سلامت نیوز: آخرین آمار مربوط به معلولان کشور مربوط به سال 73 است. از آن سال تاکنون آمار دقیقی از تعداد افراد معلول کشور، دلایل معلولیت و البته راهکارهای پیشگیرانه در این زمینه وجود نداشته است.
به سختی خود را از سربالایی مقابل ساختمان بالا می‌کشد، عصا به دست دارد و کفش‌های مخصوصی که با میله‌های فلزی از هر طرف بسته شده به پا. کارشناس ارشد معماری است و با همین وضعیت پا به دنیا گذاشته، معلولیت او مادرزاد است و سعی کرده با این موضوع کنار بیاید. اما امکانات موجود در کلانشهر تهران آنگونه نیست که بتواند آن‌طور که دلش می‌خواهد فعالیت کند. بهرام می‌گوید: «مساله اینجاست که همیشه فکر می‌کنیم این اتفاق‌ها برای دیگران می‌افتد و ما در امانیم، اما اصلا این‌طور نیست، در چشم به‌هم‌زدنی زندگی آدم‌ها دستخوش تغییر و تحولات بزرگ می‌شود. در مورد من این اتفاق از بدو تولد افتاده ولی افراد زیادی را می‌شناسم که یک حادثه باعث معلولیت آنها شده و زندگی‌شان به کلی تغییر کرده است، به همین خاطر همیشه باید آمادگی این موضوع را داشته باشیم، مسئولان کمترین کاری که می‌توانند برای ما بکنند فراهم کردن شرایط یک زندگی نرمال در جامعه است، مساله‌ای که متاسفانه هنوز هم در کشور ما جا نیفتاده، بسیاری از ساختمان‌ها بدون در نظر گرفتن معلولان ساخته می‌شوند، وسایل نقلیه عمومی هم به نوعی نیستند که یک معلول حرکتی بتواند به راحتی از آنها استفاده کند، همین مساله باعث می‌شود معلولان به کنج عزلت رانده شوند.»
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان،آخرین آمار مربوط به معلولان کشور مربوط به سال 73 است. از آن سال تاکنون آمار دقیقی از تعداد افراد معلول کشور، دلایل معلولیت و البته راهکارهای پیشگیرانه در این زمینه وجود نداشته است. در واقع آخرین بار دانشگاه علوم پزشکی در این زمینه تحقیقات گسترده‌ای انجام داد. از آن تاریخ تاکنون هیچ نهادی متولی آمار گرفتن از جمعیت معلولان کشور نشده است.
یحیی سخنگویی، معاون توان‌بخشی سازمان بهزیستی در این باره می‌گوید: «براساس آمار سازمان بهداشت جهانی 15 درصد افراد جامعه را معلولان تشکیل می‌دهند، اما در حال حاضر هیچ آمار دقیقی از تعداد معلولان در کشور وجود ندارد. در واقع بیش از 20 سال است که کار تحقیقاتی جامعی در زمینه بروز و شیوع معلولیت در کشور انجام نشده، اگر بنا را همین 16 درصد بگیریم در حال حاضر بیش از 11 میلیون معلول در کشور وجود دارند.» این در حالی است که مجید ابهری آسیب‌شناس براساس آماری که از سوی انجمن دفاع از حقوق معلولان اعلام شده می‌گوید: «روزانه 110 نفر، ماهانه سه هزار و 300 و در سال 40 هزار نفر در کشور به دلایل مختلف دچار معلولیت می‌شوند.»
اما یحیی سخنگویی این آمار را نادرست دانسته و معتقد است چنین آماری هیچ پایه علمی ندارد. او می‌گوید: «در حال حاضر کار‌گروهی برای تحقیق و بررسی در این زمینه تشکیل شده اما رسیدن به آمار قطعی فرصت زیادی می‌طلبد و نمی‌توان به آمارهایی که این گونه اعلام می‌شوند اتکا کرد.» او درباره تاثیر تصادفات رانندگی بر افزایش جمعیت معلولان کشور می‌افزاید: «قطع به یقین تصادفات تاثیر بسیاری در بالا رفتن آمار جامعه معلولان دارد، اما در این زمینه هم هنوز آمار دقیقی نداریم، ضمن اینکه باید به تفکیک معلولیت‌ها در آمار هم توجه کنیم، چون در آمار سازمان بهداشت جهانی دو تا سه درصد به معلولان شدید و خیلی شدید اختصاص دارد.»
پیشگیری حلقه فراموش شده
نکته مهم و قابل تامل اما تمهیداتی است که باید برای پیشگیری از اتفاقاتی که به معلولیت افراد می‌انجامد، اندیشیده شود، مساله‌ای که می‌تواند در کاهش هزینه‌ها تاثیر بسزایی داشته باشد، ضمن اینکه اگر بتوانیم مانع از افزایش آمار به رویه معلولان در کشور باشیم، خدمات‌رسانی به کسانی که در حال حاضر از معلولیت‌های مختلف رنج می‌برند هم قطعا می‌تواند از کیفیت بهتری برخوردار باشد. سخنگویی درباره پیشگیری از معلولیت در کشور و برنامه‌های سازمان بهزیستی در این رابطه می‌گوید: «برنامه‌های پیشگیری از معلولیت تنها به عهده سازمان بهزیستی نیست. این مساله به یک برنامه کلان احتیاج دارد و به فرهنگ‌سازی در زمینه‌های مختلف. در حال حاضر بیشتر آمار معلولیت مربوط به تصادفات رانندگی است، در این زمینه نمی‌توان تنها از سازمان بهزیستی توقع داشت که بتواند کاری برای کاهش این آمار انجام بدهد، در واقع برای کاهش معلولیت‌های که عامل آن تصادفات رانندگی است، بیشتر مردم هستند که باید در این زمینه تلاش کنند و با درست رانندگی کردن مانع از وقوع چنین اتفاقاتی شوند، البته تولید خودروی استاندارد، ایمن کردن جاده‌ها و... وظیفه مسئولان است.»
دامنه خدمات به معلولان گسترده نیست
مجید ابهری در این باره می‌گوید: «از آنجا که فقط سازمان بهزیستی مسئولیت مستقیم پاسخگویی به معلولان را دارد تنوع وظایف و تعدد خدمات و همچنین محدودیت امکانات باعث می‌شود بعضی از معلولان از دریافت خدمات لازم محروم بمانند. از سوی دیگر بالا بودن تعداد افراد معلول باعث شده حتی سازمان‌های مردم‌نهادی هم که در این زمینه فعالیت می‌کنند، نتوانند از حق و حقوق این افراد به درستی دفاع کرده و شرایط مناسبی را برای زندگی آنها فراهم کنند. مناسب‌سازی نشدن شهرها برای رفت و آمد، ضعف دسترسی به امکانات شهری مانند اتوبوس، مترو، تلفن عمومی و... باعث شده بخش اعظمی از این افراد دچار افسردگی روحی و ناامیدی شوند.» او با اشاره به اینکه سالانه 3300 نفر به تعداد معلولان افزوده می‌شود، گفت: «تشکل‌های غیردولتی نیز نتوانسته‌اند به‌طور مطلوب از حقوق آنان دفاع کند.» او می‌افزاید: «آموزش و پیشگیری قبل از ازدواج، نظارت به صنعت خودروسازی برای تولید خودروهای استاندارد و همچنین عرضه خودروهای مناسب برای معلولان و آموزش‌های لازم به خانواده‌ها و تقویت امکانات بهزیستی، از برنامه‌های کوتاه‌مدت برای همراهی با این قشر است. تنوع معلولیت‌های غیرفیزیکی مانند کم‌بینایی و کم‌شنوایی، سندروم داون، اوتیسم و ضعف گویایی موجب گستردگی رسیدگی تخصصی به معلولان شده است. از سوی دیگر کمبود مدارس لازم برای آموزش و همچنین فقدان امکانات مطلوب برای اشتغال باعث شده خانواده‌های دارای فرزند معلول علاوه‌بر غصه معلولیت، متحمل هزینه‌های اضافی نیز شوند. به هر حال وضعیت معلولان در کشور چندان مناسب نیست، بسیاری از آنها از نبود امکانات کافی برای زندگی گلایه دارند، از اینکه هر‌چه تلاش می‌کنند خود را با کمبودهایشان وفق دهند و زندگی نرمالی را تجربه کنند، نبود امکانات در سطح شهر و جامعه معلولیت را به خاطرشان می‌آورد، شاید اولین کاری که باید در این زمینه صورت گیرد، به دست آوردن آماری دقیق از تعداد این افراد و سپس فراهم آوردن شرایط و امکانات مناسب برای آنهاست.»
نظر شما