سلامت نیوز: معمولاً برای سنجش شنوایی از آزمون ادیو متری استفاده می شود. در این روش محدوده شنوایی بر اساس دسیبل سنجیده می شود که میزان شنوایی تا محدوده 20 دسیبل طبیعی در نظر گرفته می شود. کمتر از محدوده 20 دسیبل شنوایی در محدوده های ضعیف، متوسط، متوسط شدید، شدید و عمیق تقسیم بندی می شود.

به گزارش سلامت نیوز، دکتر حسام جهاندیده، متخصص گوش، گلو و بینی در برنامه «فراسو» گروه سلامت جسم و پیشگیری رادیو سلامت با بیان اینکه بر اساس یک برآورد حدودی ده درصد جمعیت درگیر کم شنوایی هستند، گفت: نکته حائز اهمیت در کم شنوایی این است که شیوع این ناتوانی با توجه به سن کاملاً متفاوت می باشد. بر اساس مطالعات طولانی مدت، شیوع کم شنوایی در محدوده 20 تا 30 سالگی حدود سه درصد است. با افزایش سن، شیوع کم شنوایی در افراد بیشتر می شود، به طوری که در افراد بالای 65 تا 80 سالگی، شیوع این ناتوانی حتی می تواند تا 43 درصد جمعیت را شامل شود.

وی با بیان اینکه کم شنوایی به انواع کم شنوایی های هدایتی، حسی ـ عصبی و مختلط تقسیم می شود، افزود: کم شنوایی هدایتی، ناشی از یک اختلال در سیستم تقویت صوت گوش می باشد. بنابراین وجود یک جرم معمولی در گوش هم می تواند باعث کم شنوایی هدایتی شود. اختلالات پرده صماخ و استخوانچه ها و مشکلات گوش میانی هم در این دسته قرار می گیرند. اختلالات کم شنوایی حسی ـ عصبی نیز به علت ضعیف شدن عصب شنوایی، ضعیف شدن گوش داخلی و حلزون شنوایی، مصرف داروها، صداهای بلند، علل ارثی و مادرزادی می باشد. تروکاهای صوتی (صداهای بلند) یکی از شایع ترین علل کم شنوایی می باشند. دسته کم شنوایی حسی-عصبی یک دسته ناهمگون می باشد که تعداد زیادی از اختلالات را شامل می شود. در بعضی از موارد اقدامات پیشگیرانه کمک کننده می باشد تا بیماری تشدید نشود. اما به طورکلی در اختلالات حسی-عصبی بیمار باید از علل ایجاد کم شنوایی دوری کند. در بیماری های حسی- عصبی ناگهانی که افراد در کمتر از 72 ساعت دچار کم شنوایی شدید می شوند، در درصد قابل توجهی از آنان با درمان زود هنگام امکان برگشت شنوایی وجود دارد.
جهاندیده با بیان اینکه در کشور ما برنامه مدون غربالگری شنوایی به نوزادان در بدو تولد اختصاص دارد و برای افرادی که در محیط پر خطر نیستند توصیه خاصی وجود ندارد، ادامه داد: زمانی که شاید فرد بتواند متوجه شود که دچار کم شنوایی شده است، شاید دیر شده باشد، بنابراین بهتر است از سنجش های شنوایی و در مدت زمان های مشخص و طبق استانداردها و دستورالعمل های مدون موجود، اقدام کند. تا جایی که امکان دارد افراد باید مکانیزم های طبیعی را در زندگی رعایت کنند و استفاده از هدفون ها را کاهش دهند. به عنوان مثال فرم لاله گوش، طول کانل گوش، زاویه قرارگیری پرده صماخ، عضلاتی که در گوش میانی قرار دارند، نسبت استخوانچه های گوش و بقیه موارد در تعدیل صوت نقش دارند که استفاده از هدفون ها این مکانیزم را تغییر می دهد. استفاده از هدفون ها و گوشی ها یک رفتار پرخطر است. آستانه شنوایی بی خطر باید کمتر از 85 دسیبل باشد، در حالی که هدفون شدت صوت بالاتری تولید می کنند و براساس تجربه به نظر می رسد بسیاری از بیماران که از "وزوز" گوش شکایت دارند، استفاده روزمره و بیش از اندازه از هدفون ها دارند. در بسیاری از موارد، صداهایی که در خیابان ها وجود دارند در مرز 85 دسیبل قرار می گیرند.
وی با بیان اینکه از دهه 1880 میلادی که کاشت حلزون در عمل مقدور شد، تغییر شگرفی در زندگی بیماران  ناشنوا ایجاد شد، گفت: اگر یک ناشنوا مطلق در سن مناسب و زیر پنج سال تحت عمل جراحی کاشت حلزون قرار گیرد، می تواند از نظر شنیدن صدای محیط و برقراری ارتباط و تکلم، یک کارکرد طبیعی مانند دیگران داشته باشد. البته در کنار کاشت حلزون، سمعک های کاشتنی در گوش میانی و دیگر روش های جدید وجود دارند که فعلاً در کشور ما خیلی در دسترس نیستند.
این متخصص گوش، گلو و بینی در پایان اظهارکرد: با توجه به اینکه سمعک تاثیر بسیار مثبتی روی کیفیت زندگی افراد دارد، پس لازم است دید منفی استفاده از آن را کنار بگذارند، چون در حال حاضر سمعک تنها ابزار تقویت کننده صوت در رابطه با کم شنوایی است. همچنین شواهد نه چندان قوی وجود دارد که استفاده از امگا3 و اسیدفولیک می تواند در کاهش پیشرفت پیرگوشی موثر باشد.