیش از متوسط جهانی است که تلفیق این دو موضوع، ضرورت توجه بیشتر به سیاستگذاری در بخش حمل و نقل با هدف حمایت از محیط زیست را بیش از پیش نمایان می سازد.

راهکارهایی از قبیل توسعه تجارت الکترونیک (به منظور کاهش حمل و نقل) ، استفاده از ابزارهای مالیات سبز، تبعیض در قیمت سوخت های تحویلی به حمل و نقل جاده ای و حمل و نقل ریلی، اصلاح عوارض تعیین شده دسترسی به شبکه حمل و نقل ریلی و جاده ای ، سرمایه گذاری و توسعه حمل و نقل عمومی و... پیش روی مسئولین و برنامه ریزان وجود دارد که بررسی معایب و مزایای هریک از آنها نیازمند مطالعات جداگانه ای است.