اگر تشخیص به موقع در مورد بیماری‌های لثه صورت گیرد، درمان كامل امكان‌پذیر است. این بیماری، لثه و ساختمان های نگهدارنده دندان را درگیر می كند و در صورت عدم درمان تا جایی پیشرفت می كند كه استخوان ناحیه را نیز تخریب می نماید. در این حالت دندانها لق شده و باید كشیده شوند.

علائم بیماری‌های لثه شامل: خونریزی از لثه به هنگام مسواك زدن، لثه های قرمز ملتهب و دردناك، لثه هایی كه از دندان فاصله گرفته اند ، بوی بد دهان، وجود چرك بین لثه و دندان، دندانهای لق و فاصله گرفته از هم و تغییر در وضعیت قرارگیری دندانها هنگام جویدن می باشد.

در مورد علت بیماری نیز می‌توان گفت: اگر شستشوی دندانها مناسب نباشد یك پلاك میكروبی روی سطح دندانها می چسبد و به تدریج ضخیم تر می گردد و تبدیل به جرم می شود. مواد سمی تولید شده توسط میكروبهای موجود در پلاك، لثه را تحریك می كند و بافتهای نگهدارنده اطراف دندان را تخریب می نماید. همین امر باعث جدا شدن دندان از لثه می گردد تا جایی كه استخوان اطراف دندان تحت تأثیر مواد سمی تخریب می شود و به تدریج دندان لق شده و می افتد یا باید كشیده شود. علاوه بر پلاك میكروبی عوامل دیگری نیز در بیماری لثه مؤثرند مانند: رژیم غذایی، سیگار، دیابت، بارداری، سرطان خون و ایدز.

در مورد درمان با مراجعه به دندانپزشك، دندانها باید جرمگیری شوند. یعنی پلاك و جرم اطراف دندان و حتی سطح ریشه برداشته و تمیز شود؛ به این ترتیب میكروبها و مواد تحریك كننده عامل ایجاد بیماری حذف می شوند. در مراحل بعدی و پیشرفته بیماری، ممكن است به عمل جراحی لثه و حتی ارتودنسی جهت منظم كردن دندانها نیاز باشد اما مهمترین كار، رعایت بهداشت روزانه و استفاده صحیح از مسواك توسط خود فرد بعد از انجام درمان دندانپزشكی است.