شنبه ۲۲ شهریور ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۳
کد خبر: 120338

اگر کودک حاضر نیست علت نگرانی‌اش را به‌طور مستقیم در میان بگذارد، باید از راه‌های غیرمستقیم علت را جویا شد. به جزییات حرف‌های فرزند توجه کرد. اگر وی مشکل را در میان گذاشت، با او همدردی کرد. گاه همین صحبت کردن باعث کاهش استرس فرزند می‌شود.

سلامت نیوز: اگر کودک حاضر نیست علت نگرانی‌اش را به‌طور مستقیم در میان بگذارد، باید از راه‌های غیرمستقیم علت را جویا شد. به جزییات حرف‌های فرزند توجه کرد. اگر وی مشکل را در میان گذاشت، با او همدردی کرد. گاه همین صحبت کردن باعث کاهش استرس فرزند می‌شود.


به گزارش سلامت نیوز،دکتر محمد زارع نیستانک، روانشناس کودک در روزنامه شهروند نوشت: والدین باید از آنچه موجب نگرانی کودکان شده است، آگاه شوند.   پدر و مادرها باید سعی کنند در مواقعی که فرزند دچار نگرانی و استرس است، در کنار او حاضر باشند تا او بتواند با آنان در رابطه با مشکلش صحبت کند.  
اگر کودک حاضر نیست علت نگرانی‌اش را به‌طور مستقیم در میان بگذارد، باید از راه‌های غیرمستقیم علت را جویا شد. به جزییات حرف‌های فرزند توجه کرد. اگر وی مشکل را در میان گذاشت، با او همدردی کرد. گاه همین صحبت کردن باعث کاهش استرس فرزند می‌شود.
به نگرانی‌های فرزند توجه کنید و اجازه دهید، او نیز از این توجه آگاه شود. همین کار باعث می‌شود، وی احساس کند فردی حامی‌ اوست و می‌تواند به کسی تکیه کند. به او بگویید که دغدغه‌های او برای شما هم مهم است و احساس او را به خوبی درک می‌کنید.   یکی از بهترین و موثرترین راه‌های کاهش استرس کودک، آموزش راه‌های مقابله با چالش‌هاست. هرگاه فرزندتان شما را از مشکلش آگاه کرد، به او بگویید با وی همکاری می‌کنید تا برای مشکلش راه‌حل مناسبی پیدا کند. توجه داشته باشید که باید در این کار با فرزندتان همکاری داشته باشید نه این‌که خودتان به تنهایی برای مشکل او راه‌حل ارایه دهید. با این کار، کودک به‌تدریج یاد می‌گیرد، هنگام مواجهه با مشکلات، خودش به تنهایی مشکلاتش را حل‌وفصل کند.  
تجربه کودکان بسیار محدود است. قدرت استدلال و قیاس آنها نیز در مقایسه با بزرگسالان ضعیف است، به همین جهت هم ممکن است کودکی هنگام مواجهه با یک مشکل و بحران نتواند جوانب مختلف موضوع را بسنجد و راه‌های چاره را پیدا کند.   ممکن است کودک پس از مواجهه با یک مشکل، هرچند بسیار کوچک، احساس ضعف و ناتوانی کند. در چنین شرایطی است که والدین وظیفه دارند، فرزند را از همه جوانب آگاه کنند و به او اطمینان دهند که مشکل او آنقدرها هم که او تصور می‌کند، بزرگ نیست.
برخی کودکان نگران مسائل بزرگی از سوی بزرگسالان یا خبرها می‌شوند که نقش والدین در کاهش این نوع نگرانی‌ها بسیار مهم است. پدر یا مادر با ارایه اطلاعات دقیق به کودک و اصلاح سوءبرداشت‌های او می‌تواند دغدغه‌های او را کاهش دهد. اگر پدر یا مادر نسبت به چنین موضوعاتی عکس‌العملی عادی و طبیعی داشته باشد، کودک نیز نگران نمی‌شود اما اگر والدین نیز خود را حساس نشان دهند، کودک نیز حساس می‌شود.  
والدین می‌توانند به دنبال راه‌هایی باشند که بتوانند به کمک فرزند مشکلات خانواده را حل کنند. مثلا اگر دچار مشکلات اقتصادی هستند، از او بخواهند به دنبال راه‌هایی برای صرفه‌جویی بیشتر یا افزایش درآمد باشد یا اگر از گرم‌شدن زمین می‌ترسد، با هم به دنبال راه‌های حفظ زمین باشند.  
والدین باید سعی کنند نقاط قوت و مثبت فرزندان را برجسته کنند. از او بخواهند درباره چیزهایی که دوست دارد و نقاط قوت خود صحبت کند. هنگامی که کودک درحال صحبت است با اشتیاق به سخنان او گوش دهند. اتفاقات خوبی راکه در زندگی می‌افتد بزرگ جلوه دهید و فرزندتان را تشویق کنید.  
موثرترین آموزه‌های والدین به فرزندان آنهایی هستند که به آنها نشان می‌دهیم. واکنش شما به نگرانی‌ها، استرس‌ها و مشکلات زندگی خودتان در نوع عکس‌العمل فرزندتان نسبت به چالش‌ها بسیار موثر است.  
اگر شما هنگام مواجهه با تکالیف و مشکلات، عصبی و دستپاچه می‌شوید، احتمال این‌که فرزند شما نیز چنین ویژگی‌هایی پیدا کند، بسیار زیاد است، پس بهتر است برای تربیت فرزندی قوی و مثبت‌اندیش، ابتدا در خود تغییراتی مثبت پدید آورید. در موقعیت‌های گوناگون، هرچند مشکل، با روحیه‌ای خوب با مشکلات برخورد کنید و اعتماد به نفس خود را از دست ندهید.   به فرزندتان نشان دهید که مشکلات موقتی هستند و همیشه فرصت برای بهبود شرایط وجود دارد. 

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha