سلامت نیوز: مراقبتهای بهداشتی معمولا به دلیل پر هزینه بودن در اکثر کشورهای پیشرفته با سیستم بیمه ارائه می شود.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از خبرآنلاین، هرچه سیستم بیمه درمانی در یک کشور پیشرفته تر باشد در نهایت به نفع سلامت عمومی و تضمین سلامت نسل آینده است.

در ایران همزمان با روی کار آمدن دولت جدید تلاشهایی برای ارایه بیمه عمومی فراگیر و کاهش هزینه در بیمارستانهای دولتی تحت عنوان طرح ارتقای نظام سلامت ارایه شده است.

در کشورهای پیشرفته معمولا دولت با اخذ مالیات متولی اصلی بیمه درمانی است ضمن آنکه افراد می توانند در جهت افزایش سطح مراقبتها از بیمه های تکمیلی و خصوصی نیز استفاده کنند

دربیشتر این کشورها مراقبت های بهداشتی و درمانی خود را از جمعیت مهاجر نیز دریغ نکرده و به نفع سلامت عمومی آنها را نیز از مزایای مراقبتهای عمدتا رایگان و یا با قیمت مناسب بی نصیب نمی گذارند.

بررسی های که بر روی کیفیت بهداشت و درمان در بین 35 کشور اروپایی انجام شده است نشان داده است که در بین این کشورها هلند ، سوئیس ، ایسلند، دانمارک و نروژ حائز 5 رتبه برتر در سال 2013 شده اند.

در این تحقیق از شاخصه ها ملاک های فراوانی استفاده شده است که میانگین نمرات هر کشور در بخشهای مختلف در تنیجه گیری نهایی نقش داشته است.

این شاخصه ها عبارتند از حقوق بیماران در برخورداری از مراقبتهای بهداشتی و پزشکی مناسب و آسان، مدت انتظار بیمار برای دریافت سرویس های درمانی ، دریافت خدمات تخصصی پزشکی نظیرجراحی، آزمایش ها سی تی اسکن و همچنین خدمات پزشکی به گروههای سنی نظیر سالمندان و بازنشستگان و کودکان ، کیفیت مراقبت از مادران باردار و نوزادان ، واکسناسون ، دسترسی بیماران به داروهای خاص و گران قیمت بیماریهای صعب العلاج.

نمودار زیر نشانگر رتبه و نمره کل این کشورها در مراقبتهای پزشکی است.

بیمه درمانی باکیفیت و تضمین سلامت عمومی

كشورهای عضو اتحادیه اروپا سعی در حفظ سـطوح بـالای همبسـتگی در جهـت پوشـش همگـانی دارند. در عین اینكه تناسبی بین مالیاتهـا و مشـاركت افـراد در جهـت تـأمین منـابع پوشـش هـای اجباری و میزان آسیب پذیری افراد وجود ندارد. اجماع این كشورها بر این است كه در اصول حاكم بر بهداشت و درمان نباید مقررات و نظامهای موجود در بـازار برقـرار شـود و اجبـار افـراد بـرای مشاركت در بیمه سلامتی باید براساس توان درآمدی آنان باشد نـه میـزان ریسـك آن هـا و تـأمین مراقبتها براساس نیازهای طبی باشد نه مشاركت مالی افراد.

شهروندان اروپایی نه تنها در مقابل مخاطرات بیماری از طریق سیستم های دولتی یـا اجبـاری تحت حمایتهای اجتماعی قرار دارند بلكه از سایر مكانیسمهای حمایتی مانند بیمه هـای خصوصـی،بازرگانی و مؤسسات غیرانتفاعی نیز برخوردارند كه حداكثر خدمات را پوشش می دهد. این اقدامات روز به روز گسترده تر شده و از طریق ارائه خدمات وسیع، دسترسـی مناسـب را بـه مراقبـت هـای درمانی فراهم میكنند كه در این خصوص سطح بازپرداخت هزینه ها و طیف خدمات و كالاهایی كـه فراهم میشود بسته به خدمات موجود در طرحهای عمومی متفاوت است.

چند نمونه از نظام درمانی در کشورهای پیشرفته نشانگر نوع نگاه آنها به نظام سلامت عمومی است.

نظام درمانی در هلند

نظام مراقبتهای بهداشتی و درمـانی هلنـد، تركیـب دو بخـش خصوصـی و دولتـی اسـت . مراقبـت بهداشتی درمانی تا حد زیادی توسط مؤسسات خصوصی، عرضه میشود. فراهم بودن، دسترسیو تأمین مالی مراقبتها نیز از طریق قانون تضمین شده است.

هزینه های معمول پزشكی به وسیله قراردادهای بیمه ای مختلف كه عمدتاً تحـت شـمول قـانون بیمه سلامتی هستند، پرداخت میشود. افرادی كه درآمد سالانه آنها از سـقف مشخصـی پـایینتـرباشد و تمامی كسانی كه داوطلب مزایای تأمین اجتماعی هستند، الزاماً تحت پوشش این قانون قـرار میگیرند. در حدود ۶۳ درصد از جمعیـت هلنـد تحـت پوشـش قـانون بیمـه سـلامت هسـتند . سـایرطرحهای بیمه سلامت اجباری طیفهای متفاوتی از اقشار جامعه از قبیل كـارگران خـدمات عمـومی و... كه در مجموع در حدود ۵ درصـد جمعیـت كشـور مـیباشـند را تحـت پوشـش دارد. در نهایـت

كسانی كه تحت پوشش هیچكدام از این بیمهها نیسـتند مـیتواننـد بـا یكـی از چنـدین شـركت بیمـه سلامت در بخش خصوصی مذاكره كنند. در حدود ۳۲ درصـد جمعیـت كشـور تحـت پوشـش بیمـه سلامتی خصوصی قرار دارند

ویژگی های اصلی نظام سلامت نروژ

خدمات بهداشت عمومی در نروژ توسط مالیات تامین می شود. خدمات درمانی ما طوری طراحی شده که به یکسان در دسترس همه شهروندان، بدون در نظر گرفتن موقعیت اجتماعی و یا اقتصادی می باشد. بخش بهداشت عمومی نروژبا ۲۲۰ هزار کارمند، یکی از بزرگترین ارائه دهندگان خدمات در نروژ است .

سیستم مراقبت های بهداشتی ما یک سیستم دو لایه سازمان یافته است. این مسئولیت به وضوح بین شهرداری و دولت تقسیم می شوند. شهرداری ها مسئول تمام خدمات بهداشتی اولیه می باشند. این شامل ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماری ها و صدمات و همچنین تشخیص، درمان و توانبخشی می باشد. در این طرح تمام ساکنان در شهرداری، حق برخورداری از یک پزشک عمومی را دارند

دولت مسئول خدمات بهداشتی و درمانی در حوزه ی تخصصی است از جمله بیمارستان های جسمی و روانی. دولت خدمات درمانی تخصصی را در چهار منطقه ارائه می کند. هر منطقه دارای یک شرکت بهداشت منطقه ای است که به طور کامل در تملک دولت است. آنها مسئول ارائه مراقبت های بهداشتی ویژه ای برای ساکنان در این مناطق می باشند.

این سازمان یا شرکت بدان معنی است که ما با استفاده از ابزار سازمانی از بخش خصوصی و اضافه کردن عناصر از حکومت های عمومی سنتی به رفاه شهروندان می اندیشیم. بیماران در نروژ یک حق قانونی برای مراقبت های بهداشتی دارند. قانون حقوق بیماران به مراقبت را تضمین می کند و نیز تنظیم رابطه بین بیمار و سرویس های بهداشتی را. انتخاب آزاد بیمارستان وجود دارد. یک سیستم شکایت و بازرسی برای بیماران در هر شهرستان وجود دارد. هنگامی که بیماران در اثر خطاهای پزشکی دچار مشکل اقتصادی شوند، سیستم های عمومی تضمین می کند که آنها جبران خسارت شوند.

سوئد ؛ حداکثر ۹۰۰ کرون در سال

دولت بابت خدمات درمانی و بهداشتی در سوئد یارانه می پردازد. کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال از خدمات درمانی رایگان در درمانگاه ها و پزشکان متخصص بهرمند می شوند. در سوئد لازم نیست کسی بیش از مبلغ معینی برای خدمات درمانی در طول یک سال بپردازد. در سال ۲۰۱۰ سقف حداکثر هزینه درمانی ۹۰۰ کرون بوده است. اگر بیمار چنین مبلغی را بپردازد، یک کارت آزاد دریافت خواهد کرد. با این کارت می توان از خدمات درمانی رایگان در باقیمانده سال برخوردار شد.

کانادا ؛ بدون نیاز به بخش خصوصی

کانادا یکی از پیشرفته ترین کشورهای جهان در این زمینه به حساب می آید. در این کشور بیمه دولتی است و اغلب هزینه های پزشکی، بستری شدن، جراحی، عکسبرداری، واکسیناسیون و... را در بر می گیرد. مردم کانادا تنها حدود ۳۰.۲ درصد از هزینه های درمان شان را از جیب خود پرداخت می کنند و با توجه به کمک های دولتی، نیازی به وجود موسسات خصوصی بیمه ندارند.

جدول زیر نشانگر کشورهایی است که دولت به واسطه مالیات تنها تامین کننده نظام بیمه سلامت است و سهم بخش خصوصی و بیمه های مکمل در آنها اندک است.