سلامت نیوز: ممکن است بسیاری وجود کف‌ها روی سطح آب را به فشار آب نسبت دهند اما با قاطعیت اعلام می‌کنم که دلیل وجود کف روی سطح آب چیزی نیست جز وجود مواد شوینده در سفره‌های آب زیرزمینی. ورود مواد شیمیایی شوینده‌ها به آب‌های زیرزمینی و آلوده شدن بخشی از آب شرب و مصرفی مردم واقعیتی است که در سال‌های اخیر بسیاری از فعالان محیط زیست را نگران کرده است.

اسماعیل کهرم، مشاور رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در روزنامه آرمان نوشت:  شاید بسیاری از ما بارها به پارک‌ها و بوستان‌هایی رفته باشیم که مملو از حوضچه‌ها و آب‌نماهای مصنوعی است. به‌رغم آنکه دیدن این مناظر زیباست، اگر کمی دقت کنیم متوجه می‌شویم زمانی که آب از آب‌نماها سقوط می‌کند و با کف حوضچه برخورد می‌کند، روی سطح آب کف جمع می‌شود.

ممکن است بسیاری وجود کف‌ها روی سطح آب را به فشار آب نسبت دهند اما با قاطعیت اعلام می‌کنم که دلیل وجود کف روی سطح آب چیزی نیست جز وجود مواد شوینده در سفره‌های آب زیرزمینی. ورود مواد شیمیایی شوینده‌ها به آب‌های زیرزمینی و آلوده شدن بخشی از آب شرب و مصرفی مردم واقعیتی است که در سال‌های اخیر بسیاری از فعالان محیط زیست را نگران کرده است. به‌ویژه اینکه درحال حاضر طبق آخرین آمار اعلام شده از سوی سازمان آب و فاضلاب تهران، به دلیل پایین آمدن سطح آب سد‌های کرج و لتیان حدود 49 درصد از آب مورد مصرف شهروندان تهرانی از سفره‌های آب زیرزمینی تهیه می‌شود. این مساله زمانی تبدیل به فاجعه می‌شود که بدانیم از حدود 50 سال پیش تمامی کارخانه‌های تولید سموم دفع آفات نباتی سعی در تولید محصولاتی دارند که با تاثیری ماندگار و پایدار در طبیعت باقی بماند. به‌طور حتم، تحت این شرایط ورود مواد شیمیایی به سفره‌های آب زیرزمینی که اغلب حاوی اسید هستند و استفاده شهروندان از این آب نتیجه‌ای جز بروز انواع بیماری‌ها و نارسایی‌ها نخواهد داشت.

به اعتقاد من، تنها راه‌حل مشکل آلودگی آب تهران اجرای طرح جامع فاضلاب تهران است. طرحی که از حدود 45 سال پیش تدوین شده است و با وجود آنکه وزارت نیرو اجرای آن را به‌دلیل اهمیت تامین آب سالم تصویب کرده است در تمامی این سال‌ها به‌دلیل بار مالی و مشکلات در تامین اعتبار و بودجه و به‌تازگی تحریم‌های اقتصادی علیه ایران هنوز به مرحله اجرا نرسیده است. ناتوانی ایران در واردات تکنولوژی‌های محیط زیست و افزایش قیمت بسیاری از محصولات و کالاهای محیط زیستی موجب شد تا در سال‌های اخیر، وضعیت محیط زیست کشور روز‌به‌روز وخیم‌تر شود. نگرانی بسیاری از فعالان محیط زیست در مورد وخامت شرایط موجب شد تا سال گذشته در انتقاد به تاثیر تحریم‌ها بر محیط زیست کشور نامه‌ای را از سوی سازمان‌های مردم‌نهاد محیط زیست به بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال کنم. یکی از مواردی که در این نامه مورد توجه و بحث قرار گرفت، مشکلات مربوط به سیستم فاضلاب تهران بود.

شاید باور این مسئله که شهری چون تهران با جمعیتی ده میلیونی فاقد سیستم فاضلاب باشد، برای بسیاری سخت باشد اما، این واقعیتی است که مردم تهران به دلیل وجود مشکلات تحریم‌ها و البته سوءمدیریت داخلی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و چاره‌ای جز مدارا ندارند. سازمان حفاظت محیط زیست در یک سال گذشته تلاش کرده است تا با همکاری وزارت بهداشت و سایر سازمان‌ها و دستگاه‌های مسئول طرح‌هایی را به منظور تصفیه و پالایش موادی چون نیترات‌ها و نیتریت‌ها از آب آشامیدنی و مصرفی شهروندان تدوین کند. به طور حتم، اجرای طرح‌هایی این چنینی نیاز به وجود سیستم فاضلاب پیشرفته دارد تا از ورود فاضلاب خانگی و صنعتی به سفره‌های آب زیرزمینی جلوگیری شود. نباید فراموش کرد که مشکلات مربوط به محیط زیست به ویژه کیفیت آب آشامیدنی سلامت بسیاری از مردم را تهدید می‌کند و بی‌توجهی به این مساله و بروز انواع بیماری‌ها بزرگ‌ترین هزینه را به سیستم بهداشتی کشور تحمیل می‌کند.  از این‌رو ضروری است تا مسئولان مشکلات مربوط به محیط زیست و تامین آب آشامیدنی سالم را جدی بگیرند و برای رفع آن طرح‌هایی بلندمدت و کارشناسانه‌ای را برنامه‌ریزی و اجرا کنند.