نه از سر شکم سیری است و نه از روی پولداری. این روزها خیلی از خانواده‌هایی‌ که بیمارشان را به بخش «آی‌سی‌یو» بیمارستان‌های خصوصی می‌برند، این کار را نه از روی اختیار، بلکه به دلیل نبود تخت خالی در بیمارستان‌های دولتی انجام می‌دهند؛ در حالی که خیلی از آنها از تمکن مالی بالایی هم برخوردار نیستند.

سلامت نیوز: نه از سر شکم سیری است و نه از روی پولداری. این روزها خیلی از خانواده‌هایی‌ که بیمارشان را به بخش «آی‌سی‌یو» بیمارستان‌های خصوصی می‌برند، این کار را نه از روی اختیار، بلکه به دلیل نبود تخت خالی در بیمارستان‌های دولتی انجام می‌دهند؛ در حالی که خیلی از آنها از تمکن مالی بالایی هم برخوردار نیستند.
خالی نبودن تخت های آی سی یو در بیمارستان های دولتی و نداشتن ظرفیت کافی برای پذیرش همه بیماران اورژانسی، خیلی از خانواده های بیماران را خواه ناخواه به سمت بیمارستان های خصوصی می کشاند.

حال جالب است که اگر خانواده ای نتواند از پس هزینه های سنگین خدمات آی سی یو در بیمارستان خصوصی های برآید و بخواهد بیمارش را از بخش دولتی به بخش خصوصی بیاورد، تقریبا هیچ شانسی برای گرفتن پذیرش در بیمارستان های دولتی ندارد، زیرا هم تعداد تخت های آی سی یو در بیمارستان های دولتی بسیار محدود است و هم این که بندرت می شود بدون داشتن واسطه در بیمارستان های دولتی، تخت خالی آی سی یو پیدا کرد.

گرچه مسئولان وزارت بهداشت تاکید دارند که رابطه بازی در پذیرش بیماران اورژانسی جایگاهی ندارد و مردم می توانند در صورت مشاهده تخلف به وزارت بهداشت شکایت کنند، ولی اگر پای صحبت خانواده های بیماران نیازمند به آی سی یو بنشینید، بسیاری از آنها گلایه دارند که بدون رابطه و آشنا نمی توانند بیمارشان را در بخش آی سی یو بیمارستان های دولتی بستری کنند.

حال در این شرایط، خانواده بیماری که به اجبار به بخش خصوصی کشانده شده است، دو راه حل بیشتر ندارد. یا این که با هر مشقت مالی که شده، بیمار را در بیمارستان خصوصی نگه دارد یا این که به طور کلی قید درمان بیمار را بزند.

قسمت تامل برانگیز ماجرا اینجاست که حتی اگر بیمار بستری در بخش آی سی یو بیمارستان خصوصی فوت کند؛ ولی خانواده بیمار نتواند هزینه کامل بستری بیمار را پرداخت کنند، تا زمان تسویه حساب با بیمارستان، جسد به خانواده بیمار تحویل داده نمی شود.

اگرچه همین تعرفه خدمات آی سی یو در بخش دولتی هم از توان مالی خیلی از خانواده ها خارج است؛ ولی تعرفه این خدمات در بخش خصوصی، براحتی می تواند خانواده ای را به زیر خط فقر بکشاند.

سعید رضوی، مدیرکل اعتبار بخشی و نظارت بر درمان وزارت بهداشت می گوید: تعرفه بخش دولتی برای بیماران نیازمند به تخت آی سی یو هر شبانه روز حدود 380 تا 400 هزار تومان است، ولی دریافت همین خدمات در بخش خصوصی بین 700 تا 800 هزار تومان در شبانه روز خرج دارد.

البته بسیاری از بیماران نیازمند به تخت مراقبت های ویژه، نیازمند دریافت داروهای متعدد و درمان های جانبی دیگر هم هستند و به همین دلیل گاه دیده شده است که هزینه خدمات آی سی یو در بخش خصوصی برای یک شبانه روز حدود دو میلیون تومان تمام می شود.

شاید اگر بیمار شانس بیاورد و در بخش آی سی یو بیمارستان دولتی جای خالی پیدا کند، بتواند از کمک بیمه هم بهره مند شود؛ ولی در این بین بیمه ها کمک چندانی به بیماران اورژانسی بستری شده در بیمارستان های خصوصی نمی کنند و بیشتر هزینه های آی سی یو در بخش خصوصی از جیب بیماران می رود.

با توجه به این که احتمال دارد یک بیمار نیازمند به آی سی یو تا هفته ها در کما و حالت اغما بماند، بنابراین می بینیم که مثلا دو ماه بستری شدن یک بیمار در تخت آی سی یو بیمارستان های خصوصی، می تواند یک خانواده ایرانی با درآمد معمولی را به خانواده ای فقیر تبدیل کند.

کمبود 500 تخت، خوشبینانه است

برای بیمار اورژانسی که با هر دم و بازدم به مرگ نزدیک می شود و نیاز فوری به تخت مراقبت های ویژه دارد، نبود تخت خالی آی سی یو در بیمارستان، همان حکم تیر خلاص است.

در حالی که سالانه حدود 300 هزار مجروح تصادف های جاده ای برجای می ماند و براساس گفته های مسئولان نظام سلامت، هم اکنون بیشتر تخت های آی سی یو کشور نیز در اختیار همین گروه از مجروحان است، اما با وجود این باز هم بسیاری از بیمارستان های دولتی کشور، تخت آی سی یو کافی در اختیار ندارند و شمار زیادی از این بیماران اورژانسی پذیرش نمی شوند.

جدای از مصدومان جاده ای، مبتلایان به سکته مغزی و مصدومان سوانح مختلف نیز از دیگر مراجعان اصلی به بخش آی سی یو بیمارستان ها هستند که این گروه از بیماران هم برای پذیرش در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های دولتی، شانس بسیار کمی دارند.

کارشناسان و متخصصان نظام سلامت اتفاق نظر دارند که باید دست کم 10 درصد از تخت های هر بیمارستانی به تخت های آی سی یو اختصاص پیدا کند؛ ولی با تحلیل آمارهای رسمی وزارت بهداشت، می توان عنوان کرد که دست کم با کمبود بیش از 2000 تخت آی سی یو روبه رو هستیم.

مدیرکل اعتبار بخشی و نظارت بر درمان وزارت بهداشت می گوید: هم اکنون حدود 6500 تخت آی سی یو در کشور داریم و علاوه بر آن حدود 2200 تخت آی سی یو نوزادان نیز در بیمارستان های کشور فعال است.

از سوی دیگر، چندی قبل معاون درمان وزیر بهداشت یادآور شد که هم اکنون حدود 110 هزار تخت بیمارستانی در کشور وجود دارد و با این حساب باید دست کم 10 درصد کل تخت ها یعنی حدود 11 هزار تخت آی سی یو در مراکز درمانی کشور وجود داشته باشد، اما با احتساب آمارهای رضوی، اکنون حدود 8700 تخت آی سی یو در کشور وجود دارد و این حرف به این معناست که ما دست کم با کمبود 2300 تخت آی سی یو روبه رو هستیم البته این مقام مسئول هم کمبود تخت های آی سی یو در کشور را می پذیرد؛ ولی درباره تعداد دقیق کمبودها در این بخش با ما موافق نیست و معتقد است که هم اکنون با کمبود حدود 800 تخت آی سی یو و حدود 300 تخت آی سی یو نوزادان روبه رو هستیم و می توانیم با همین تعداد هم کمبودها را برطرف کنیم.اما وزیر بهداشت برخلاف گفته های رضوی، چند ماه قبل اظهار کرد که با کمبود 500 تخت آی سی یو در کشور روبه رو هستیم.

امین صابری نیا، رییس اورژانس کشور هم معتقد است که هیچ کسی نمی تواند به طور دقیق به تعداد کمبودهای تخت های آی سی یو اشاره کند و فقط می توانیم تخمین بزنیم که بیمارستان های کشور با چه تعداد تخت «آی سی یو» می توانند مشکلشان را برطرف کنند.

به گفته این مقام مسئول، به دلیل جابه جایی مداوم بیماران اورژانسی، احتمال دارد مثلا یک روز به دلیل حضور تعداد زیادی از بیماران اورژانسی، با کمبود شدید تخت آی سی یو در یک بیمارستان روبه رو باشیم؛ ولی چند روز بعد با مرخص شدن همان بیماران، دیگر چنین کمبود شدیدی حس نشود.

به هر حال چه کمبود 2300 تختی که براساس استانداردهای جهانی به دست می آید درست باشد یا کمبود 500 تختی که وزیر بهداشت می گوید یا رقم 1100 تختی که رضوی از آن یاد می کند، صحیح باشد، نکته اینجاست که حتی کمبود یک تخت آی سی یو در یک بیمارستان هم می تواند براحتی موجب مرگ یک شهروند بیمار شود و در حقیقت، هر تعداد کمبود در این بخش به قیمت مرگ شهروندان بیمار تمام می شود.

زمان رفع کمبودها در هاله ای از ابهام

گفته می شود که راه اندازی هر تخت آی سی یو بین 400 تا 500 میلیون تومان هزینه دارد، اما مدیرکل اعتباربخشی و نظارت بر درمان وزارت بهداشت می گوید که می توان با 150 تا 200 میلیون تومان هم یک تخت آی سی یو مجهز در بیمارستان های دولتی کشور راه اندازی کرد.

اگر حرف وزیر بهداشت را ملاک قرار دهیم و همان کمبود 500 تخت را بپذیریم، رفع کمبودهای آی سی یو در کشور به اعتباری حدود صد میلیارد تومان نیاز دارد.

رضوی اظهار می کند که تامین اعتبار کامل برای رفع کمبودها در این بخش، به زمان نیاز دارد و نمی توان زمان دقیقی را برای آن ذکر کرد، زیرا معلوم نیست چه زمانی این اعتبار به دست وزارت بهداشت می رسد.

البته شاید این امیدواری در بین خیلی از بیماران وجود داشته باشد که در طرح تحول سلامت، این اعتبار به بخش آی سی یو پرداخت شود؛ ولی احمد تارا، مدیرکل دفتر مدیریت بیمارستانی و تعالی خدمات بالینی وزارت بهداشت آب پاکی را روی دست بیماران می ریزد و  می گوید: رفع کمبود تخت های آی سی یو ارتباطی با طرح تحول سلامت ندارد و در حال تلاش هستیم که بتوانیم با تامین اعتبار برای رفع کمبود تخت های بیمارستانی، تعداد تخت های آی سی یو را نیز افزایش دهیم.

پیشگیری، پایدارترین راه حل است

منطق هم می گوید که اگر کاری کنیم که نیاز به تخت آی سی یو کمتر شود، خود به خود دیگر نیازی به افزایش این تخت ها نداریم.

محسن مصلحی، دبیر شورای عالی سازمان نظام پزشکی هم اعتقاد دارد که تا زمانی که بحث پیشگیری را جدی نگیریم، همیشه نیاز به اضافه شدن تخت های آی سی یو وجود دارد.

آموزش و فرهنگ سازی برای ترویج خودمراقبتی، انتخاب سبک زندگی سالم و تلاش برای کاهش آمار سوانح و تصادف های رانندگی، راه حل های پایداری است که مصلحی پیشنهاد می کند و به گفته این متخصص، اگر این کارها را انجام ندهیم، هیچ گاه نیاز به افزایش تخت آی سی یو متوقف نخواهد شد.

منبع:روزنامه جام جم

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha