آنها روی هزار و 500 بیمار مطالعه خواهند کرد تا دریابند که آیا افراد فاقد ضربان قلب یا فعالیت مغزی می توانند تجربه های «خارج از کالبد» داشته باشند.

بعضی از این افراد گزارش داده اند که تونل یا نور شدید دیده اند و برخی هم می گویند که از سقف به تیم پزشکی نگاه می‌کرده اند.

در این پژوهش که سه سال طول خواهد کشید و با همکاری دانشگاه ساوت‌هامتون انجام می شود، تعدادی تصویر در مکان‌هایی در اتاق قرار داده شده که فقط از سقف قابل رویت است.

دکتر سام پرنیا، سرپرست این مطالعات می گوید: «اگر بتوانیم نشان دهیم که هشیاری پس از توقف کار مغز ادامه پیدا می‌کند، آن وقت می توان این احتمال را داد که هشیاری پدیده ای مستقل است.»

«احتمال زیادی وجود دارد که ما به موارد زیادی از این اتفاق برخورد کنیم اما باید نگاه بازتری به قضیه داشته باشیم. اگر کسی نتواند این تصاویر را ببیند به این معناست که تجربه‌ای این چنینی تنها تصورات واهی و یا خاطرات غیر واقعی بوده اند.

این معمایی است که حال قرار است موضوع یک پژوهش علمی شود.»

دکتر پرنیا در بخش مراقبت های ویژه کار می کند و در طول فعالیت‌های روزانه خود در محل کار احساس کرده که علم به اندازه کافی به موضوع تجربه های در آستانه مرگ نپرداخته است.

او معتقد است كه برخلاف باور عموم، مرگ یک لحظه خاص نیست بلكه روندی است که با توقف ضربان قلب آغاز می شود، فعالیت ریه‌ها متوقف می شود و مغز از کار می افتد.»

به گفته دکتر پرنیا، «پس از این لحظه، دوره ای آغاز می شود که ممکن است از چند ثانیه تا یک ساعت یا بیشتر طول بکشد و طی آن اقدامات فوری پزشکی ممکن است بتواند فعالیت قلب را دوباره آغاز و روند مرگ را معکوس کند.»

دکتر پرنیا و همکارانش فعالیت مغزی هزار و 500 نفر را که پس از ایست قلبی زنده مانده اند، تحلیل خواهند کرد و این موضوع را بررسی خواهند کرد که آیا این افراد تصاویر داخل اتاق را دیده اند یا نه.

چندین بیمارستان در انگلستان و آمریکا در این آزمایش شرکت خواهند کرد.