سلامت نیوز: اتفاق تلخی كه برای چند دانش آموز در ماه گذشته افتاد و خبرساز شد، اگرچه اتفاق تازه یی نبود اما توانست با انعكاس خود مسوولان سازمان آموزش و پرورش را به تصمیم درستی رساند كه می تواند در پیشگیری از اتفاقات اینچنین بسیار موثر واقع شود. تا سال ها نه از سوی خانواده ها، نه مدارس و نه سیستم آموزشی نسبت به چنین اتفاقاتی اعتراض و پیگیری اتفاق نمی افتاد و كودكانی كه قربانی آزار جنسی می شدند در این سكوت بیشتر آسیب می دیدند.

آموزش حقوق جنسی به كودكان و تقویت مهارت «نه» گفتن به آنان در مقابل رفتاری كه در حوزه دین، اخلاق و قانون به شدت تقبیح شده، سلاحی به دست كودكان می دهد تا از خود در مقابل بیماران جنسی مراقبت كنند.
    مساله و آسیب جنسی علیه كودكان در همه جای دنیا وجود دارد و خاص كشورهای خاصی نیست. كشورهایی توانسته اند این مساله را حل، كم و یا قابل پیشگیری كنند، كه از آن تابوزدایی كنند. آنها فهمیدند كه پنهان كردن عفونتی در جامعه، فقط اجازه سرایت عفونت به ریشه ها را می دهد و هیچ فایده یی نه به حال قربانیان آن دارد، نه برای جامعه.
    بی شك مساله اجرای این آموزش، شیوه ارائه آن و جزییات دیگر اهمیت دارد، اما نتیجه هر چه باشد، تا اینجای كار مهم این است كه سازمان آموزش و پرورش قدم اصلی را برای مقابله با مساله برداشته است. این سازمان تجربه كوتاهی در ارائه این آموزش ها (البته با هدف پیشگیری از اچ آی وی/ ایدز) در آخرین ماه های دولت هشتم داشت، كه متاسفانه مغلوب نگاه های تنگ نظرانه شد و به بایگانی رفت. حال این امید وجود دارد كه با فرصت زیادی كه دولت روحانی در اختیار دارد این طرح اجرایی شود. آن نگاهی كه مانع اجرای طرح اول شد مدعی بود كه این آموزش ها غیراخلاقی است و امیدواریم این دولت بتواند منتقدان را قانع كند كه كار غیراخلاقی تر این است كه كودكان مان را با دست خود در دامن انواع آسیب ها رها كنیم.
    ما به بچه های مان «نه» گفتن را یاد نمی دهیم. كودك خوب از نظر فرهنگ تربیتی ما كودك «چشم»گو است و نه كودكی كه «نه» می گوید. آموزش و پرورش می تواند این فرهنگ اشتباه را تغییر دهد و به ما بزرگسالان هم یاد دهد كه به كودك حق نه گفتن و نپذیرفتن چیزی كه دوست ندارد را بدهیم. كودكانی كه امروز نه گفتن را به عنوان یكی از مهارت های زندگی یاد می گیرند نه فقط در مقابل آسیب ها و خشونت های جنسی، كه حتی رنج های زیادی كه هر كدام از ما تا به امروز كشیده ایم، به خاطر تعارف ها، به خاطر هراس مان از نه گفتن، تجربه نخواهند كرد.
    مساله آزار جنسی كودكان یكی از مسائل جدی برای نهادهای مدنی است كه در راستای حقوق كودك فعالیت می كنند. این نهادها تجارب ارزشمندی در آموزش كودكان برای كسب مهارت دفع این آسیب ها دارند. همچنین این نهادها توانسته اند مربیان و خانواده های بسیاری را به نفع سلامت جنسی كودكان آموزش دهند. تصور می كنم با توجه به سال ها فعالیت مستمر و مفید این نهادها، این موضوع فرصت خوبی برای همكاری دولت با نهادهای مدنی ایجاد كند. دولت می تواند از پتانسیل ان جی او ها در آموزش این مهارت استفاده كند. فراموش نكنیم كه جمهوری اسلامی ایران یكی از امضاكنندگان پیمان نامه حقوق كودك و مقاوله نامه های بین المللی نظیر منع بدترین اشكال بهره كشی از كودكان است. در همه این تعهدات بین المللی بحث آموزش حقوق جنسی و پیشگیری از تعرض به كودكان طرح شده و مورد توجه بوده است.
    فارغ از اینكه سازمان آموزش و پرورش تا كجا در ارائه این خدمات آموزشی وعده داده شده توسط معاونت پرورشی خود پیش رود، فارغ از اینكه چند دانش آموز بتوانند تحت آموزش قرار گیرند، فارغ از اینكه از تجربه های آزموده نهادهای مدنی استفاده شود یا نه و با امید به اینكه در مورد این سری از آموزش ها تفاوتی بین دانش آموزان دختر و پسر وجود نداشته، از صمیم قلب آرزو می كنیم سازمان آموزش و پرورش در راه درستی كه پیش گرفته موفق باشد.
منبع: روزنامه اعتماد