سلامت نیوز: رئیس مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران گفت: به دلیل تامین بخشی از آب شرب شهرها به ویژه در تهران از آب چاهها، افرادی که لنزهای چشمی خود را با آب لوله کشی می شویند، عمدتا به عفونت و زخم قرنیه دچار می شوند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از مهر، دکتر پرویز زرین بخش افزود: یافته های یک پژوهش که اخیرا در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران انجام شده، نشان می دهد، عفونت قرنیه در افرادی که برای نگهداری و مراقبت از لنزهای خود از آب استریل و آب اکسیژینه 3 درصد استفاده می کنند، نزدیک به صفر رسیده است.

وی ادامه داد: طی بررسی های انجام شده در این مرکز، مشخص شد، آلودگی آب شهرها یکی از دلایل ابتلا به عفونت قرنیه است و از آن پس با ابداع روش فوق، موارد عفونت قرنیه در استفاده کنندگان از لنزهای تماسی چشم مشاهده نشده است.

زرین بخش با اشاره به اینکه عفونت قرنیه مشکلی است که در تمام دنیا گریبانگر مردم به ویژه استفاده کنندگان از لنزهای تماسی است، یادآور شد: در ایران به دلیل مسئله خشکسالی و بهره گیری از آب چاه ها و آلودگی آب ها به ویژه در پایتخت این عفونتها بیش از سایر کشورهاست.

وی ادامه داد: هم اینک سازمان غذا و دارو امریکا (FDA) مشغول بررسی روش هایی با هدف کاهش عفونت قرنیه ناشی از مصرف لنزهای تماسی است که نتایج پژوهش پنج ساله انجام شده روی بیش از 10 هزار بیمار در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران به نشریه "کنتاکت لنز تودی" - از نشریات وابسته به FDA - ارسال شده است.

رئیس مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران اظهار داشت: ممنوعیت استفاده مستقیم از آب لوله کشی برای شستن لنز و دستها و شست و شوی دستها با آب استریل و لنز با آب اکسیژنه 3 درصد، برای استریل کردن لنز و جا لنزی از مقدمات این روش به شمار می رود.

وی از شست و شوی ریشه مژه ها با شامپوی بچه رقیق شده با استفاده از گاز استریل و استریل کردن لنز و جا لنزی به وسیله آب اکسیژنه 3 درصد به مدت هر روز 15 دقیقه تا نیم ساعت  به عنوان دیگر روش های جلوگیری از عفونت قرنیه نام برد و افزود: نخست می بایست، دستها را با آب و صابون مایع شست و شو داد، سپس با ژل های استریل کننده آن را ضد عفونی و در نهایت با آب جوشیده سرد شده، شست و شو داد.

زرین بخش، علت عفونت با لنزهای تماسی چشم را نخست مستعد شدن چشم به عفونت به دلیل اکسیژن  رسانی ناکافی به قرنیه و دوم آلودگی هایی دانست که از طریق دست، لوازم آرایش و آلودگی پلک به لنز و چشم ها منتقل می شود.

وی از آلوده شدن جا لنزی، لنز و محلولهای نگهدارنده به عنوان دیگر عوامل ابتلا به عفونت قرنیه نام برد.

عفونت قرنیه در مراحل اولیه سبب تاری دید، درد، سوزش، ترشح و درصورت درمان نشدن موجب زخم قرنیه و نابینایی چشم می شود.

در سال 1387 به دنبال شیوع انگل "آکانتامبا" و میکروب "پسودوموناس" در تهران تعداد زیادی از افراد به ویژه استفاده کنندگان از لنزهای تماسی چشم دچار عفونت و زخم قرنیه شدند که پس از بررسی های انجام شده، مشخص شد، منشا آن آب شرب آلوده به این میکروب بوده است. از آن پس در مرکز تحقیقات اپتیک و لنز ایران، بررسی هایی با هدف پیشگیری از  عفونتهای قرنیه که از طریق لنزهای تماسی اعم از سخت و نرم   (هارد و سافت) ایجاد شده بود، انجام و منجر به ابداع روش بهره گیری از آب استریل و آب اکسیژینه 3 درصد در مراقبت و نگهداری از لنز ها شد.

بنابراین گزارش، این پژوهش طی 5 سال روی بیش از ده هزار فردی که از لنزهای تماسی چشم استفاده می کردند و همگی با شیوه فوق نسبت به شست و شوی لنز، جا لنزی و دست خود اقدام می کردند، صورت پذیرفت و نتایج بیانگر آن بود که به جز دو مورد خاص که عفونت قرنیه آنان ارتباطی با رعایت مسایل بهداشتی ناشی از شست و شو  نداشت، خوشبختانه در بقیه این جامعه آماری  عفونت قرنیه مشاهده نشده است.