یک متخصص پروتزهای دندانی با تاکید بر اینکه بیماران پس از شیمی درمانی و بیمارانی که پوکی استخوان دارند، نمی‌توانند جراحی ایمپلنت و هیچ جراحی دیگری انجام دهند، گفت: مبتلایان به دیابت و پرفشاری خون کنترل شده، امکان گذاشتن ایمپلنت را دارند ولی احتمال پس زدن ایمپلنت در افراد سیگاری و دیابتی کنترل نشده، بیشتر است.

سلامت نیوز:یک متخصص پروتزهای دندانی با تاکید بر اینکه بیماران پس از شیمی درمانی و بیمارانی که پوکی استخوان دارند، نمی‌توانند جراحی ایمپلنت و هیچ جراحی دیگری انجام دهند، گفت: مبتلایان به دیابت و پرفشاری خون کنترل شده، امکان گذاشتن ایمپلنت را دارند ولی احتمال پس زدن ایمپلنت در افراد سیگاری و دیابتی کنترل نشده، بیشتر است.

دکتر علی میر فضائلیان در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه برای گذاشتن ایمپلنت سن خاصی مطرح نیست، گفت: اما در صورت قرار داشتن فرد در سن رشد و تغییر حالت فک نمی توان ایمپلنت گذاشت بلکه بیمار باید سن رشد را پشت سر گذاشته باشد و همچنین تا زمانی که بدن امکان ترمیم خود را داشته باشد ایمپلنت گذاشته می‌شود.

احتمال پس زدن ایمپلنت در افراد سیگاری و دیابتی
وی خاطرنشان کرد: در فک بالا 95 درصد و در فک پایین حدود 98 درصد احتمال موفقیت ایمپلنت وجود دارد اما در صورت سیگاری بودن و یا دیابتی بودن بیمار احتمال پس زدن ایمپلنت افزایش می یابد.

این متخصص پروتزهای دندانی بیان کرد: از لحاظ تعداد و برند بیش از صد نوع ایمپلنت وجود دارد و نمی توان گفت کدام نوع بهتر یا بدتر است و تنها امکان دارد که بعضی از ایمپلنت‌ها از نظر تحقیقات، عملکرد و یا قطعات دقیق تر و پیش رو باشند و این به معنای بهتر بودن نیست.

میرفضائلیان با اشاره به اینکه در طی آزمایشاتی با کار گذاشتن یک قطعه تیتانیوم در خرگوش مشخص شد که تیتانیوم به استخوان می چسبد، افزود: نتیجه این آزمایش منجر به تلاش برای ساخت ایمپلنت‌هایی از جنس تیتانیوم به دلیل جوش خوردن آن با استخوان شد.

کاهش طول درمان ایمپلنت با گذشت زمان
وی در خصوص طول درمان ایمپلنت گفت: طول درمان می تواند خیلی متفاوت باشد که در گذشته طول درمان فک بالا شش ماه بود اما امروزه به یک ماه و نیم تا دو ماه کاهش پیدا کرده و درمان فک پایین در گذشته چهار ماه زمان می برد اما در حال حاضر به یک ماه رسیده است که در حال تغییرات بیشتری نیز است.

میرفضائلیان افزود: به طور کل طول درمان ایمپلنت برای بیمار سالم دو تا دو ماه و نیم است زیرا یک تا یک ماه و نیم جوش خوردن ایمپلنت به استخوان و یک ماه ساخت روکش زمان می برد.

وی در خصوص افرادی که امکان گذاشتن ایمپلنت برای آنها وجود ندارد، گفت: در صورتی که بیمار مشکل حادی داشته باشد که مانع ترمیم شود و یا جراحی برای بیمار توصیه نشود، ایمپلنت گذاشته نمی شود مانند بیماران دارای پوکی استخوان و همچنین بیمارانی که در ناحیه سر و گردن شیمی درمانی و رادیوتراپی می شوند، نه تنها این جراحی بلکه هیچ جراحی دیگری برای این بیماران توصیه نمی‌شود.

میر فضائلیان با اشاره به اینکه در بیشتر موارد می توان ایمپلنت را جایگزین دندان از دست داده کرد، گفت: تنها در صورتی که فضای دندان غایب با دندان دیگر اشغال شده باشد نمی توان ایمپلنت گذاشت اما به طور کل دلایل زیادی مبنی بر عدم امکان گذاشتن ایمپلنت وجود ندارد.

نحوه استفاده از ایمپلنت حائز اهمیت است
این متخصص پروتزهای دندانی مضر بودن وسیله درمانی را بعید دانست و گفت: مضر بودن ایمپلنت برای دندان بیشتر به دلیل استفاده ناصحیح از آن است، به همین دلیل نحوه استفاده از ایمپلنت مهم است.

وی با بیان اینکه بعد از جراحی‌های کوچک در دهان نیاز به تجویز آنتی بیوتیک نیست، اظهار کرد: اما در صورت به کارگیری یک جسم خارجی مانند ایمپلنت در دهان از آنتی بیوتیک استفاده می شود تا ایمپلنت را پس نزند.

مراقبت‌های بعد از جراحی ایمپلنت
میر فضائلیان تصریح کرد: با به کارگیری همان روش های معمول نگهداری نمی توان گفت که نگهداری ایمپلنت از دندان سخت تر است و در این زمان اگر مشکلی پیش آید، بیش از مواقع معمول نیست و به عنوان مثال ناراحتی لثه برای ایمپلنت هم می تواند اتفاق بیفتد اما درمانش در این شرایط مشکل تر است و بیمار باید هر چند وقت یکبار به پزشک مراجعه کند و با گرفتن عکس مورد کنترل قرار بگیرد تا از بروز مشکلات احتمالی پیشگیری شود.

وی افزود: افراد سیگاری بعد از جراحی سعی کنند مصرف سیگار را قطع کنند و یا کمتر پک بزنند، موقع خوردن نوشیدنی مک نزنند و از خوردن مواد خوراکی گرم پرهیز و از غذاهای سرد استفاده کنند.

برای هر دندان از دست رفته نباید یک ایمپلنت گذاشت
این متخصص پروتزهای دندانی، گذاشتن ایمپلنت برای هر دندان غایب را نادرست دانست و گفت: مقدار نیرویی که ایمپلنت می تواند تحمل کند بسیار کمتر از دندان معمول است و در هر دو فک 12 تا دندان قرار دارد که 7 تا 8 عدد ایمپلنت در فک بالا و 6 عدد ایمپلنت در فک پایین تا دندان آسیا بزرگ برای بیمار گذاشته می شود.

وی با بیان اینکه اغلب دندان آسیا دوم و عقل را با ایمپلنت جایگزین نمی کنند، افزود: تنها در صورتی که بیمار به دلیل بزرگ بودن فک خواهان گذاشتن ایمپلنت در آسیا دوم باشد این اقدام صورت می گیرد و در غیر این صورت تا آسیا اول برای جویدن کافی است.

میر فضائلیان در خصوص جوش نخوردن ایمپلنت به استخوان گفت: در این صورت با پودر استخوان، موارد مشابه و یا از استخوان خود شخص برای ترمیم ناحیه مورد نظر استفاده می شود که بعد از استخوان گذاری می توان دوباره ایمپلنت گذاشت.

وی در پایان توصیه کرد: بیماران باید مراقب تبلیغات در این زمینه باشند و به دلیل ارزان بودن به پزشک مراجعه نکنند هر چند ارزان بودن به معنای ارائه خدمات بد نیست اما باید به جای قیمت، کیفیت کار پزشک را مد نظر قرار دهند.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha