سلامت نیوز: این روزها که همه خبرها حول بازار داغ رشوه گیری پزشکان و تجمعات اعتراضی پرستاران می گردد، کمتر کسی چشمش به کسانی می افتد که پا به پای پزشکان و پرستاران کار می کنند. افرادی که اگر نباشند تبحر و تخصص برترین پزشکان در تشخیص و درمان بیماری ها بی فایده است. افرادی که اگرچه دستی در طبابت ندارند اما چشم و گوش پزشکانند.

به گزارش سلامت نیوز به نقل از سایت شفاف، این روزها که همه خبرها حول بازار داغ رشوه گیری پزشکان و تجمعات اعتراضی پرستاران می گردد، کمتر کسی چرا حق اشعه رادیولوژیست ها پرداخت نمی شود؟چشمش به کسانی می افتد که پا به پای پزشکان و پرستاران کار می کنند. افرادی که اگر نباشند تبحر و تخصص برترین پزشکان در تشخیص و درمان بیماری ها بی فایده است. افرادی که اگرچه دستی در طبابت ندارند اما چشم و گوش پزشکانند.

شاید تا به این لحظه ندانید که از چه کسانی سخن می گویم. سخنم در مورد پرتونگاران است. کسانی که جان خود را در اتاق های پرتونگاری به خطر می اندازند تا جان دیگری را نجات دهند.

با وجود این که اشعه ایکس با ورودش، به زندگی ما آدمیان تجربیات تازه ای بخشید و در درمان بیماری ها به کمکمان آمد اما برای کسانی که دائما با این اشعه سر و کار دارند آنچنان مبارک و خوشایند نیست.

17 آبان به مناسبت کشف همین اشعه ایکس روز پرتوکاران در تقویم ها ثبت شده است. روزی که اگرچه در میان مناسبات تقویم شاید آنچنان به چشم نیاید ولی در اصل وجود پرتوکاران در درمان اکثر بیماری بسیار چشمگیر است و تحویل بزرگ را در عرصه پزشکی به وجود آورده است.

بر طبق آماری که رئیس انجمن رادیولوژی ایران در سال 90 از شمار رادیولوژیست ها در کشور به خبرگزاری ایرنا داده است، جمعیت رادیوژیست های ایران یک هزار و 600 نفر عنوان شده است.

عبدالرسول صداقت، رئیس انجمن رادیولوژی ایران، با ارائه آمار تعداد رادیولوژیست ها در ایران می گوید: این تعداد رادیولوژیست کفاف جمعیت  75 میلیونی کشور را نمی دهد.

 وی در ادامه می افزاید: حتی اگر از هم اکنون سالانه یکصد رادیولوژیست در کشور تربیت شود، طی 10 سال آینده با توجه به روند صعودی جمعیت، باز هم با کمبود رادیولوژیست در کشور روبرو خواهیم بود.

اندر مصائب کار پرتوکاران یا رادیولوژیست همان قدر بس است که بگوییم اگر مشکلاتی بیشتر از پرستاران و پزشکان نداشته باشند، مشکلات و رنج هایشان کمتر از آنها هم نیست. کار شبانه روزی، خستگی اگرچه جسمشان را به درد می آورد اما مشاهده دائم بیماران و درد و رنج آنها باری را بر روح و روانشان می گذارد. علاوه بر این رادیولوژیست ها اما شاید یکی از آن دسته افرادی باشند که کار دائمشان با اشعه ایکس سلامتیشان را هم مورد تهدید قرار می دهند.

اگرچه رادیولوژیست ها در سال های نخست تحصیل، کار با اشعه را با دقت می آموزند، اما با رعایت نکردن کوچک ترین مسائل ایمنی در حین کار، آنها به عوارض ناشی از تابش اشعه؛ مثل: تهوع، استفراغ و اسهال، سردرد، خستگی و کوتاهی نفس، افزایش ضربان قلب، عفونت قارچی و خشکی دهان و از بین رفتن حس چشایی، دشواری در بلع، ریزش مو، التهاب قلب همراه درد قفسه سینه، سرفه خشک، سوختگی، تیرگی دائم پوست، کم خونی و... مبتلا می شوند.

از اینها گذشته اما حتی با رعایت زیرترین نکات ایمنی، قرار گرفتن طولانی مدت این افراد در برابر اشعه خطرناک تر از عوارض آن است؛ چرا که در صورت تماس مداوم با اشعه احتمال بروز سرطان، بویژه سرطان مغز استخوان به بالاترین حد ممکن در این افراد خواهد رسید.

به همین دلیل براساس قانونی که در جلسه علنی روز یكشنبه مورخ بیستم فروردین ماه 1368 توسط مجلس شورای اسلامی تصویب شد و بعد از آن نیز در تاریخ سی ام همان ماه به تأیید شورای نگهبان رسید؛ قرار بر این شد که رادیولوژیست ها به دلیل کار مستمر با اشعه از مزایایی بر مبنای مقدار و شرایط بالقوه پرتودهی محیط كار به تشخیص‌واحد قانونی و طبق آیین‌نامه‌های مربوط تعلق می‌گیرد.

از جمله این مزایا كاهش ساعات كار هفتگی تا میزان 25% ساعات كار مقرر برای سایر كاركنان، افزایش مدت خدمت مورد قبول تا یك سال به ازاء هر یك سال كار با اشعه (حداكثر این افزایش تا ده سال و منحصراً از نظر بازخرید،‌بازنشستگی، ازكارافتادگی و تعیین حقوق وظیفه قابل احتساب می‌باشد) و از همه مهم تر پرداخت تا پنجاه درصد حقوق و مزایا به عنوان فوق‌العاده كار با اشعه اشاره کرد.

اگرچه این قانون سال ها بعد از آن مجددا به تأیید مجلس شورای اسلامی و امضای رئیس مجلس وقت رسیده اما رادیولوژیست ها با عدم پرداخت حق اشعه مطابق قانون مواجه شدند. با این وجود اما دیوان عدالت ادرای در پی شکایت و درخواست پرتوکاران رای بر به حق بودن این خواسته ی پرسنل رادیولوژی داده است و براساس آن باید مابه التفاوت حق اشعه ی به پرتوکاران پرداخت شود.

 اما با این تفاسیر یکی از کارمندان رادیولوژی به شفاف می گوید که با وجود این که قرار بر این شد که تا 50 درصد از حقوق طبق قانون به پرتوکاران پرداخت شود ولی الان من شخصا 60هزار تومان حق اشعه دریافت می کنم و مزایایی که در قانون گفته شده را ندارم و خیلی ها هستند که مثل من از این حقوق بی بهره اند و کسی پاسخگو نیست.

 سئوال اینجاست که با توجه به اینکه علاوه بر پرسنل ارجمندی که در یک مجموعه ی بیمارستانی زحمت می کشند رادیولوژیست ها و پرسنل آزمایشگاه باقی می ماند که بصورت شبانه روزی و پابه پای پزشکان و پرستاران کار می کنند و چشم بینای تشخیص پزشکی نیز هستند، حال چه تفاوتی باعث گردیده که این افراد مورد غفلت واقع شوند و قانون کاهش ساعت کاری برایشان لحاظ نشود؟

آیا پرسنل رادیولوژی که شبانه روز در معرض پرتوهای خطرآفرین هستند و به گفته ی کارشناسان به طور غیرمستقیم از درآمدزاترین بخش های بیمارستان است و هم پای پرسنل زحمت کش پرستار شب و روز مشغول خدمت هستند نباید مشمول این قانون واقع شوند؟

آیا پرسنل آزمایشگاه که هر لحظه در معرض بدترین نوع بیماریها و بی درمان ترین آنها از جمله ایدز و هپاتیت قرار دارند لیاقت آن را نداشتند در کنار این عزیزان مشمول لطف و عنایت مسئولین بزرگوار واقع شوند؟