سلامت نیوز: کنار اتوبان لابه‌لای درختان مردی بر بساطی از مقوا و کاغذ چرت می‌زند، یک ظرف یک‌بار مصرف غذا، یک ساک کهنه و یک لیوان چرک مرده را کنارش جا داده و برای خودش خانه‌ای ساخته.
روی پل‌های عابر پیاده هم همین بساط است؛ مردان یا زنان معتادی كه سرگردان كوچه‌های شهرند و هرجا كه بتوانند برای خود پاتوقی دست‌وپا می‌كنند. سرنگ زرورق و قاشق در دستانشان جابه‌جا می‌شود و پتوهای كهنه‌شان را بر سر می‌كشند تا كسی خلوتشان را نبیند. آنها شهر را برای رهگذران و به‌ویژه كودكان و زنان ناامن می‌كنند؛ معتادانی كه آنقدر اعتیادشان توی ذوق می‌زند كه به آنها معتاد تابلو می‌گویند.
این دسته از معتادان معمولا ته‌خط اعتیاد هستند و تا مرگ فاصله چندانی ندارند. اینها وقتی به چشم می‌آیند كه دركام مرگ رفته باشند و آنگاه در آمار رسمی با این جمله دیده می‌شوند؛ «روزی 8نفر بر اثر مصرف موادمخدر در كشور می‌میرند».
معتادان تابلو
برای حفظ امنیت شهروندان هم كه شده نهادها و سازمان‌های دولتی باید برنامه‌های درازمدتی برای جمع‌آوری این دسته از معتادان داشته باشند. حضور این همه معتاد در پارك‌ها، كنار اتوبان‌‌ها و روی پل‌های عابرپیاده نشان می‌دهد كه هیچ برنامه مشخصی برای سامان دادن آنها تاكنون اجرا نشده و معتادان تابلوی بی‌خانمان همچنان می‌توانند خلوتگاه‌های شهر را تصاحب كنند. شاید همین است كه براساس نظرسنجی‌های وزارت كشور 92درصد از جمعیت كشور مهم‌ترین نگرانی‌شان موادمخدر است. البته اعتیاد فقط در معتادان تابلو محدود نمی‌شود همین دیروز وزیر كشور گفت: 55درصد از طلاق‌ها، 65درصد از همسرآزاری‌ها، 30درصد از كودك‌آزاری‌ها، 25درصد از قتل‌ها، 23درصد از خشونت‌ها و 35تا 40درصد از سرقت‌ها به‌دلیل اعتیاد است، اما معتادان تابلو نمایشگاه این معضل در سطح شهر هستند.
چه‌كسی مسئول است؟
قانون مبارزه با موادمخدر میگوید كه معتادان متجاهر (تابلو) باید دستگیر شده و به مراكز دولتی ترك اعتیاد منتقل شوند. این معتادان ابتدا 3ماه و درصورت نیاز به تمدید زمان باید در همین مراكز اقامت داشته باشند و در نهایت این مدت به دفعات تمدید می‌شود. اما با گذشت چند سال از تصویب این قانون گویا هنوز مركز دولتی نگهداری از معتادان تابلو در تهران راه‌اندازی نشده است.
مركز نداریم
براساس آنچه غلامحسین اسماعیلی، رئیس سابق سازمان زندان‌های كشور در اوایل سال‌جاری گفته در حال حاضر بخش‌هایی از اردوگاه‌های كار اجباری(مركز نگهداری و ترك معتادان) خراسان و اصفهان به بهره‌برداری رسیده و اگر اعتبار لازم تأمین شود اردوگاه‌های تهران، كرمان و سیستان و بلوچستان به بهره‌برداری می‌رسد و 30هزار نفر را درخود جای می‌دهد.
كاسه چه كنم
وقتی برای معتادان تابلو (متجاهر) و بی‌خانمان هیچ مركز نگهداری وجودندارد، نتیجه این می‌شود كه كوچه‌ها، خیابان‌ها و پارك‌ها پرمی‌شود از معتادانی كه حتی در ملأعام موادمخدر استعمال می‌كنند، كنار یكی از بزرگ‌ترین چهارراه‌های پایتخت معتادی پتوی كهنه‌ای به سر می‌كشد و فندكی را زیر قاشقی روشن می‌كند تا در روز روشن ساعت 12ظهر در برابر چشمان شهروندان عابر مواد‌مخدرش را استعمال كند. رهگذران با نگاه‌های متعجب می‌نگرند و می‌گذرند شاید رهگذران می‌دانند كه هیچ مركزی مسئولیت جمع‌آوری و نگهداری این معتادان را بر عهده ندارد و تا وقتی اردوگاه‌ها ساخته نشود وضعیت همین است كه هست.
دادستان تهران سال91 گفته بود كه «7تا20هزار معتاد را باید از سطح شهر جمع كرد» الان كه سال93 است چند معتاد باید از سطح شهر جمع شود؟
بهزیستی وظیفه‌ای ندارد
سازمان بهزیستی برای جمع‌آوری و نگهداری معتادان تابلو(متجاهر) هیچ وظیفه‌ای ندارد. همایون هاشمی رئیس این سازمان میگوید:این سازمان در قبال نگهداری معتادان بی‌خانمان و بی‌سرپناه هیچ وظیفه‌ای ندارد. اینكه گفته می‌شود مراكز بهزیستی برای نگهداری معتادان جا ندارد درست نیست، ما تكلیفی در این‌باره نداریم نه اینكه در مراكزمان ظرفیت نداشته باشیم. این دسته از معتادان باید به كمپ‌های ترك اعتیاد فرستاده شوند.
منبع:همشهری آنلاین
نظر شما