نتیجه یك پژوهش در دانشگاه تربیت مدرس نشان داد كه ورزش منظم استقامتی با شدت متوسط میتواند، به عنوان یك مكمل در كنار سایر روشهای درمان، بیشترین تاثیر را بر روند درمان تومور سرطان سینه داشته باشد.
در این تحقیق، 80 سر موش به شكل تصادفی در چهار گروه 20 تایی تقسیم شدند كه شامل گروههای یك؛ ورزش، تومور ، ورزش. گروه دو؛ ورزش، تومور، استراحت. گروه سه؛ استراحت، تومور، ورزش. گروه چهار؛ استرحت، تومور، استراحت را تشكیل دادند. تمرین استقامتی قبل از ایجاد تومور به مدت هشت هفته اجرا شد.
این تمرینات در دو هفته نخست با شدت 50 درصد شروع و در نهایت به 75 درصد رسید. تمرین استقامتی بعد از ایجاد تومور نیز با شدت60 درصد و به مدت چهارهفته، اجرا و بعد از اتمام تمرینات و جداسازی طحال موش، اطلاعات تحلیل شد.
نتایج تحلیل اطلاعات آماری نشان داد كه هر چند مقادیر مربوط به HSP70 در تمامی گروهها به شكل معناداری بیشتر از مقادیر مربوط به موش سالم طبیعی بود، با این حال میزان این پروتئین در گروههای ورزشی پایینتر از گروههای غیرورزشی بود و این كاهش در گروههایی كه پس از ابتلا به تومور فعالیت ورزشی را ادامه داده بودند، كمتر نیز بود.
همچنین ورزش استقامتی منظم و با شدت متوسط، میانگین و میانه زمان بقا را در موشهای مبتلاء به تومور سرطان سینه تا حدودی افزایش داد.
براساس این تحقیق، ورزش استقامتی با شدت متوسط میتواند با كاهش میزان HSP70 در گونههای توموری، تنها به عنوان مكمل و در كنار سایر روشهای درمانی بیشترین تاثیر را در بهبود درمان تومور و رویكردهای ایمنی داشته باشد.
گفتنی است، این پژوهش در سال 86 و به راهنمایی دكتر حمید آقا علی نژاد ارائه شده است.
نظر شما