فوبیا را ترس غیرمنطقی، مرضی و بیش از حد معمول نسبت به یك موقعیت خاص كه دیگران از آن نمی‌ترسند تعریف كرد كه اجتناب از روبه‌رو شدن با آن موقعیت، سبب تشدید فوبیا می‌شود و در دهه دوم زندگی یعنی نوجوانی و اوایل جوانی شایع‌تر است.
دانشیار گروه روان پزشكی دانشگاه علوم پزشكی تهران درباره علایم فوبیا ابراز كرد: زمانی كه فرد با موقعیت هراس آور مواجه می‌شود علایم شدید اضطراب ذهنی پیدا می‌كند و با علایم جسمی نظیر تپش قلب، رنگ پریدگی، تعریق، افت فشار خون و افت ضربان قلب مواجه می‌شود و در برخی مواقع نیز هوشیاری خود را از دست می‌دهد.
وی با بیان این كه برخی برای فوبیا علل بیولوژیكی و زیستی در نظر می‌گیرند،علت فوبیا را نامشخص دانست كه در برخی مواقع علت‌های رفتاری مانند شرطی شدن و هم زمان شدن موقعیت هراس آور با محرك ترسناك دیگر در بروز فوبیا موثر است.
دكتر امینی در ادامه اظهار كرد: در فوبیای اختصاصی یعنی ترسی كه فقط منحصر به یك موقعیت خاص باشد درمان اولیه رفتار درمانی است كه شامل مواجه كردن تدریجی یا ناگهانی بیمار با موقعیت هراس آور است كه پس از مدتی فرد حساسیت خود را نسبت به آن از دست می‌دهد.
دانشیار گروه روان پزشكی دانشگاه علوم پزشكی تهران با بیان این كه علت اصلی فوبیا ناشناخته است، گفت: در نوع غیراختصاصی (موقعیت خاص) فوبیا مانند فوبیای اجتماعی كه فرد از صحبت كردن و حضور پیدا كردن در جمع اضطراب پیدا می‌كند علاوه بر رفتار درمانی از درمان دارویی نیز استفاده می‌شود.
نظر شما