دکتر امیر محمود حریرچی ، مدیر گروه آموزشی مددکاری اجتماعی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و دبیر هیئت منصفه و ارزشیابی ( برد ) رشته های لزوم توانبخشی اجتماعی در وزارت بهداشت با بیان این مطلب گفت: مشکل مددکاری اجتماعی این است که در تمام مقاطع این رشته و به ویژه در دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد، فقط مددکاری اجتماعی عمومی تدریس می شود در حالی که باید این رشته تخصصی شود.

وی افزود: جامعه ما نمی تواند مسائل و مشکلاتش را با مددکاری اجتماعی عمومی حل کند بلکه همانند سایر کشورها ما نیز باید مددکاری اجتماعی را به سمت تخصصی شدن در گرایش های تخصصی تر پیش ببریم. مثلا با توجه به این که جامعه ما به سمت سالمند شدن پیش می رود و حدود 7.2 درصد از جمعیت کشور حدود 6 میلیون نفر سالمند هستند که این رقم در سال های نزدیک به 14 درصد خواهد رسید ، باید به سمتی حرکت کنیم که برای سالمندی ، سالمند آزاری ، خانواده ، آسیب های اجتماعی نوظهور مثل کودک آزاری ، همسر آزاری ، فرار از منزل و .. مددکار اجتماعی تربیت کنیم، یعنی متخصص مددکاری اجتماعی در آن حوزه را تعریف کنیم.

عضو کمیته برگزاری کنگره سال مددکاری اجتماعی در ایران اظهار داشت: در شرایط فعلی ، فرایند آموزش مددکاری به نحوی شده که تنها یک سری اطلاعات عمومی به دانشجو داده می شود و ارائه اطلاعات در رابطه با این حرفه به حداقل رسیده است.

وی ادامه داد: وضعیت آموزش کارورزی در رشته مددکاری نیز بسیار نامناسب است.

رئیس کار گروه تخصصی نظام آموزشی مددکاری اجتماعی در کنگره 50 سال مددکاری اجتماعی گفت: یکی از مشکلات اساسی فراروی نظام آموزش مددکاری اجتماعی، کمبود اساتید مجرب در این حوزه است. به طوری که با وجود فعالیت مراکز متعدد آموزش مددکاری در کشور، تعداد اساتید مجرب و تخصصی این رشته حتی به تعداد انگشتان دست نیز نمی رسد.

حریرچی با اشاره به روند بازنشستگی اساتید مددکاری اظهار داشت: به تازگی از 7 استاد برجسته دانشگاه بهزیستی و توانبخشی ، 3 نفر بازنشسته شده اند و سایر اساتید نیز به زودی به دوران بازنشستگی خواهند رسید و هم اکنون با خلا جایگزینی نیروهای مجرب به عنوان اساتید این حرفه مواجه هستیم.

وی با اشاره به تشکیل اوژانس اجتماعی در کشور گفت: حل مشکلات اجتماعی کشور توسط مددکاران مداخلات خاصی را طلب می کند و نوع خاصی از جسارت را می خواهد که به مددکاران داده نمی شود. به عنوان مثال، کودک آزاری توسط والدین یک پدیده اجتماعی در کشور است اما قوانین کشور از تنبیه فرزند توسط پدر حمایت می کند و به همین دلیل مددکار اجتماعی نمی تواند مشکل کودک آزاری را به درستی حل کند.

وی تصریح کرد: لازم است مددکار اجتماعی جلوتر از قانون حرکت کند و بتواند با توجه به شرایط روز و جامعه، نقشی در تغییر قوانین به نفع توان خواهان و مددکاران داشته باشد. مثلا قوانین مربوط به زنان سرپرست خانوار در کشور برای حل مشکلات این افراد جوابگو نیست و مددکاران نمی توانند در قالب قانون فعلی نقش موثری برای حل مشکلات زنان سرپرست خانوار ایفا کنند.

وی گفت: مددکار اجتماعی باید این قدرت را داشته باشد که کودکی را که در یک خانواده با والدین بی صلاحیت زندگی می کند از خانواده بگیرد ولی قوانین کشور دست و پای مددکار را می گیرد.