مسوولان هیات‌های عزاداری باید بدانند سهل‌انگاری در تحویل موادغذایی گرم، چربی‌دار یا ترش‌مزه و اسیدی در چنین ظروفی به عزاداران حسینی، اهدای سم و تزریق سرطان به آنان در پاسداشت تلاش ارزشمند‌شان برای بزرگداشت آزادگی است که قطعا نمی‌تواند توجیه‌کننده ‌نیت خیر برگزارکنندگان چنین مراسمی باشد.

سه خطای محیط زیستی هیأت‌های عزاداری در ایران

سلامت نیوز: مسوولان هیات‌های عزاداری باید بدانند سهل‌انگاری در تحویل موادغذایی گرم، چربی‌دار یا ترش‌مزه و اسیدی در چنین ظروفی به عزاداران حسینی، اهدای سم و تزریق سرطان به آنان در پاسداشت تلاش ارزشمند‌شان برای بزرگداشت آزادگی است که قطعا نمی‌تواند توجیه‌کننده ‌نیت خیر برگزارکنندگان چنین مراسمی باشد.

به گزارش سلامت نیوز، محمد درویش در وبلاگ خود در خبرآنلاین نوشت: در روزهایی که فضای شهر و دیارمان بیش از همیشه، بوی آزادگی و پایداری در برابر بیداد، ظلم، جهل و پیمان‌شکنی می‌دهد و با نام نامی حسین(ع) عطرآگین شده است؛ گاه رفتارها و مناظری را می‌بینیم و می‌شنویم که تناسبی ندارد با نیت خیر برپاکنندگان یاد و خاطره آزادمردان و زنانی که بیش از 1330 سال پیش با خون و اشک خویش در کربلا، کوشیدند تا کیفیت ممتاز زندگی منادیان عدالت‌خواه و ظلم‌ستیز را در جهان تضمین کنند؛ کیفیت زندگی‌ای که امروزه ممکن است تحت‌تاثیر چند خطای بارز محیط‌زیستی در آیین‌های بزرگداشت آن حماسه‌‌آفرینان بزرگ صدراسلام، از عیارش به‌شدت کاسته شود... . تازه‌ترین آمارهای منتشرشده از سوی متخصصان و صاحب‌نظران، حکایت از آن دارد که تنها در سال1392 و در اوج فشارهای اقتصادی تحمیل‌شده بر ایران، اهالی این سرزمین چاره‌ای نداشتند جز آنکه متجاوز از 10هزارو200میلیاردتومان از سرمایه‌های خویش را برای جبران بخشی از هزینه‌های درمانی سرطان بپردازند؛بیماری مهلکی که به گفته رییس کنگره ملی کنترل سرطان، سالانه 450هزارسال از عمر ایرانیان را تلف می‌کند.

افزون بر آن، سالانه میلیاردهاتومان از درآمدهای شهرداری‌ها که می‌تواند برای توسعه و تجهیز زیرساخت‌های مورد نیاز شهروندان ایران به‌کار گرفته شود، صرف جمع‌آوری، جداسازی و ساماندهی ظروف و اشیای پلاستیکی رهاشده در زیست‌بوم می‌شود؛ ظروفی که درصورت ماندن در طبیعت، خود به قاتل شماره یک کیفیت منابع آب‌وخاک و تشدید مرگ‌ومیر جانداران خشکی‌زی و آبزی بدل می‌شوند و ممکن است خسارت‌هایی غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر، وسیع‌تر و هنگفت‌تر بیافرینند.  در چنین شرایطی، به نظر می‌رسد با مهار پاره‌ای سهل‌انگاری‌ها و رعایت هنجارهای محیط‌زیستی در اجرای مناسبت‌های ملّی- آیینی یا مذهبی، می‌توان به شکلی معنی‌دار در کاهش این تاراج بزرگ عمر و کیفیت زندگی ایرانیان، نقشی مثبت و پیش‌برنده ایفا کرد؛ نقشی که شاید مسوولیت اصلی آن بر دوش زنان و مردان پاکدل، خداجو و حسین‌دوستی است که به‌ویژه در ایام سوگواری سالار شهیدان در قالب هیات‌های عزاداری می‌کوشند تا غذایی گرم و نوشیدنی‌ای گوارا برای عاشقان عزادار امام‌حسین(ع) فراهم کنند. چنین است که در نوشتار پیش رو، کوشیده شده تا نسبت به تکرار سه خطای فاحش در چنین مراسمی هشدار داده شود:


مساله نخست:  چرا با اصرار بر استفاده از ظروف یک‌بارمصرف پلیمری که منشأ نفتی دارند، زمینه ابتلا و گسترش آن نوع از بیماری‌هایی را در سطح جامعه تسهیل می‌کنیم که یا درمان‌پذیر نیستند و مصیبت می‌آفرینند یا به‌ناچار باید هزینه‌های گزافی برای درمان‌شان مصرف شود؟ مسوولان هیات‌های عزاداری باید بدانند سهل‌انگاری در تحویل موادغذایی گرم، چربی‌دار یا ترش‌مزه و اسیدی در چنین ظروفی به عزاداران حسینی، اهدای سم و تزریق سرطان به آنان در پاسداشت تلاش ارزشمند‌شان برای بزرگداشت آزادگی است که قطعا نمی‌تواند توجیه‌کننده ‌نیت خیر برگزارکنندگان چنین مراسمی باشد.
مساله دوم:  اصرار بر خرید و استفاده از ظروف پلاستیکی تجزیه‌ناپذیر، به معنی گسترش احتمال انتشار موادی فوق‌العاده سمی است که منومر خطاب می‌شوند و ماندگاری آنها در محیط‌زیست به چندصدسال می‌رسد. بنابراین، مسوولان هیات‌ها و عزاداران حسینی باید تا آنجا که می‌توانند از این ظروف استفاده نکنند و اگر هم به‌ناچار استفاده کردند، آنها را در مخازنی مشخص و تفکیک‌شده انباشت کنند تا مامورین شهرداری بتوانند در کمترین زمان و به موثرترین شکل ممکن آنها را به مکان‌های بازیافت هدایت کرده و از انتشار آنها در محیط ممانعت به عمل آورند.


 مساله سوم:  به بهانه صرفه‌جویی و کاهش مخارج یا تولید غذای بیشتر برای عزاداران، نباید خرید ظروف یک‌بار مصرف با پایه گیاهی یا تجزیه‌پذیر از اولویت بیفتد.  نام ایران با تزریق 570هزارتن مواد پلاستیکی به کره زمین، در شمار 10 کشور نخست جهان یاد می‌شود که بیشترین آلودگی پلاستیکی را در دنیای امروز رقم زده‌اند. این رتبه شگفت‌انگیز به‌ویژه از آنجا حایزاهمیت است که بدانیم کشورهای به‌مراتب پرجمعیت دیگری در زمین وجود دارند که تولید و انتشار سالانه پلاستیک آنها به‌مراتب کمتر از ایرانیان است. بنابراین، همان‌گونه که بارها از سوی سازمان حفاظت محیط‌زیست اطلاع‌رسانی شده است، اولا تا آنجا که می‌توانید از مصرف این مواد خودداری کنید، دوما هرگز محصولات پلاستیکی و ظروف یک‌بارمصرف را نباید از مراکز غیرمعتبر خریداری کرد و سوما هیات‌های عزاداری نباید مسوولیت خود را با تهیه و پخش نذورات بین سوگواران حسینی، پایان یافته تلقی کرده و تمهیدی درخور و کارآمد برای جمع‌آوری ظروف استفاده‌شده نیندیشند. به نظر می‌رسد استفاده از ظرفیت تشکل‌های مردم‌نهاد برای اطلاع‌رسانی شایسته و برپاداشتن یک حرکت فرهنگی موثر در این حوزه می‌تواند بسیار موثر باشد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • علیرضا شرفی ۲۳:۱۴ - ۱۳۹۳/۰۸/۱۳
    1 0
    سلام شاید استفاده از این ظروف یکبار مصرف پلیمری در این ایام بیشتر به چشم می آید ولی حقیقت این است که اکثر آشپزخانه ها و رستورانها در طول سال از همین ظروف برای ارسال غذا استفاده می کنند. چرا وزارت بهداشت با وجود اثبات مضرات بسیار این ظروف ُیکبار برای همیشه و به طور قاطع و با برخورد جدی و قانونی استفاده از این ظروف را ممنوع اعلام نمی کند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟