سلامت نیوز: بررسی آمارهای رسمی نشان می دهد طی دهه گذشته نمودارهای بیكاری، فقر و طلاق به طور هماهنگ با یكدیگر روند صعودی در پیش گرفته اند. مطالعه شاخص های اقتصادی میزان بیكاری و میزان فقر به عنوان دو عامل تعیین كننده در آشفتگی اقتصادی در دهه 1380 بیانگر این است كه میزان بیكاری در این دهه افزایش قابل توجهی داشته و میزان فقر شیب صعودی قابل توجهی داشته است.
در همین بازه زمانی بررسی میزان بیكاری و ارتباط آن با دوام خانواده و نسبت ازدواج به طلاق، نشان دهنده رابطه معكوس است: به این ترتیب كه با افزایش بیكاری در طول دهه 80، میزان طلاق افزایش پیدا كرده است. بررسی این روند همچنین نشان می دهد افزایش میزان عمومی طلاق زمانی روند صعودی با شیب بیشتری می یابد كه میزان بیكاری و میزان فقر افزایش داشته است. آمارهای رسمی بیانگر این است كه شاخص نسبت ازدواج به طلاق كه روند نزولی خود را از سال 1383 آغاز كرده با افزایش معنی دار فقر و بیكاری همراه است.
یافته های مطالعه یی كه از سوی دكتر حسین راغفر، رضا نوبخت و همكاران انجام شده و بخشی از نتایج آن در هفتمین همایش جعیت شناسی ارائه شد، نشان می دهد، روند طلاق و شیب افزایشی آن در دهه 1380 همگام با افزایش نرخ فقر در كشور بوده است. در این تحقیق بررسی میزان بیكاری در دوره مورد مطالعه و ارتباط آن با دوام خانواده و نسبت ازدواج به طلاق، نشان دهنده رابطه معكوس است. براساس این پژوهش، نابسامانی و شوك های اقتصادی وضعیتی را ایجاد می كند كه قدرت تصمیم گیری و تحلیل مساله برای اعضای خانواده ها مشكل می شود. ناامنی اقتصادی به وجود آمده همچنین در ایجاد آنومی های اجتماعی و خمودگی خانواده ها نقش تعیین كننده دارد. براساس نتایج این تحقیق نابسامانی و شوك های اقتصادی كه نرخ فقر و میزان بیكاری از شواهد آن به شمار می آیند، از عوامل تشدید كننده انحلال خانواده های ایرانی در سال های اخیر بوده است.
تاثیر بیكاری بر روند طلاق
یكی از متغیرهای مورد مطالعه و تاثیرگذار بر طلاق میزان بیكاری سالانه است. نتایج این پژوهش دانشگاهی نشان داده تنش ها در خانواده هایی كه افراد از تحصیلات پایینی برخوردارند و نیز بیكار و دارای درآمد كم هستند بیشتر و رابطه بین بی ثباتی شغلی، به ویژه بیكاری و رضایت زناشویی و زندگی خانوادگی رابطه یی قوی است. روند میزان بیكاری دهه 1380 در ایران، اگرچه همراه با نوساناتی است اما از سال 1383 به بعد روند افزایشی داشته و در سال 1389 به بالاترین حد خود می رسد. این روند در سال های 1391 و 1392 كاهش محسوسی را تجربه می كند. این كاهش كه از میزان نزدیك به 14 درصد در سال 1389 تا 12 درصد در سال های 1390 و 1391 است. بررسی روند میزان بیكاری و میزان عمومی طلاق نشان می دهد با افزایش میزان بیكاری از سال 1383، میزان عمومی طلاق نیز روند صعودی خود را آغاز می كند. با كاهش میزان بیكاری در سال های 1385 تا 1387 میزان عمومی طلاق نیز در این سه سال كاهش اندكی پیدا می كند. اما از سال 1387 با افزایش دوباره میزان بیكاری میزان عمومی طلاق نیز افزایش می یابد اما این افزایش با شدت و شیب بیشتری همراه است. روند شاخص نسبت ازدواج به طلاق در ارتباط با میزان بیكاری، همانند شاخص میزان عمومی طلاق است و با افزایش میزان بیكاری در جامعه، نسبت ازدواج به طلاق نیز كاهش معنی داری می یابد. به نظر می رسد عوامل اقتصادی دیگر مانند میزان تورم، از طرفی تحریم ها و سیاست های اقتصادی اشتباه نیز تاثیرات میزان بیكاری را افزایش داده است. بر اساس استنباط نویسنده از نتایج و یافته های این تحقیق، این موضوع ناشی از واكنش مسائل اجتماعی به آشفتگی های اقتصادی است.
افزایش میزان طلاق عمومی طی 10 سال
بر اساس آمارهای منتشره از سوی دفتر امور آسیب دیدگان سازمان بهزیستی كشور، طلاق در ایران بین سال های 1375-1371 سیر صعودی بسیار آرام داشته و پس از آن به مدت پنج سال این روند تقریبا ثابت بوده و از سال 1380 به بعد با شتاب بیشتری نسبت به سال های گذشته افزایش داشته است: به طوری كه در سال 1388 با توجه به آمارهای سازمان ثبت احوال كشور رشد 13 درصدی نسبت به سال 1387 داشته است. این در حالی است كه نرخ طلاق در سال 1389 در مقایسه با سال 1388 به میزان 1/9 درصد رشد داشته و به بیان دیگر در مقابل 5/6 ازدواج، یك طلاق به ثبت رسیده است. تعداد طلاق از سال 1383 تا 1390 نیز شیب صعودی معنادار و قابل توجهی داشته است. شاخص نسبت ازدواج به طلاق در طول دهه 1380 نشان می دهد این نسبت از سال 1383 به بعد كاهش داشته و شیب كاهش از سال 1387 به بعد سریع تر و تندتر شده است. این یعنی اینكه تعداد طلاق ها نسبت به تعداد ازدواج ها افزایش داشته است. این افزایش از سال 1387 به بعد بیشتر بوده است و در سال های 1390 تا 1392 روند تقریبا ثابتی را طی كرده است. همچنین بررسی روند طلاق بر اساس طول دوره زندگی نشان می دهد تعداد افرادی كه طول زندگی مشترك آنها تنها یك سال بوده است از سال 1383 به بعد افزایش داشته است. این افزایش از سال 1383 تا 1387 با شیبی نسبتا تند است اما از سال 1387 به بعد روند نسبتا ثابتی در مقایسه با سال 1377 دارد. براساس آمارهای رسمی بررسی روند طلاق بر اساس طول دوره زندگی بیانگر این است كه تعداد افرادی كه طول زندگی مشترك آنها تنها یك سال بوده است از سال 1383 به بعد افزایش داشته است. این افزایش از سال 1383 تا 1387 با شیبی نسبتا تند است اما از سال 1387 به بعد روند نسبتا ثابتی در مقایسه با سال 1377 دارد.
منبع: روزنامه اعتماد
نظر شما