سلامت نیوز: از یك سو پرسنل و پرستار بیمارستان‌ها افزایش نیافته از سوی دیگر، بیماران بستری به كارها و اقداماتی نیاز دارند كه باید انجام شود و به هیمن دلیل مسئولان بخش‌ها، بیمار را مجبور می‌كنند كه همراه داشته باشند و در برخی از بیمارستان‌ها از همراه پول می‌گیرند. یعنی هم وظیفه پرسنل خود را به دوش همراه می‌گذارند، هم پول آن وظایف را از همراه می‌گیرند و هم هیچ امكاناتی به همراه نمی‌دهند جز یك صندلی برای نشستن و خواب، این روش بسیار غلط است و موجب می‌شود همزمان كه بیمار روی تخت درمان می‌شود، همراه روی صندلی مریض شود.
دولت یازدهم به محض اینكه بر مسند كارهای كشور مستقر شد، یك برگ برنده به‌نام «طرح تحول سلامت» روی میز گذاشت.
تحولاتی كه در دوره 8 ساله 84 تا 92 در اوضاع اقتصادی خانواده‌ها رخ داد، برای دولت یازدهم بسان تجربه‌ای گرانقدر به‌كار آمد. افت توان اقتصادی خانواده‌ها خصوصاً در زمینه بهداشت و درمان، گرچه حادثه‌ای تلخ و نگران كننده بود، اما برای دولت یازدهم كه شور خدمت و اصلاح خرابی‌های كشور را در سر داشت، بهترین فرصت محسوب می‌شد. در آن سال‌ها چه بسیار خانواده‌هایی كه به‌خاطر هزینه یك عمل جراحی، به ورطه فقر افتاد و چه بسیار بیماری‌های ساده و قابل علاجی كه به شهادت پزشكان به‌خاطر هزینه‌های سرسام آور درمان، به حال خود رها و به بیماری‌های پیشرفته و حتی سرطان تبدیل شد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از شفاآنلاین، طرح تحول سلامت كه شامل چندین مرحله اجرایی است، در نخستین قدم قرار شد اصلاح روابط مالی بیماران بستری با مراكز درمانی را آغاز كند تا از این پس، هیچ بیماری با ترس از هزینه‌های درمان و بستری از پی‌گیری بیماری خود در بیمارستان‌ها طفره نرود.
این طرح، در طول ماه‌هایی كه در حال اجرا ست، تاكنون باید به مرز تثبیت رسیده باشد، خصوصاً كه مراحل بعدی نیز پس از آن آغاز شده است.
در دو تا از بیمارستان‌های دولتی یكی واقع در خیابان امام خمینی(ره) و دیگری واقع در انتهای بلوار كشاورز با بیماران و پرستاران درباره نتایج اجرای طرح تحول سلامت گفت‌وگو كرده‌ایم.
محمد، بیمار كلیوی درباره شرایط جدید درمان و بستری می‌گوید: «من به‌دلیل مشكل سنگ ساز بودن كلیه‌هایم، هر دو سال یا یك‌سال یك‌بار به بیمارستان مراجعه می‌كنم و بستری می‌شوم و به روش سیستوسكوپی سنگ از كلیه‌هایم خارج می‌شود اما این روش، نیاز به وسیله‌ای به‌نام «دبل جی» دارد كه همیشه مرا وادار می‌كردند بروم و از خارج بیمارستان تهیه كنم. برای یك بیمار اصلاً صحیح نیست كه به بیمارستان مراجعه كند و بستری شود، بعد همراهانش بروند در شهر بگردند و وسیله كار پزشك جراح را بخرند و بیاورند. از طرفی، من سال‌ها ست كه حق بیمه پرداخت می‌كنم، به چه دلیل برای درمان و بستری باید متحمل هزینه‌های گزاف آن هم در بیمارستان دولتی بشوم.»
وی می‌افزاید: «امسال كه برای درمان سنگ كلیه‌ام به این بیمارستان مراجعه كردم، با كمال تعجب دیدم نه‌تنها مجبور نیستم آواره خیابان‌ها شوم كه وسیله كار بیمارستان را تهیه كنم، بلكه تمام مراحل درمان و آزمایش و سونوگرافی من بدون دریافت پول انجام شد.
ازدحام بیماران در برابر پست‌های پذیرش، آزمایشگاه‌ها، رادیولوژی و درمانگاه‌های تخصصی، نشانگر نیاز جمع زیادی از مردم به درمان و خدمات بهداشتی است. فارغ از اینكه جمعیت پایتخت به‌طرزی غیر معقول در دهه‌های اخیر افزایش یافته و هیچ تناسبی با امكانات موجود در استان تهران ندارد. با این حال این جمعیت در هر جای كشور كه باشد نیازمند خدمات درمانی و بهداشتی است. در رادیولوژی این بیمارستان، تعداد زیادی از بیماران منتظر نوبتند.»
با اینكه پیش از ظهر است اما خستگی و كلافگی از چهره و رفتار بیماران هویدا است. خانمی از منتظران نوبت رادیولوژی می‌گوید: «جمعیت زیاد است و خدمات كند پیش می‌رود. من از طرح تحول خبری ندارم، مختصری شنیده‌ام و با اینكه از رادیو تلویزیون استفاده می‌كنم اما ندیدم گزارش یا برنامه‌ای درباره این طرح پخش كنند اما اینكه بیمارستان‌ها جدیداً برای بیماران تسهیلات درمانی قائل شده‌اند خیلی راضی هستم و در عین حال شلوغی بیمارستان‌های دولتی اعصاب خردكن است.»
وی كه به‌خاطر مشكل گوارشی در این بیمارستان بستری است، می‌گوید: «من برای گرفتن عكس رادیولوژی خودم باید از تختم پایین بیایم و طبقات را طی كنم تا به رادیولوژی برسم و با این حال مریضی و بستری، بنشینم تا نوبتم شود. وقتی می‌پرسم، می‌گویند چون پرستار و بهیار و كمك پرستار كم داریم.»
نرگس ، خانمی دیگر از بیماران می‌گوید: « در این بیمارستان برخی از امكانات موجود نیست مثل ام.آر.ای و به ما معرفی‌نامه می‌دهند برای بیمارستان‌های دیگر؛ باید برویم، نوبت بگیریم و پروسه درمانی در این بیمارستان را معطل بگذاریم، بعد ام.آر.آی شویم و جواب را پس‌از مدتی بگیریم و بیاوریم.»
وی می‌افزاید: «درست است كه مسئولان با یك اقدام ضربتی مسأله هزینه‌های بستری را چاره كردند اما لازم است برای افزایش امكانات بیمارستان‌ها نیز طرحی اجرا كنند.»
یكی از پرستاران این بیمارستان درباره اجرای طرح تحول سلامت می‌گوید: «ما با دو مسأله متناقض روبه‌رو هستیم، یكی اینكه پروسه درمان در بیمارستان به‌نفع بیمار اصلاح شده و بیمار هیچ هزینه‌ای پرداخت نمی‌كند و به‌دنبال ملزومات درمان پا به خیابان نمی‌گذارد. دوم اینكه به موازات اجرای این طرح، امكانات و پرسنل بیمارستان‌ها افزایش نیافته است و این یعنی تحمیل فشار مضاعف برگرده پرستاران و پرسنل درمانی بیمارستان‌های دولتی.» وی می‌افزاید: « با اجرای طرح تحول سلامت در بیمارستان‌های دولتی، آمار بیماران مراجعه كننده به این بیمارستان‌ها بشدت افزایش یافته است، ما در این بیمارستان از قبل هم مشكل كمبود پرسنل داشتیم و حالا این مشكل عمیق‌تر شده است.»
به‌گفته وی، در طول چند ماهی كه از اجرای طرح تحول سلامت می‌گذرد، پرسنل بیمارستان‌های دولتی فرسوده‌تر و خسته‌تر شده‌اند و آمار مشاجرات و بدخلقی‌ها میان بیماران و پرسنل بالا رفته است و ما از دولت جداً برای حل این مشكل استمداد می‌طلبیم.
در این بیمارستان‌ها، بیماران یكی از مشكلات خود را مراحل گرفتن نوبت می‌دانند كه با طرح تحول سلامت تغییری در آن ایجاد نشده است.
الهام در این خصوص می‌گوید: «نوبت‌گیری برای بیمارستان‌ها مثل هفت خوان رستم است و با توجه به اینكه پس‌از اجرای طرح تحول سلامت متقاضیان درمان در بیمارستان‌ها افزایش یافته است، نوبت‌گیری به كاری خسته كننده تبدیل شده است.» وی می‌افزاید: «برخی از بیمارستان‌ها نوبت‌گیری را به تلفن‌گویا سپرده‌اند كه بشدت وقت گیر و برای برخی از بیمارستان‌های مطرح تقریباً نشدنی است، من برای نوبت‌گیری از بیمارستان میلاد سه ماه تلاش كردم و در نهایت موفق نشدم و به آشنا و پارتی متوسل شدم. در برخی از بیمارستان‌ها هم نوبت‌گیری حضوری است یعنی باید در زمستان و تابستان ساعت 3 صبح از خواب بیدار شوی و 4 صبح پشت در كیوسك نوبت‌گیری بنشینی تا 6 صبح بیایند و شماره بدهند، بعد تا 8 صبح بنشینی تا درمانگاه باز شود. انسان سالم با این نوبت‌گیری بیمار می‌شود چه برسد به اینكه بیمار بیچاره بخواهد این مراحل را شخصاً طی كند.»
همراه بیمار، مظلوم‌تر از بیمار
یكی از مشكلاتی كه پس از اجرای طرح تحول سلامت تشدید شده است، نیاز به حضور همراه در بیمارستان‌ها است. استانداردهای درمان و بستری اجازه نمی‌‌دهد جزو كادر درمانی، اشخاص دیگری در مراكز درمانی حاضر باشند با این حال، در بیمارستان‌های ایران حضور همراه بیمار به یك اصل پذیرفته شده تبدیل شده است.
سعیده، یكی از همراهان بیمار در بیمارستان دولتی می‌گوید: «از یك سو پرسنل و پرستار بیمارستان‌ها افزایش نیافته از سوی دیگر، بیماران بستری به كارها و اقداماتی نیاز دارند كه باید انجام شود و به هیمن دلیل مسئولان بخش‌ها، بیمار را مجبور می‌كنند كه همراه داشته باشند و در برخی از بیمارستان‌ها از همراه پول می‌گیرند. یعنی هم وظیفه پرسنل خود را به دوش همراه می‌گذارند، هم پول آن وظایف را از همراه می‌گیرند و هم هیچ امكاناتی به همراه نمی‌دهند جز یك صندلی برای نشستن و خواب، این روش بسیار غلط است و موجب می‌شود همزمان كه بیمار روی تخت درمان می‌شود، همراه روی صندلی مریض شود.»
سعیده اضافه می‌كند: «من به‌خاطر مادرم كه عمل لگن خاصره داشت و در یك عمل جراحی، پلاتین در لگن او نصب كردند، دو هفته است كه روی صندلی كوچك مخصوص همراه می‌خوابم و حالا كه مادرم رو به بهبود می‌رود، خودم به آنفلوانزا مبتلا شده‌ام و پس از مرخص كردن مادرم از بیمارستان، باید به درمان آنفلوانزای خودم مشغول شوم.»
یكی از پرستاران در این زمینه می‌گوید: «دولت با اجرای طرح تحول سلامت نشان داد كه راه‌حل مشكل سلامت مردم را می‌داند اما باید به بازخوردهای طرح نیز توجه كند.» كرم خانی توضیح می‌دهد: «خود طرح اشكالی ندارد اما چون بدون اصلاح زیرساخت‌ها اجرا شده ممكن است به نتیجه مطلوب نرسد. چون همزمان با رفع مشكل بیماران بستری، باید پرسنل درمانی هم افزایش یابد، امكانات بیمارستان‌ها چند برابر شود و در مجموع قدرت و توان درمان بالا رود و به اضافه اینكه بیماران غیر بستری هنوز فرانشیز می‌پردازند و آنها نیز باید در طرح تحول سلامت دیده شوند تا طرح به‌شكل یك مجموعه یكدست و مبتنی بر عدالت اجرا شود.»
نظر شما