سلامت نیوز: این که مربی مهدکودک به خود اجازه میدهد با غیرانسانیترین روش ممکن به کودک غذا بدهد و بعد هم او را مورد ضرب و شتم قرار دهد، این فیلم یک بار دیگر نبود امنیت در مراکز آموزشی از جمله مهد کودک، مدرسه و... را به رخ میکشد و این سوال را به وجود میآورد که مسئولان مربوطه چه معیار و میزانی برای استخدام افراد در یکی از حساسترین بخشهای آموزشی کشور دارند، آیا هیچ یک از این معلمان و مربیان هنگام استخدام ملزم به ارائه گواهی سلامت روان میشوند؟
همیشه گفتهاند و میگویند که مدرسه خانه دوم بچههاست، جایی که تقریبا نیمی از ساعات روز را کودکان بدون حضور پدر و مادر خود در کنار همسن و سالان و البته معلمان میگذرانند، مهدکودک هم میتواند در این تعریف قرار گیرد، چراکه این روزها رفتن به مهدکودک برای خیلی از بچهها جزء لاینفک زندگی آنها شده است، حالا مادران هم دوشادوش پدر باید بیرون از خانه کار کنند تا چرخ زندگی بچرخد و اوضاع اقتصادی رو به راه شود.
شاید اصلا ربطی به اوضاع اقتصادی هم نداشته باشد، مادر هم مثل هر انسان دیگری سالهایی از عمرش را صرف تحصیل علم و دانش کرده و حالا میخواهد از آنچه آموخته به بهترین شکل ممکن استفاده کند، اما این دلیل نمیشود به واسطه فرستادن کودک به مهد او را مورد سرزنش قرار دهیم. شاید خیلی از شما که این مطلب را میخوانید، فیلم آزار و اذیت کودکی در یکی از مهدکودکهای استان اردبیل را دیده باشید، فیلمی که این روزها در شبکههای اجتماعی دست به دست میچرخد و باعث تاسف ببینده آن میشود.
این که مربی مهدکودک به خود اجازه میدهد با غیرانسانیترین روش ممکن به کودک غذا بدهد و بعد هم او را مورد ضرب و شتم قرار دهد، این فیلم یک بار دیگر نبود امنیت در مراکز آموزشی از جمله مهد کودک، مدرسه و... را به رخ میکشد و این سوال را به وجود میآورد که مسئولان مربوطه چه معیار و میزانی برای استخدام افراد در یکی از حساسترین بخشهای آموزشی کشور دارند، آیا هیچ یک از این معلمان و مربیان هنگام استخدام ملزم به ارائه گواهی سلامت روان میشوند؟ آیا در گزینشهای استخدامی این افراد علاوهبر اینکه به اصول اعتقادی آنها توجه میشود، کسی هم هست که سلامت روحشان را بررسی کند؟ اتفاق کوچکی نیست کودکآزاری در مدرسه و مهد و... اتفاق کوچکی نیست که نسل آینده کشور زیر دست کسانی آموزش میبینند و بزرگ میشوند، که از سلامت روان برخوردار نیستند.
هیچ کدام این اتفاقات را نمیتوان به کار بیرون از منزل مادران ربط داد، چراکه در تمام دنیا مادران شاغل زندگی میکنند، مهدکودک وجود دارد و بچهها باید به مدرسه بروند. پس بهتر است به جای اینکه شانه از زیر بار مسئولیت خالی کنیم برای یک بار هم که شده با چنین اتفاقات دلخراشی قاطعانه برخورد کنیم.
آموزش و پرورش به جای اینکه از رسانهای شدن خبر اذیت و آزار جنسی دانشآموزان در مدرسه انتقاد کند، بهتر است به فکر تصویب قانونی برای ارائه گواهی سلامت روان برای استخدام افراد در این حوزه باشد. بهزیستی که مسئولیت نظارت بر مهدکودکها را برعهده دارد، بهتر است به جای اینکه به فکر تصویب شهریه برای مهدکودکها- که البته هیچ وقت هم رعایت نمیشود- باشد به فکر نظارت بیشتر بر آنها و نحوه استخدام مربی و البته سختگیریهای بیشتر در این مورد باشد.
در همین شهر تهران هستند مهدکودکهایی که بدون هیچ گونه مجوز رسمی فعالیت میکنند، شهریه بعضی از این مهدها به ماهیانه دو میلیون تومان هم میرسد، از سوی دیگر هیچ نظارتی هم بر فعالیت این مراکز صورت نمیگیرد.
مهدهای کودک با مجوز هم به این دلیل که شهریههای مصوب بهزیستی برای گذران امورشان اندک است، بیش از ظرفیت ثبتنام میکنند و البته از مربیان غیرمتخصص استفاده میکنند تا هزینه کمتری برای آنها داشته باشد و نتیجه آن میشود، همین فیلمی که این روزها در شبکههای اجتماعی دست به دست میشود، حالا کودک آزاری به خانه دوم بچهها هم رسیده است و باید تا دیر نشده فکری کرد. البته مسئولان باید به فکر پاسخگویی در زمینه این اتفاق باشند و این مربی خاطی را شناسایی کنند، این احترام به افکار عمومی است.
منبع:روزنامه فرهیختگان
نظر شما