سلامت نیوز: رییس انجمن مددكاران اجتماعی:به نظر می رسد برنامه این است كه وزارت بهداشت می خواهد این انتقال را انجام دهد تا در این صورت 65 هزار میلیارد تومانی كه متعلق به مردم است از بین برود و بدهی دولت در این حالت صفر شود. بنابراین من معتقدم ادغام این دو بیمه به دلیل پولی كه بیمه شده های تامین اجتماعی داده اند حق الناس می شود.نكته دیگر كه باید به آن توجه كرد، این است كه آیا وزارت بهداشت سیستم خودش را درست اجرا كرده است. شما ببینید بیمارستان های دولتی در چه وضعیتی قرار گرفته است. نظارت باید اینجا اعمال شود. ساختمان، پرسنل، امكانات و... بخش دولتی و بیمارستان های وزارت بهداشت مناسب نیست.

مصطفی اقلیما، رییس انجمن مددكاران اجتماعی در روزنامه اعتماد نوشت: ما دو بیمه كلی داریم: یكی بیمه خدمات درمانی و یكی هم تامین اجتماعی. پول تامین اجتماعی را مردم می دهند. یعنی یك ریال یك ریال آن از مردم است و دولتی نیست. از طرف دیگر تاكید مقام معظم رهبری هم این است كه بخش های دولتی به بخش خصوصی واگذار نشود. با این شرایط چگونه می خواهیم بیمه تامین اجتماعی را كه متعلق به مردم است به دولت بدهیم. موضوع دیگر موضوع بدهی های دولت به تامین اجتماعی است. دولت 65 هزار میلیارد تومان به تامین اجتماعی بدهكار است.

به نظر می رسد برنامه این است كه وزارت بهداشت می خواهد این را انتقال را انجام دهد تا در این صورت 65 هزار میلیارد تومانی كه متعلق به مردم است از بین برود و بدهی دولت در این حالت صفر شود. بنابراین من معتقدم ادغام این دو بیمه به دلیل پولی كه بیمه شده های تامین اجتماعی داده اند حق الناس می شود. از نظر شرعی هم درست نیست و نمی توانیم پول مردم را با دستگاه دولتی یكی كنیم. اساسا طبق كدام ضابطه این موضوع طرح می شود. حق الناس را نمی شود گرفت.

موضوع مهم دیگری كه باعث نگرانی بیمه شدگان تامین اجتماعی شده است، كیفیت خدمات در بیمارستان های دولتی و وضعیتی است كه بیمه های خدمات درمانی دارند. در حال حاضر وزارت بهداشت در پیش بردن بیمه خدمات درمانی مانده است. درمانگاه و بیمارستان های آن توانایی ارائه خدمات ندارند و مشكل دارند. از طرف دیگر چون دولتی است مشخص نیست مردم باید به چه كسی شكایت كنند. اما در تامین اجتماعی چون مردم پول داده اند، می توانند اعتراض كنند كه مثلا چرا سطح خدمات پایین است اما در دستگاه دولتی كسی پاسخگو نیست.

اگر دولت می خواهد كمكی به بیمه ها كند می تواند كمك مالی به بیمه ها داشته باشد اما موضوع این است كه دولت در حال حاضر اینقدر بدهی دارد كه نمی تواند كاری انجام دهد. به همین دلیل به جای اینكه یك بیمه دیگر مورد چالش قرار گیرد، مسوولان باید وضعیت بیمه خدمات درمانی را درست كنند. در حال حاضر دفترچه خدمات درمانی هیچ اعتباری ندارد. بیمه شده های این بیمه در مراجعات پزشكی باید سهم زیادی از هزینه درمان را از جیب پرداخت كنند. حتی بیمه تكمیلی این بیمه هم كارایی ندارد در حالی كه در بیمارستان تامین اجتماعی بیمه شدگان پولی پرداخت نمی كنند و رایگان درمان می شوند.

به نظر من با توجه به این وضعیت بیمه های خدمات درمانی وزیر نباید چنین پیشنهادی می داد. قوانین باید درست شود. سطح و كیفیت خدمات باید مشخص شود. حق ندارند بیمه را ادغام كنند. از طرف دیگر بهتر است دولت كه به تامین اجتماعی دارند بپردازند. اگر وضعیت بیمه تامین اجتماعی مشكل دارد به این دلیل است كه به اندازه تمام سرمایه اش از دولت طلبكار است.

اما در مورد جایگاه سیاستگذاری و نظارت وزارت بهداشت بر كیفیت خدمات درمانی و بیمه ها در كشور با یك مثال توضیح می دهم ما وزارت علوم داریم. از آن طرف این همه دانشگاه خصوصی باز كردیم كه طبق ضابطه وزارت علوم فعالیت می كنند. وزارت علوم تنها نظارت می كند كه آیا ضابطه ها در این دانشگاه رعایت می شود یا خیر. تامین اجتماعی مشكلی برای نظارت وزارت بهداشت ندارد چرا كه بیمه تامین اجتماعی خدماتی در سطح بالاتری از بیمه خدمات درمانی می دهد و اساسا نمی تواند پایین تر سرویس دهد.

وزارت بهداشت باید از تامین اجتماعی بخواهد ضابطه ها را رعایت كند. نظارت و رعایت ضابطه ها نیازی به گرفتن منابع بیمه و بیمه شده های تامین اجتماعی ندارد. ما باید دنبال ضابطه ها برویم. ضابطه ها شاید در خود وزارت بهداشت و درمان اجرا نشود اما در تامین اجتماعی اجرا می شود. اگر سیستم درست باشد و وزارت بهداشت هم از بیمه ضابطه بخواهد مردم هم راضی هستند. اما با در اختیار گرفتن بیمه ها مشكلی حل می شود.

نكته دیگر كه باید به آن توجه كرد، این است كه آیا وزارت بهداشت سیستم خودش را درست اجرا كرده است. شما ببینید بیمارستان های دولتی در چه وضعیتی قرار گرفته است. نظارت باید اینجا اعمال شود. ساختمان، پرسنل، امكانات و... بخش دولتی و بیمارستان های وزارت بهداشت مناسب نیست. اینكه ما بگوییم خدمات را رایگان می كنیم، كافی نیست آیا سرویس هم می توانیم بدهیم. مروری بر عملكرد بیمه ها طی سال های گذشته نشان می دهد اگر بیمه ها خوب عمل نكردند به این دلیل است كه هیچ كس جوابگو نیست. اگر بیمه ما مشكل دارد ما باید به یك جایی شكایت كنیم. اما این مرجع شكایت را نداریم. بخش خصوصی دست خود دولتی هاست. یعنی نمی شود به كسی شكایت كرد. یعنی بخش نظارتی پرقدرت نداریم. قوانین وجود دارد اما هیچ كس نظارت نمی كند.در صورتی كه یكی از رهنمودهای رهبر عزیزمان شایسته سالاری است. رهنمون دیگر ایشان نیز كه 30 سال است به همه رییس جمهورها تاكید فرمودند پاسخگویی افراد است. اگر مسوولان ما در قبال كارها مسوول بودند كار به اینجا نمی كشید.

مشكل بیمه و بیمارستان نیست، مشكل پاسخگویی است. اگر بیمارستان های دولتی ما درست عمل می كردند، كسی بیمارستان خصوصی نمی رفت چون بهترین استادان ما در دانشگاه ها و بیمارستان های دولتی هستند. اما ما در بیمارستان دولتی پزشكان را به بخش خصوصی سوق می دهیم. حالا این بخش دولتی كه نمی تواند خودش را درست كند، می خواهد بخش خصوصی را هم در اختیار بگیرد. بهتر است دولت و وزارت بهداشت به بیمارستان های دولتی توجه كند. در این شرایط دیگر نیاز به بیمارستان های بخش خصوصی نیست.