سلامت نیوز: یک متخصص روانپزشکی درباره اسکیزوفرنی، گفت: با پیشگیری از اسکیزوفرنی در نهایت جامعه از افسردگی دور می‌شوند.

سیدرضا حسینی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: اسکیزوفرنی، یک بیماری روانشناختی است که به صورت رفتاری، روانشناختی و روانی در بیماران ظهور می‌کند. این بیماری به علت آسیب در عملکرد، بافت و ساختار مغز بوجود می‌آید و در یک درصد از جمعیت دنیا شیوع دارد. این بیماری بیشتر در سنین 15 تا 35 سالگی مشاهده شده است.

این روانپزشک در خصوص این بیماری، گفت: اگرچه تاکنون علت یا علت‌های اسکیزوفرنی شناسایی نشده است، اما وجود عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی در برخی افراد و شدت یافتن این عوامل با استرس‌های بیرونی موجب بروز بیماری اسکیزوفرنی می‌شود. در واقع اصطلاح اسکیزوفرنی توسط "یوجین بلولر" روانپزشک سوئیسی از ترکیب دو واژه یونانی گسستن و فکر وضع شده است و دارای عوارضی مانند هذیان، توهم، عدم ارتباط منطقی در رفتار و گفتار، انزوا و گوشه‌نشینی است.

حسینی با اشاره به اینکه اسکیزوفرنی یک بیماری مزمن و پایدار است که مرز بین واقعیت و خیال را در افراد تحت تاثیر قرار می‌دهد، ‌تصریح کرد: واقعیت‌سنجی در بیماران اسکیزوفرنی مختل می‌شود و این بیماران توانایی درک یا بیان واقعیت را ندارند. اسکیزوفرنی به طور معمول در سنین نوجوانی و جوانی شروع می‌شود، اما ممکن است در هر رده سنی رخ دهد.

وی ادامه داد: اگر چه دلیل یا دلایل ایجاد کننده این بیماری تاکنون به طور دقیق مشخص نشده، اما افرادی که بستگان نزدیک مبتلا به اسکیزوفرنی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این اختلال هستند. برای مثال، کودکی که والدینش مبتلا به اسکیزوفرنی هستند 10 درصد خطر ابتلا به این بیماری را دارند. در حالی که احتمال ابتلا به اسکیزوفرنی در کل جمعیت در حدود یک درصد است.

حسینی با بیان اینکه علت بروز این بیماری در نوجوانی مشخص نیست، یادآور شد: عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی به صورت یک استعداد درونی در برخی افراد وجود دارد که ممکن است با عوامل و استرس‌های بیرونی شدت گیرد. دوره نوجوانی دوران پراسترس و حساسی است که شخصیت فرد از نظر روانی و اجتماعی در حال شکل‌گیری است و به همین دلیل افرادی که زمینه بیولوژیکی و ژنتیک در آن‌ها وجود دارد در دوران نوجوانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

این متخصص با اشاره به علایم این بیماری، افزود: اسکیزوفرنی ممکن است ابتدا به صورت افسردگی و وسواس خود را نشان دهد و به مرور زمان به یک بیماری مزمن تبدیل شود. اما توهم، هذیان، رفتارهای غیرعادی و پرخاشگری از علایم واضح این بیماری است. سطح عملکرد این بیماران با درمان‌های موجود قابل کنترل است. ‌به طور معمول برای تنظیم عملکرد مغز بیماران اسکیزوفرنی از درمان‌های دارویی استفاده می‌شود، اما در موارد نادر درمان بیماران با مداخله‌های روانی، اجتماعی و خانوادگی انجام می‌شود.